ซวยแล้ว !!!!
-
เวลา 09:00 น.
-
หลังจากที่ฉันเตรียมตัวเข้าเรียนเสร็จ ก็เข้าห้องเรียนตามปกติกับ อันญาและเรย์นิน
-
แต่เพราะวันนี้เปิดเทอมวันแรกอาจารย์จึงปล่อยคราสทันทีที่บอกรายละเอียดการเรียนจบ
-
อันญา
เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันไหม ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย
-
เรย์นิน
ดีเหมือนกันฉันก็หิวจะแย่อยู่แล้ว
-
อันญา
ลลิน เธออยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม
-
ลลิน
ไม่รู้สิอะไรก็ได้แหละ
-
อันญา
งั้นเราไปร้านคาเฟ่ตรงข้างตึกไหม ที่นั้นมีอาหารกับของหวานอร่อยๆเยอะเลย
-
เรย์นิน
ไปกันเร็ว ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว 😵
-
อาจารย์
เธอ ลลินใช่ไหม
-
ในขณะที่พวกเรากำลังจะเดินออกจากห้องเรียนก็มีเสียงอาจารย์เรียกฉันเอาไว้
-
ลลิน
ใช่ค่ะ 🙂
-
อาจารย์
นี่เป็นเอกสารการรับรองเข้าเรียนของเธอ คุณมาเรียฝากมา เอาไปยื่นที่ฝ่ายวิชาการด้วยนะ
-
ลลิน
ขอบคุณค่ะอาจารย์
-
อาจารย์
แล้วนี่ ครูฝากเอาไปไว้ในห้องเก็บอุปกรณ์ด้วยนะ ทางผ่านพอดี😀
-
ลลิน
ได้ค่ะอาจารย์😊
-
อาจารย์
ขอบใจจ๊ะ 😄
-
ลลิน
งั้นพวกเธอไปรอฉันที่ร้านเลยก็ได้เดี๋ยวฉันตามไปนะ
-
หลังจากที่อาจารย์เดินออกไปฉันก็หันมาพูดกับสองสาว
-
เรย์นิน
ได้ๆ งั้นพวกฉันจะไปรอที่ร้านนะ
-
ลลิน
โอเคจ๊ะ 👌
-
ว่าแล้วฉันก็เดินไปห้องวิชาการยื่นเอกสารและตรงไปห้องเก็บอุปกรณ์ที่อยู่ลึกเข้าไปหลังตึกเพื่อเอาหนังสือที่อาจารย์ฝากมาเข้าไปไว้
-
ณ ห้องเก็บอุปกรณ์
-
ลลิน
เอาไว้ตรงไหนเนี่ย ชั้นเก็บของเต็มหมดแล้วแบบนี้
-
ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นว่าในห้องทั้งมืดอีกทั้งยังมีตู้เก็บของและชั้นหนังสือเต็มไปหมด
-
กึก~ ปัง
-
ทันทีที่ฉันเข้าไปข้างในห้องและก้มเก็บหนังสือไว้ชั้นล่างสุดของชั้นหนังสือ ฉันก็ได้ยินเสียงของคนปิดประตูเบาๆ
-
แซนดี้
อืม~ ธามคะ ใจเย็นๆสิคะ
-
ธาม
เงียบเถอะน่า
-
ลลิน
!!!!
-
อะ อะไรเนี่ย 😳 ทั้งสองคนกำลังจะทำอะไรกัน หาาาา ฉันอยู่ในห้องนี้นะ !!!! ทำไงดีละเนี่ยลลินเอ้ย
-
ฉันได้แต่นั่งปิดปากตัวเองอยู่ในมุมหลังสุดของห้อง อะไรมันจะซวยขนาดนี้เนี้ย
-
แล้วฉันควรทำยังไงละเนี้ย ขอเถอะอย่ามาทางนี้น้าาาา 🤦🏻♀️
-
แซนดี้
คิกๆ รุนแรงจังเลยน้า
-
ธาม
ฉันไม่มีเวลามาก ต้องรีบไปหาเพื่อนอีก
-
แซนดี้
อือออออ
-
ธาม
อืออออออ
-
ชายหญิงทั้งสองคนต่างนัวเนียกันอย่างเมามันส์โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีฉันอยู่ในห้อง อือออ ทำยังไงดี เกร็งไปหมดแล้ว นี่ฉันต้องทนอยู่แบบนี้จนเค้าทั้งสองคนเสร็งธุระงั้นเหรอ ม่ายยยยยย
-
แซนดี้
กรี๊ดดดดดด !!!
-
ธาม
เอ้ย!! เวรเอ้ย
-
ลลิน
กรี๊ดดดด !!!! 😱
-
ไวกว่าความคิด ขณะที่ทั้งสองคนกำลังนัวเนียกันอยู่นั้น ผู้หญิงคนนั้นก็หันมาเห็นฉันที่นั่งปิดปากตัวเองอยู่ที่มุมห้องเข้าจนได้
-
แซนดี้
ยัยบ้า !! ฉันคิดว่าผีซะอีก
-
ลลิน
ฉะ ฉันไม่ใช่ผีนะ 😣
-
ธาม
😡
-
แซนดี้
แล้วเข้ามาแอบดูพวกฉันทำไม
-
ลลิน
ฉันเปล่าแอบดูนะ ฉันอยู่ของฉันในนี้อยู่แล้ว พวกเธอต่างหากที่เขามาทีหลัง แถมยัง...😖
-
แซนดี้
แถมยังอะไร ยัยบ้านี่ ฮื่ยย!!
-
ลลิน
😖😖😖
-
ธาม
พอเถอะแซนดี้ เธอออกไปก่อนไป
-
แซนดี้ที่ทำท่าจะเข้ามาตบฉันก็โดนธามคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน
-
แซนดี้
หาาา แต่ว่า
-
ธาม
ไม่มีแต่ ฉันบอกให้ออกไป อย่าให้ฉันพูดครั้งที่สอง
-
แซนดี้
ฮึ้ย!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันคิดบัญชีกับเธอทีหลังแน่ 😡😡
-
ลลิน
😔😔
-
ปัง ~
-
เสียงประตูกระแทรกปิดอย่างแรง บอกถึงอารมณ์ของคนปิดได้ดีเลยทีเดียว
-
ธาม
เธอ 😠
-
น้ำเสียงของคนพูดชั่งดูน่ากลัวอะไรอย่างนี้ ธามจ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
-
ลลิน
คะ !!!
-
ธาม
เธอเห็นแล้วใช่ไหม
-
ลลิน
หะ เห็นอะไรเหรอคะ 😖
-
ธาม
ก็เห็นสิ่งที่ฉันทำกับแซนดี้เมื่อกี้ไง!!!
-
ปึก~ เสียงกำปั้นของธามตบเข้ากับฝาด้านหลังของฉันอย่างแรง ก่อนจะทาบกับฝ่าผนังห้องเพื่อล็อกตัวฉันเอาไว้
-
ลลิน
!!!!!!
-
ธาม
ฉันถาม!! หูหนวกเหรอไง
-
ลลิน
ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ 😖
-
ปึก~
-
ทันทีที่ฉันเบี่ยงตัวจะหนีไปอีกทาง ธามก็ตามเอาแขนอีกข้างกันฉันไว้
-
ธาม
เธอโกหก
-
น้ำเสียงที่เยือกเย็นแฝงได้ด้วยอารมณ์โกรธของผู้พูด น่ากลัวววว
-
ลลิน
ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร ฉะ ฉัน ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ 😣
-
ธาม
หึ เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไง ห๊ะ !!
-
ลลิน
ละ แล้วจะให้ฉันทำยังไงละ ฉันไม่ได้ตั้งใจมาเห็นเรื่องแบบนี้สักหน่อยนี่นา😖
-
ฉันหลับตาเถียง เพราะร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเหลือเกิน ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่กระทบลงบนแก้มของฉัน
-
ธาม
เธอกล้ามากนะที่มาขัดจังหวะ ตอนที่ฉันกำลังจะมีความสุข
-
ลลิน
กะ ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจ จะให้ทำยังไงละ
-
ธาม
เธอทำอารมณ์ฉันค้าง เธอต้องรับผิดชอบ
-
ลลิน
กรี๊ดดดดดดด 😫
-
ฉันตกใจเมื่อร่างของฉันถูกเหวี่ยงลงไปบนกองผ้าที่อยู่บนพื้น แล้วคนตัวสูงก็ลงมาคร่อมบนตัวฉันไว้พร้อมรวบแขนทั้งสองข้างของฉันไว้ด้านบน
-
ธาม
หึ 😏
-
ลลิน
ปล่อยฉันนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น
-
ธาม
ฉันไม่เชื่อ!!!
-
ลลิน
ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย
-
ธาม
อ้อเหรอ ใครจะช่วยเธอได้
-
ลลิน
ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!😫
-
ธาม
เงียบ!!!
-
ลลิน
ไม่ ฉันไม่เงียบ ช่วยด้วย ใครกะ....!!!
-
เสียงของฉันหายไปทันทีเมื่อคนร่างสูงประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากทำเสียงอู้อี้ในลำคอ
-
สัมผัสที่ไม่คุ้นเคยทำให้ฉันกลัวจนตัวสั้น นี่มันอะไรกันเนี้ย ทำไมเรื่องบ้าๆนี้ต้องเกิดขึ้นกับฉันด้วย
-
ริมฝีปากหนาสัมผัสกับริมฝีปากของฉันอย่างดุเดือดและไม่มีทีท่าว่าจะลดความดุเดือดนั้นลงแม้แต่น้อย
-
ธาม
อือออออ
-
ลลิน
อื้อ ~ 😣😣
-
ฉันส่งเสียงให้คนตัวสูงรู้ตัวว่าเค้ากำลังทำให้ฉันขาดอากาศหายใจ
-
ธาม
ไง ยังจะโวยวายอีกไหมหือ 😏
-
ร่างสูงเอ่ย ขณะที่ละริมฝีปากออก
-
ลลิน
อึก ~ 😢
-
ธาม
จูบแค่นี้ถึงกับน้ำตาตกเลยหรือไง
-
ลลิน
นายมันบ้า ฮือๆ~ เลวที่สุดเลย 😢
-
ปึกๆ ฉันทุบลงไปที่อกกว้างอย่างเจ็บใจ จูบแรกของฉัน ทำไมต้องเป็นอีตาบ้านี้ แล้วทำไมต้องเป็นสถานการณ์แย่ๆแบบนี้ด้วย 😢
-
ธาม
โอ๊ย ฉันเจ็บนะ อยากเจอดีอีกหรือไง ห๊ะ
-
กึก~ ฉันหยุดมือที่ตีแผงอกกว้างทันทีที่เขาขู่ เพราะฉันเชื่อว่าเค้าต้องทำมันจริงๆแน่
-
ลลิน
ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันกลัวแล้ว
-
ธาม
ดี แต่ฉันคงปล่อยเธอไปไม่ได้หรอกคนสวย 😏
-
ลลิน
มะ ไม่นะ😣😣
-
ธาม
เสือ ที่ตะครุบเหยื่อแล้ว มันไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ แล้วยิ่งเป็นเหยื่อที่มันเล็งไว้แล้วเนี้ย ยิ่งไม่มีทางที่มันจะปล่อยให้หลุดมือ
-
ลลิน
😣😣😣
-
บึก ผละ~
-
ธาม
โอ๊ยยยย
-
ฉันใช้เข่ากระแทกเข้ากลางหว่างขาของธามที่ทำท่ากำลังจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง แล้วผลักเข้ากระเด็นไปด้านหลัง
-
ลลิน
กรี๊ดดดดด
-
ธาม
เธอออออ 😡😡😡😡
-
ก่อนที่ธามจะตั้งตัวลุกขึ้นมาได้ฉันก็รีบวิ่งออกมาจากห้องด้วยความเร็วแสง
-
ลลิน
!!!!!
-
ปัง ~
-
ธาม
หึ ~แสบนักนะยัยตัวเล็ก อย่าหวังว่าจะรอดพ้นจากฉันคนนี้ไปได้ 😏
-
ผลส้ม สีชมพู
โปรดติดตามตอนต่อไป....
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น