ป่ะป๊ามาเฟีย  @ nc20+++...
45
ตอน
1.26M
เข้าชม
409
ถูกใจ
668
ความคิดเห็น
980
เพิ่มลงคลัง

 

" เชน ราเชน พัฒนวิบูรณ์ "

อายุ 45ปี  เจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มที่มีพร้อมในทุกๆด้านทั้งรูปร่าง หน้าตา ฐานะ การงาน การเงิน และอำนาจทั้งด้านสว่างและด้านมืด เจ้าชู้ตัวพ่อเปลี่ยนคู่ควงไปเลื่อย สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้เพียงแค่ที่ระบายกามารมณ์ ผู้หญิงเปรียบเสมือนงูพิษที่เลี้ยงยังงัยก็ไม่เชื่อง เพราะเขาเคยมอบความให้รักกับผู้หญิงคนนึงไปทั้งใจ แต่สิ่งที่เขาได้กลับมาความผิดหวังและโดนคนรักหักหลัง ทำให้เขาเกลียดความรัก และสำหรับเขา"ความรักแท้" ไม่มีอยู่จริง

 

"อ๊ะ อ๊ะ อ่ะ อ๊าาา..."

 

"พั๊บ พั๊บ พั๊บ"

 

"อือ อ่าาา..."

สองร่างที่นอนหมดแรงหลังเพิ่งเสร็จสมกับเพลิงสวาท ราเชนลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อดูดบุหรี่ สายตาเขามองออกไปด้านนอกด้วยสายตาว่างเปล่า

 

"คุณราเชนคะคืนนี้แอนขออยู่กับคุณถึงเช้านะคะ"

หญิงสาวที่ลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินมากอดจากทางด้านหลังแล้วดันหน้าอกบดเบียดเสียดกับแผ่นหลังของราเชน เพื่อหวังให้ฝ่ายชายตอบตกลง

 

"ไม่จำเป็น หมดหน้าที่เธอแล้วหยิบเงินบนโต๊ะแล้วออกไปซะ!!"

ชายหนุ่มตอบแบบไม่ใยดี สำหรับเขาผู้หญิงก็มีแค่นี้ เสร็จกามากิจเเล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีทางได้ค้างคืนกับเขาแน่นอน

 

"ครืด ครืด ครืด"

เสียงโทรศัพเครื่องหรูของราเชนดังขึ้นทำให้เขาต้องดับบุหรี่ในมือแล้วเดินมาดูว่าใครโทรมาเวลานี้ เมื่อเห็นชื่อเพื่อนรักโทรมาจึงกดรับสาย

 

"ไอ้เสือมีอะไร โทรมาตอนนี้" เสือ พยัคฆ์ เลิศสมบัติ เพื่อนสนิทของราเชน

 

"กูโทรมาขัดจังหว่ะมึงหรือป่าวว๊ะ" เสือถามเพื่อนรักแบบเกรงใจนิดๆ

 

"ไม่หรอก กูเสร็จแล้ว"

ราเชนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ

 

"กูว่าจะชวนมึงออกมาดื่มที่ผับไอ้เจไดน์หน่อยว่ะ"

 

"อือ เดี๋ยวกูไป"

หลังจากวางสายจากเสือ ราเชนก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปตามนัด

.......................

.......................

 

 

 

"พาย พรรณาราย เพชรหงษ์"

อายุ 22 ปี  หญิงสาวที่มองความรักเป็นเรื่องสวยงามเสมอ จนเธอได้เจอกับเอ็มผู้ชายที่อบอุ่นอ่อนโยนและแสนดี พายตกลงคบกับเเอลผู้ชายที่เธอหวังจะฝากชีวิตไว้กับเขา   แต่เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งที่พายคิดไว้กลับไม่เป็นอย่างหวัง เมื่อผู้ชายที่เธอรักทำร้ายร่างกายและจิตใจเธอเป็นประจำ คนรักของเธอเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จักอีกต่อไป

"แอลคะ  แม่นี่เป็นใครคะ"

 

เจนผู้เป็นผู้หญิงคนใหม่ที่เเอลพามาเพื่อที่จะมาอยู่ที่บ้านด้วยในฐานะแฟนใหม่ของเเอล  เอ่ยถามฝ่ายชาย

 

"แค่แฟนเก่าที่ไม่ได้มีความหมายอะไรกับผมเท่ากับแฟนใหม่อย่างคนหรอกเจน"

เเอลหันไปหอมแก้มเจนฟอดหนึ่งหลังจากที่พูดจบการกระทำทุกอย่างในสายของพายทั้งหมด  น้ำตาที่ที่คิดว่าจะไม่ไหลแล้วแต่กลับไหลลงมาอาบใบหน้าสวยอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดได้พายได้แต่ร้องไห้ และเธอเลือกที่จะเดินออกมาจากที่ตรงนั้นเดินออกมาจากชีวิตของคนที่เธอรักมากและทำร้ายเธอได้อย่างแสนสาหัสเช่นกัน

 

"พาย  พาย  เธอฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย"

เหมียวร้องถามเพื่อนทางโทรศัพที่อยู่ๆปลายสายก็เงียบไป

 

"อือ  ฟังอยู่"

พายตอบเพื่อนรักเพียงแค่นั้น

 

"ฉันว่าจะชวนเธอไปเปิดหูเปิดตาหน่อยอ่ะ คืนนี้เราไปดื่มกันไหม ฉันไม่มีเพื่อนไปน่ะแก"   เหมียวที่เห็นพายเอาแต่เก็บตัวเงียบหลังจากเหตุการณ์วันนั้นพาย็ไม่ออกไปไหนอีกเลย นอกเสียจากเธอจะมาหาพายที่ห้องเอง

 

"แกก็รู้ว่าฉันไม่ดื่ม"

เพราะพายแพ้แอลกอฮอร์เธอจึงไม่เคยคิดจะดื่มมัน

 

"ฉันรู้  แต่ฉันไม่อยากเห็นแกเป็นแบบนี้หนิ่ กินนิดเดียวก็ได้ หรือไม่ก็ไปนั่งเป็นเพื่อนฉันเฉยๆก็ได้นะนะน๊าาาา..."

เหมียวที่พยายามอ้อนพายด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

 

"อือ  ก็ได้ แต่ฉันไปเป็เพื่อนเฉยๆนะ.."

 

"เคร  เพื่อน แล้วเจอกัน21.30ที่ผับxxx นะ"

 

 

 

................

................

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว