"Fxxk Him" ผมเรียกเขาว่าลูกชาย (20+)

Intro "Fxxk Him"

ผมเรียกเขาว่าลูกชาย (20+)

- Please do not copy -



นิยายเรื่องนี้เป็นแนว

ดราม่า เข้มข้น

และค่อนข้างหนักไปทางบทติดเรท (20+)

เรื่องราวของ"โทรุ" ลูกชายที่เอาแต่ใจ และพ่อ "ริว"

ที่หลงรักลูกชายตัวเองมาตั้งแต่เกิด

ความสับสน วุ่นวายเกิดขึ้นภายในใจของโทรุ

ยิ่งเกลียด ยิ่งรัก

ยิ่งวิ่งหนี ยิ่งโดนกักขัง

ยิ่งขัดขืน ยิ่งโดนกระทำ

เหตุการณ์จะดำเนินไปในทิศทางใด

โปรดติดตาม!



Intro : Fxxk Him

ท่านประธานฮายาชิ ริว

บรรยากาศอันเงียบงันภายในห้องทำงานสีหม่น มีเพียงแฟ้มเอกสารตั้งเรียงรายกันอยู่เต็มโต๊ะทำงานไปหมด ถึงห้องนี้จะมีขนาดใหญ่เพียงใดแต่ก็ต้องเล็กลงถนัดตาเพราะกองกระดาษพวกนั้น ชายผู้เป็นเจ้าของห้องกำลังนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เขาใช้มือขยับเน็คไทที่คอเสื้อเล็กน้อยก่อนจะคว้าเสื้อสูทสีดำสนิทมาสวมทับเสื้อเชิ้ตสีขาว จัดแจงจนเรียบร้อยดี

ริว

คือเจ้าของและกรรมการผู้จัดการฮายาชิกรุ๊ป ผู้ชายวัยทำงานอายุเพียง35ปีที่มีอำนาจทางธุรกิจที่ยิ่งใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศญี่ปุ่น แถมยังเป็นเจ้าของบริษัทห้างร้านเล็กๆ โรงแรม แหล่งท่องเที่ยวและเครือข่ายอีกทั่วโลก เขาคือวัยรุ่นที่ต้องเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ18ปี เพราะรับช่วงต่อจากคุณพ่อที่ป่วยหนักและจากไปตลอดกาล ริวรับภาระอีกมากมายตั้งแต่อายุยังน้อย รวมไปถึงการทำความผิดพลาดในชีวิตครั้งหนึ่ง

โทรุ

ลูกชายเพียงคนเดียวของริว หน้าตาน่ารัก ผิวขาวดังน้ำนม มีใบหน้าสวยหวานแต่กลับไม่มีความคล้ายพ่อของเขาเสียเลย เมื่อ17ปีก่อนหลังจากที่โทรุคลอดออกมาได้ไม่ถึงสัปดาห์ เขาก็ต้องขาดความอบอุ่นจากแม่ไปทันทีด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง โทรุอาศัยอยู่กับริวเพียงสองคนในคฤหาส์นหลังใหญ่อย่างว้าเหว่ ตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว ที่พ่อต้องทำหน้าที่มอบความอบอุ่น ดูแล ใส่ใจ ทดแทนแม่ แต่เหมือนจะถูกลูกชายคนเดียวของเขาต่อต้านอย่างหนัก

23.30น.

เวลาใกล้จะเข้าสู่วันใหม่เข้าไปทุกทีแต่ด้วยความเป็นห่วงลูกชายคนเดียว ริวจึงนั่งรอที่ห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์และลุกเดินไปเดินมาอย่างกังวลใจ หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหวังจะทานอาหารมื้อค่ำกับโทรุแต่แผนทั้งหมดกลับต้องล้มเหลวลงไม่มีชิ้นดี

แกร๊ก!..

เสียงผลักประตูบ้านบานยักษ์ที่ทำด้วยไม้โอ๊คแผ่นหนาราคาหลายสิบล้านดอลล่าร์ โทรุในสภาพสะบักสะบอม ใบหน้าหวานมีร่องรอยการต่อสู้อย่างชัดเจน เขาก้าวขาเดินเข้าบ้านตัวเองอย่างช้าๆแบบคนใจเย็น เพราะรู้ว่าพ่อของเขาต้องดักรออยู่สักที่แถวๆนี้

“ไม่ต้องแอบมองผมก็ได้ ผมรู้ว่าพ่ออยู่แถวนี้” โทรุหยุดยืนที่กลางบ้านชักสีหน้านิ่งแบบที่เคยทำก่อนที่พ่อของเขาจะปรากฏตัว ขายาวของริวค่อยๆก้าวเดินออกมาจากหลังเสาโรมันสีทองต้นหนึ่ง

“หึ..ทำไมเพิ่งกลับ?”ริวค่อยๆเดินเข้ามาหาลูกชาย พยายามข่มอารมณ์ให้นิ่งไว้

“มีเรื่องนิดหน่อย”โทรุตอบห้วนๆ แววตาแข็งกร้าวจ้องกลับอย่างไม่เกรงกลัว

“ไปตีกันมาใช่ไหม?”

“พ่อไม่ต้องรู้หรอก มันเรื่องของผม” โทรุทำท่าจะเดินเลี่ยงริวไปเพื่อหนีการตอบคำถามแต่ก็โดนกระชากแขนดึงไว้

“ไอ้ลูกไม่รักดี!จะไปไหน!”ริวเริ่มขึ้นเสียงตะคอกใส่ลูกชายด้วยความโมโห

“แล้วพ่อคิดว่าตัวเองดีนักรึไง!”โทรุพยายามสะบัดแขนออกจากมือหนาของพ่อ แต่เขาก็ตัวสูงใหญ่เกินกว่าจะขัดขืนได้

ริวลากแขนโทรุไปที่โซฟาสีน้ำตาลสุดหรูที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขกที่อยู่ไม่ไกล คนตัวสูงผลักลูกชายให้ล้มนอนลงกับโซฟา แขนเล็กกำแน่นแล้วใช้กำปั้นฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของพ่อตัวเองแต่นั่นกลับทำให้ริวโกรธหนักขึ้นกว่าเดิม

“เอานิสัยอันธพาลมาจากไหน? ใครสั่งสอนแก!”ริวขึ้นคร่อมโทรุป็นการบังคับไม่ให้ขยับตัวได้ มือเลื่อนขึ้นมาบีบปลายคางของโทรุอย่างรุนแรง

“แหกตาดูซะบ้างว่าพ่อทำอะไรไว้บ้าง!ผมผิดเหรอที่ผมอยากจะเลวเหมือนพ่อน่ะ!”

“ไอ้โทรุ!!!”

TO BE CON...

"ฝากติดตามนิยาย และคอมเม้นท์ติชมนักเขียนด้วยนะ"

THANK YOU