ชื่อของเธอคือ 'ฝนแก้ว' แต่สำหรับเขาเธอคือ 'ฝนกรด' กัดกร่อนกินใจจนพังทลายทุกกำแพง
ตัวอย่าง
“พี่เป็นพ่อของปลายฝนและต้นหนาว! แต่ถ้าฝนยืนยันว่าไม่ใช่งั้นก็ตรวจดีเอ็นเอสิกลัวอะไร”
“แล้วถ้าสมมติว่าใช่ล่ะคะ”
“ก็ต้องรับผิดชอบ ต้องดูแลกันไป แต่ไม่ว่าจะใช่สายเลือดเดียวกันหรือไม่ แม่ก็อยากให้เราสองคนแต่งงานกัน แม่มองว่าเรื่องในอดีตที่พี่ทำกับฝนยังไงก็ต้องรับผิดชอบ”
“ไม่จำเป็นค่ะ”
ไม่จำเป็นจริงๆ เธออยู่ของเธอมาได้ตั้งหลายปี แบ่งปันลมหายใจให้ชีวิตแก่สองฝาแฝดด้วยลำแข้งตัวเอง เส้นทางที่ผ่านมาขรุขระเต็มไปด้วยหลุมบ่อแต่สุดท้ายก็อยู่ได้ ความรับผิดชอบใดๆ จากปรวีร์ไม่ใช่สิ่งจำเป็นเลย
“ทำไมถึงดื้อได้ขนาดนี้ แค่ยอมรับความหวังดีจากคนคุ้นเคยมันยากนักเหรอ”
“แล้วแค่ปล่อยฝนกับลูกไปมันยากนักเหรอคะ จริงๆ ฝนอยากถามพี่มาตลอดว่าพี่วีร์พอใจกับผลการแก้แค้นไหม ฝนได้แต่หวังว่าการตายอย่างอนาถของแม่ และชีวิตฝนที่พังทลายจะพอชดใช้ให้พี่ได้บ้าง ฝนคิดมาตลอดว่าหกปีมานี้พี่คงมีความสุขกว่าแต่ก่อน คนทำบาปก็ได้รับกรรมสนองแล้ว แต่จากที่เห็นฝนว่าพี่ดูน่าสมเพชมากนะคะ”
เรื่องย่อ
'ปรวีร์' ตั้งใจไว้แล้วว่าตลอดชีวิตนี้จะครองตัวเป็นโสด ไม่ยอมให้ใครได้ผูกพันในฐานะคู่สมรส เป็นเจตนาที่สุดโต่งแต่เขามองว่ามันดีที่สุดแล้ว
กระทั่งวันหนึ่งปรวีร์ทำลายเจตนารมณ์ด้วยแผนการที่คิดมาเพียงชั่ววูบ 'ฝนแก้ว' กลายเป็นเหยื่อที่ปรวีร์ใช้ทำลายคนบาป
แต่ไม่รู้ว่าเป็นการแก้แค้นภาษาอะไรเหยื่อถึงดูมีความสุขขนาดนั้น
ปรวีร์ทำลงไปโดยเอาความสะใจเป็นที่ตั้ง ไม่เคยมองลึกถึงผลลัพธ์ที่อาจตามมา เขาเปลี่ยนชีวิตฝนแก้วไปตลอดกาล เป็นต้นเหตุให้เธอเห็นฉากฆาตกรรมติดตา จากเด็กสาวที่โลกทั้งใบสดใสสวยงามกลายเป็นผู้ใหญ่ที่หัวใจแทบไร้แสงสว่าง
...........
📚สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม📑
Guest
