“ทะ...ท่าน นี่ท่านเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร เล่นอะไรของท่าน ข้าไม่เล่นด้วย!” ชิงหนิงอวี่ตวาดลั่นด้วยความตกใจ
“เจ้าเบื่อมิใช่หรือ ตัวข้าก็เบื่ออยู่เช่นกัน ไม่สู้เรามาลองเล่นสนุกกันดูสักคืนจะดีหรือไม่ หืม...” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าเอื้อนเอ่ยออกมาไม่ห่างจากใบหน้างามมากนัก ปลายจมูกเชิดรั้นแทบชนเข้ากับปลายจมูกเป็นสันของอีกฝ่าย ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย ก่อนจะทันได้เปล่งเสียง จอมมารพลันก้มลงประทับริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากงามในทันที
ภาพโดยคุณนักวาด : Illust : Inthinan 🤍
'หลงเฟยเทียน' – ราชาของเหล่ามารทั้งปวง
จอมมารผู้ที่ใครต่างให้สมญานามเขาว่าโหดร้ายที่สุดในสามภพ เป็นประมุขผู้ปกครองเหล่ามารทั้งหลายในหุบเขาภพมาร ร่างกายเขาเป็นอมตะไม่อาจดับสูญ มีเพียงการสะกดเขาไว้เท่านั้น จึงจะสามารถยับยั้งจอมมารร้ายผู้นี้ได้อย่างแท้จริง!
'ชิงหนิงอวี่' – เซียนปราบมารศิษย์สำนักหลิ่งเหอ
เซียนปราบมารผู้มีหน้าตางดงามเทียมหงส์ฟ้า ยิ่งพินิจดูแล้ว ใครเห็นเป็นต้องรู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำแทบทุกรายไม่เว้นชายหรือหญิง เขาลงจากเขาเพื่อกำจัดภูตผี มารร้าย จนในที่สุดได้มาพบเข้ากับจอมมารที่ใครๆ ต่างก็หวาดกลัว วิชาเซียนอันสูงส่งแม้จะแกร่งกล้าเพียงใดก็ตาม ตัวเขายังไม่ทันได้ใช้มันแม้แต่น้อย กลับตกอยู่ในเงื้อมมือราชาภพมารซ้ำแล้วซ้ำเล่า
**********************************
สวัสดีค่ะคุณรี้ดที่น่ารัก เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ตั้งใจเขียนขึ้นมา ภาษา การใช้คำ และการเชื่อมประโยค อาจยังไม่ถูกใจคุณรี้ดหลายๆ ท่าน แต่ไรท์สัญญาจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ
คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้นนะคะ พ่อจอมมารอาจจะเต๊าะน้องเก่งไปนิด โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพความสุขค่ะ