"ข้ามั่นใจว่า ข้าบอกเจ้าว่าอย่าก่อเรื่องนะ ซิลเวีย คาร์เทีย ต้องให้บอกอีกกี่ครั้ง จะทำตัวหน้าอับอายไปถึงไหนกัน แค่ต้องมีลูกสาวหน้าตาอัปลักษณ์จนเอามาเชิดชู่ตระกูลไม่ได้ ยังมีนิสัยที่ร้ายกาจอีก ข้าเหนื่อยกับเจ้าจริงๆ"
"ท่านพ่อ นางไม่เข้าใจที่ท่านพูดหรอก นางโง่งมขนาดไหนใครๆก็รู้"ชายที่เอ่ยปากขึ้น มองฉันด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์พร้อมส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้
"ข้าต้องอับอายถึงเพียงใดที่มีคนมาถามว่า น้องสาวของเจ้าช่างเหมือนกับหมาบ้ายิ่งนัก"สายตาที่แสนจะเย็นยะเยือกนั้น ฉันเห็นมันจนชินแล้ว
"แต่นางสามัญชนนั่นมันแย่งเรฟไป จะให้ข้าทนมองเฉยๆหรือ ท่านพ่อท่านพี่พวกท่านช่างใจร้ายนัก ตั้งแต่ท่านแม่จากไปพวกท่านก็ไม่เคยสนใจข้าเลย ยังเห็นข้าเป็นคนในครอบครัวหรือไม่?"
"ไร้สาระ เอานางไปขังในห้องสะ จนกว่าจะครบ 1 เดือนห้ามให้นางออกมา "
ข้ารับใช้ต่างวิ่งกรูกันเข้ามาลากหญิงสาวออกจากห้อง ทุกครต่างรู้ดีว่าไม่ควรขัดคำสั่งของท่านดยุก
"ท่านพ่อ ท่านทำกับข้าแบบนี้ไม่ได้นะ"
Guest
