ด้วยร่างกายที่อ่อนแอตั้งแต่เด็กทำให้ 'เอพริล' ต้องตายทั้งที่อายุยังน้อย ในวาระสุดท้ายที่กำลังจะตาย..เขาปรารถนาอยากเจอหน้าชายผู้เป็นที่รัก 'ทรงกลด' เพื่อกล่าวคำว่า 'รัก' ให้เขาคนนั้นได้ยินสักครั้ง

 

• ภาตาจันทร์จรี • 

{ จักรวาล omegaverse | นิยายวายพีเรียดไทย } 

 

 

 

เพราะร่างกายที่อ่อนแอตั้งแต่เด็ก.. 

ทำให้ 'เอพริล' ชายหนุ่มตัวเล็กที่กำลังเรียนอยู่มหาลัยต้องเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน 

ใช้เวลาในการพักรักษาตัวนานหลายสัปดาห์ 

คุณหมอก็บอกให้เขาและครอบครัวเตรียมทำใจเอาไว้ 

คาดว่าด้วยร่างกายที่อ่อนแอแบบนี้..เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน 

แม้จะเจ็บปวดที่รู้ความจริง แต่อย่างน้อยเขาก็ได้กล่าวคำร่ำลาครอบครัวก่อนที่เขาจะจากไป 

 

ในวาระสุดท้ายที่เขากำลังจะตาย.. 

มีคนคนหนึ่งที่เขาอยากจะเอ่ยคำร่ำลากับเขาคนนั้นก่อนจะลาจาก 

เอพริลปรารถนาให้ตนเองได้มีเวลาอีกสักนาที 

ขอให้เขายังมีลมหายใจในเวลาที่ชายคนที่เขาหลงรักเดินทางมาถึง 

แต่ชะตาก็ใจร้ายกับเขา 

ยังไม่ทันที่จะได้พบหน้ากัน เขาก็หมดสิ้นลมหายใจไปเสียก่อน.. 

 

ในเมื่อไม่ได้พบหน้ากัน เอพริลจึงไม่ได้กล่าวคำร่ำลา.. 

'พี่ทรงกลด' ชายผู้ที่ตนแอบหลงรักตั้งแต่ได้พบหน้ากัน 

แม้จะเสียใจมากแค่ไหน แต่เอพริลก็ไม่อาจทำอะไรได้ 

นอกจากยอมจำนนต่อโชคชะตาที่ลิขิตเอาไว้อย่างนั้น 

 

 

 

และโชคชะตาก็หวนย้อนคืนชีวาให้กับเอพริลอีกครั้ง 

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในสถานที่แปลกตา 

เต็มไปด้วยคนนุ่งกระโจมอกห่มสไบพูดภาษาไทยแบบสมัยก่อน 

สิ่งต่างๆ รอบตัวที่เอพริลได้พบเห็น..ทำให้เอพริลได้รู้ว่าตนเดินทางย้อนอดีตกลับมาในชาติก่อน 

ในชาติก่อนที่ตัวเขาจะได้ชื่อว่า 'เอพริล' เขาถูกเรียกด้วยชื่อ 'ช่อเอื้อง' หรือ 'แม่เอื้อง' 

และเขาถูกวางตัวให้หมั้นหมายกับลูกของพระยาผู้หนึ่ง 

บุรุษรูปงามผู้ที่แม่หญิงทั้งเมืองต่างก็ใคร่อยากจะครอบครอง 

แต่บุรุษผู้นี้กลับเมินเฉยและตัดเยื่อใยรักแม่หญิงพวกนั้นจนสิ้น 

เขาจึงถูกเรียกว่า 'บุรุษไร้หัวใจ' โดยเขามีชื่อเต็มยศว่า 'หมื่นบวรยศ' หรือ 'คุณพี่เหม' 

เขาคนนี้ไร้ซึ่งความรักใคร่ต่อคนผู้อื่น มิสนใจความรักของใครทั้งสิ้น 

เป็นฉะนี้เขาคงจะรักเป็นก็แต่ตนเองเพียงเท่านั้น 

 

 

 

แรกพบเจอตัวเขานึกว่าจะได้รับคำกล่าวทักทายที่ไพเราะจากคู่หมาย แต่ไม่เลย.. 

คำทักทายพวกนั้นมีแต่คำพูดเหน็บแนม หาว่าตัวเขาอยากจะตบแต่งกับเจ้าตัวจนตัวสั่น 

ทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้พูดตอบโต้อะไรเลยสักคำเดียว 

แต่ความจริงที่เอพริลปฏิเสธไม่ได้เลย ก็คือ.. 

ตาหมื่นชื่อยาวคนนี้มีใบหน้าเหมือน 'ทรงกลด' รุ่นพี่ที่เขาแอบชอบมาก 

แต่ถึงแม้จะมีใบหน้าที่เหมือนกันอย่างกับถอดพิมพ์ 

แต่ชายคนนี้ไม่เหมือนชายที่เอพริลแอบหลงรักเลยแม้แต่นิดเดียว 

เขาจะไม่ทนให้ตาหมื่นยศอะไรนั่นมากล่าวโทษทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้ทำผิดอีกแน่ 

คอยดูฤทธิ์แม่ช่อเอื้องเวอร์ชันเอพริลคนนี้ก่อนเถอะ! 

ตาหมื่นบวรยศได้เจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อแน่นอน หึ =P 

 

 

 

 

 

นิยายเรื่องนี้อ้างอิงมาจากประวัติศาสตร์ (แบบเล็กน้อย/ตามใจคนเขียน) 

แรงบันดาลใจในการแต่งนิยายเรื่อง ภาตาจันทร์จรี 

บทเพลง Love Destiny (ผ่านกาลเวลา) : เพลงประกอบเว็บตูน บุพเพสันนิวาส 

เปิดเรื่อง 14/05/2565 จบเรื่อง XX/XX/2565 

 

Enjoy Reading My Reader✨🌷 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว