โปรยยั่ว...
“หน้าที่หลักของคุณคือทำยังไงก็ได้ให้ผมเกิดอารมณ์!”
“หา?” พริตตี้สาวขมวดคิ้วมุ่น เกาศีรษะแกรกๆ มองคนตรงหน้าอย่างไม่เก็ตสักนิด
“แล้วคุณจะเอาอารมณ์ชนิดไหนล่ะคะ”
“อารมณ์ เอ่อ...อารมณ์อย่างว่า!” ใบหน้าคมเจือสีแดงเข้มขึ้นจนเห็นได้ชัด
“ห้ะ?” หญิงสาวอ้าปากหวอ เครื่องหมายคำถามแปะเต็มหน้า
“ทำยังไงก็ได้ให้ผม เอ่อ...” คนพูดทำหน้าปั้นยาก “ให้ผมคึกคักขึ้นมาน่ะ”
“คึกคักอะไรของคุณ พูดมาเคลียร์ๆ หน่อย ฉันงงค่ะ!” ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ยัยนี่ทำไมเข้าใจอะไรยากเย็นนักนะ เขาข่มอารมณ์เอ่ยด้วยสีหน้าอันแดงกล่ำ
“ทำยังไงก็ได้ให้ผมเกิดอารมณ์ทางเพศ อยากมีเซ็กซ์ อยากฟีดเจอริ่งกับผู้หญิงน่ะ เข้าใจหรือยังยัยเบื้อก!
โอแม่เจ้า นี่ตาภูเขาขั้วโลกเหนือนี่ตาส่อนถึงขั้นเห็นเธอสวยเซ็กซี่ขนาดจะยั่วผู้ชายที่กามตายด้านอย่างเขาให้กลับมาฟิตปึ๋งปั๋งเตะปี๊บดังเปรี้ยงได้ขนาดนั้นเชียว ช่างเป็น ‘เกลียด’ เหลือเกิน
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดย เหตุการณ์ ตัวละคร สถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติจากจินตนาการ และความเพ้อฝันส่วนตัวของผู้เขียนทั้งสิ้น สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อไปเผยแพร่หรือสร้างเป็นฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
ก่อนเสพย์ -- โปรดสังเกตคำโปรยวันละสองเวลาก่อนและหลังอาหาร
ระหว่างเสพย์ -- ห้ามคิดมาก คิดเยอะ คาดหวังสาระ ทำใจให้ปลอดโปร่ง แล้วสนุกสนานไปกับนิยายให้เต็มที่
หลังเสพย์-- ถ้าสนใจโปรดแอดแฟน หรือทิ้งคอมเม้นต์ไว้ให้ชื่นใจสักนิด เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตคนเขียนโรคจิตให้มีแรงปั่นนิยายแบบลืมตาย 555
Guest
