"ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่" อยู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมา... คนที่นั่งคิดอะไรลุ้นระทึกอยู่ก็หันไปมองคนที่หยิบชาร์ตที่เขาให้เธอกรอกประวัติตอนแรกมาอ่านคร่าวๆ สายตาที่เงยจากชาร์ตมามองเธอทำให้ใจสั่นเล็กน้อย...
"ไม่รู้ค่ะ"
"ไม่รู้? "
"ไม่ได้จำวันที่ชัดเจนเลยน่ะค่ะ ถ้าจำไม่ผิดก็อาทิตย์ที่แล้ว"
เขาพยักหน้าเข้าใจ หยิบชาร์ตต่างๆ มาซักประวัติของเธอเสียละเอียดยิบ โดยเฉพาะในด้านความเสี่ยงเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ เธอตอบไปตรงๆ ทุกอย่าง จนเขาผิดสังเกต
"ไม่มีความเสี่ยงต่างๆ ไม่นับวันไข่ตก ยังซิงอยู่เหรอ"
"..."
ก็เธอตอบเขาไปแล้ว ว่าไม่มีแฟน ไม่ได้เสี่ยงต่อโรคติดต่อใดๆ เพราะไม่เคย...
"ถ้าไม่เคย ก็กลับไปเลย ผมไม่อยากให้คุณใช้ครั้งแรกของคุณกับเรื่องนี้"
เอาวางแฟ้มลงบนตะกร้าใส่หลอดเลือดเหมือนมันไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เกือบที่ศรัณย์จะลุกขึ้นเดินหนีแล้ว ถ้าเหมือนแพรไม่คว้าแขนเขาเอาไว้...
"ฉันเคยแล้วค่ะ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้นะคะ"
เธอบอก จะไม่ให้รีบโกหกเขาอย่างไร เงินก้อนแรกที่เขาจ่ายมา เธอเอาไปจ่ายค่าเทอมน้องชาย จ่ายหนี้ทั้งในและนอกระบบ จนแทบไม่เหลือ ถ้ายกเลิกทุกอย่างจะหาเงินที่ไหนมาคืนเขา...
"ถ้างั้นก็ดี..." เขาพยักหน้า "เดี๋ยวเอาเลือดไปส่งให้ห้องแล็บก่อน ถ้ามีใครโทรมาตามผมไปดูเคสบอกว่าผมอยู่แล็บแล้วกัน บางทีที่แล็บก็ไม่มีสัญญาณ"
เขาบอกก่อนจะถือตะกร้าที่ใส่หลอดเลือดพร้อมกับแฟ้มประวัติของเธอแล้วเดินออกไป
พอเขาไปแล้วเท่านั้น เธอก็ทรุกลงนั่งแล้วถอนหายใจเหมือนโล่งใจ...
แต่พอโล่งใจได้แค่ไม่กี่วินาที คิ้วของเธอก็ขมวดเป็นปมขึ้นมาใหม่อีกรอบ... มันเป็นการแก้ปัญหาแค่เปลาะแรกเท่านั้นเอง กับสิ่งที่เธอเพิ่งรอดตัวไป
เธอรู้ตัวดีว่าเธอโกหกเขา... นั่นเป็นปัญหาใหญ่ที่เธอต้องหาทางออกเมื่อเขารู้ความจริง
ซึ่งเขาคงได้รู้เร็วๆ นี้แน่ ว่าเธอยังไม่เคย
Guest
