เรื่องนี้เป็นนิยายอิโรติก มีบทเลิฟซีนเดือดไม่แพ้น้องเมีย หากคนไม่ชอบนิยายแนวนี้กรุณา กดผ่าน
มีภาพประกอบที่จะทำให้คุณจิตใจสั่นไหว
คำเตือนเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ20ปีขึ้นไป
แนะนำเรื่อง
เพราะความเข้าใจผิด ระหว่างพ่อกับแม่ที่สะสมกันมานานจนเกิดให้มาดหมางใจ จนมณีรินทร์สาวสวยหน้าหวานที่เคยรักกันดีกับภควัต หอบลูกแฝดน้องภูดิสหนีมาใช้ชีวิตลำพังแม่ลูก ก่อนแม่จะเสียชีวิตแม่อยากเจอพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อฝากฝั่งเขาที่เป็นลูกชายอีกคน แต่ทว่าพ่อของเขาที่ฑิฐิแรงไม่ยอมมาในตอนแรก จนเมื่อเขาคิดได้มาหาแม่เมื่อสายเสียแล้ว
เขาที่คิดโทษเป็นความผิดพ่อ ตั้งแต่แม่หนีมาก็ไม่เคยมางอนง้อ เขาเกลียดพ่อตัวเองมีเพียงพี่ชายภูรินทร์ที่เขาติดต่อด้วยเท่านั้น และพูดคุยถึงเรื่องความเป็นไปที่ไร่ภควัต เขาไม่คิดกลับไป จนเมื่อแม่พี่ชายของเขาแต่งงานกับดารัณ หญิงสาวที่เคยเรียนด้วยกันสมัยมหาวิทยาลัย
แต่เมื่อเจอหน้าพี่สะใภ้เขากลับใจสั่น ใบหน้างดงามสวยหวานซ่อนเปรี้ยว ดึงดูดเขาให้หลงใหลได้เพียงเสี้ยวนาที แต่ว่า
“แกรู้จักมาที่ไร่นี้ด้วยรึ” เสียงที่คุ้นเคยตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่ใคร พ่อผู้น่ารังเกียจของเขา ที่ทำให้แม่ของเขาต้องตายอย่างโดดเดี่ยว
“ผมมายินดีกับพี่ แล้วจะกลับแล้ว”
“เมื่อไหร่แกถึงจะกลับมาต้องให้ฉันตายไปก่อนหรือไง ถึงจะกลับมาดูแลงานที่ไร่” ภควัตถามลูกชายอย่างข่มขื่น
“ครับ” เขาพูดสั้นๆ แล้วจากไปยังไม่ทันได้เข้าไปยินดีกับทั้งคู่ เพราะคนที่เขาไม่อยากเจอดันมาขัดเสียก่อน
ที่นี่ราวกับของร้อน ไร่ภควัตที่ผู้คนใฝ่ฝันหาทางอยากเข้ามาที่นี่ ดินแดนที่เป็นดังสวรรค์ที่ถูกซ่อนเร้นอยู่ท่ามกลางหุบเขา ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเขามาที่แห่งนี้
“เดี๋ยวนี่แก...แกจะไปไหน” ภควัตที่เป็นโรคหัวใจอยู่แล้ว เมื่อลูกชายอีกคนที่จากกันไปเพราะเมียรักหอบหนีไป จนเมื่อพบกันอีกคราก็กลายเป็นคนที่เกลียดชังกันไป
ภควัตจับที่หัวใจ แล้วก็ค่อยๆ ล้มลง เสียงคนในงานหวีดร้อง แต่ก็ไม่ได้เรียกความสนใจให้กับภูดิศได้เลย และหลังจากวันนั้น เขาก็ได้รับข่าวเพียงพ่อเขานอนที่โรงพยาบาลและจากไปโดยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
เขาที่มาร่วมงานศพ แต่ไม่ได้เขาไป เพราะความเกลียดชังคนเป็นพ่อที่ปล่อยให้แม่โดนเดี่ยว ...
เขายืนมองเงียบๆ แล้วจากไป มีเพียงการส่งข้อความให้กับพี่ชายเท่านั้น เขามีร้านอาหารอยู่ริมทะเลที่ภาคใต้ และต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบสุข และขอร้องให้พี่ชายลืมเสียว่าเขาเป็นน้องอีกคน ลืมเสียว่าเขาเป็นญาติหรือคนในตระกูล
หนึ่งปีผ่านไป...
ข่าวการตายอย่างปริศนาของพี่ชายก็ถูกส่งมายังเขา โดยผ่านคุณประพจน์ทนายประจำตระกูล เมื่อพี่ชายต้องไปติดต่องานกับลูกค้าคนสำคัญ และจู่ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุกระทันหัน แล้วจากไปอย่างสงบ ก่อนตายพี่ชายได้ฝากฝั่งไร่ภควัตไว้กับน้องชายคนเดียว แต่ข่าวการตายของพี่ชายจะยังแพร่ออกไปไม่ได้ เพราะมีคนที่รอเสียบตำแหน่งเจ้าของไร่อยู่แล้ว
นั่นทำให้เขาอยากสืบการเรื่องราวการตายของพี่ชาย ก่อนที่จะบอกความจริงกับทุกคน
ชายหนุ่มที่มีเวลาเพียงสามวัน กับการต้องจดจำใบหน้าของคนงานในไร่ และผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด เพื่อแสดงละครในสมบทบาท แต่มีเพียงคนเดียวทีเขาประหม่าที่สุด คือ ดารัณ...
“ภูรินทร์กลับมาแล้วเหรอค่ะ...รัณคิดถึงคุณจัง นอนเหงามาตั้งหลายวัน ทำไปนอนนักละคะ”
ดารัณไม่รู้ว่าเขาเป็นน้องชายของพี่ดิส จึงเข้ามาสวมกอดทั้งชุดนอนที่บางเบา ความยาวเพียงปิดก้นเท่านั้น หัวใจชายหนุ่มโสด ที่ไม่มีคนข้างกายมานาน แล้วก็ทำแต่งานไม่ได้หาความสุขใส่จึงทำให้เขาขนลุกท่วมหัว ...ไม่เพียงขนที่ลุก อย่างอื่นก็ลุกตามเช่นกัน
“เอ่อ...ครับพอดีมีปัญหานิดหน่อย เลยใช้เวลานะ...” ยังไม่ทันจะได้พูดจบประโยค ดารันก็เอามือมาลูบเป้า...แล้วมันก็...เด้งสู้มือเธอทันที
“รัณก็คิดว่าคุณไปแอบมีสาวอื่น จนไม่คิดถึงรัณแล้วเสียวอีก” หญิงสาวที่อยากจะมัดใจสามี เพราะได้ทำการบ้านมานาน เธอยังไม่มีลูกเสียทีจนต้องไปเรียนการยั่วผู้ชายจากเพื่อนสาวดาวยั่วมาเพื่อจัดการรีดน้ำเชื้อ เพื่อผลิตลูก
“อ่าห์...คะ...คุณ....อื้อ...”
“ไปอาบน้ำดีกว่าค่ะ เดี๋ยวรัณอาบให้”
“อะ...อาบนะ...น้ำเหรอ...” ภูดิสเสียงสั่น เครือทันทีมีผู้หญิงสาวต้องการอาบน้ำให้เขา มันจะไม่ใช่แค่อาบน้ำสิ เขาพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อที่จะไม่ให้แตะต้องตัว พี่สะใภ้ ตะ...แต่...เธอกลับยั่วยวนเขาหนักมาก
Guest
