เรียกข้าว่าท่านเเม่ทัพ

"ท่านพี่..." นางเผลอเรียกข้า ในยามนี้นางเมามายด้วยฤทธิ์เหล้าบ๊วยเสียเเล้ว 

"เเม่นาง เเม่นาง ได้ยินหรือไม่" ข้าเรียกสตินาง แต่ดูเหมือนจะไร้ผล ข้าข่มใจเหลือเกิน อย่างไรน่ะหรือ ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากเล็กๆ นี่ ไหนจะพวงแก้มนุ่มนิ่มยามข้าเผลอไล้มือไปตามใบหน้านี้อีกเล่า  

"ท่านพี่  ข้า.. ข้าร้อนเหลือเกิน" นางที่นั่งอยู่ใกล้ข้าบนตั่ง เริ่มขยับมาใกล้ข้าเสียเเล้ว 

"หยุดขยับ หยุด !" ข้าเอ่ยดุนาง  

"ท่านพี่ ท่านรูปงามเหลือเกิน" 

"ข้าหาใช่ท่านพี่ของเจ้าไม่" ข้าต้องอดดใจไว้ หากรู้น่ะหรือ นั่นปะไร นางไม่ปล่อยข้าแน่ 

"เรียกข้าว่า....ท่านเเม่ทัพ" ข้าย้ำเตือนกับนาง เเละตัวข้าเองด้วย  

นางกับข้าน่ะหรือ บัดนี้นางคือคุณหนูฟางจินหยาง หยางเออร์ของข้าในวัยเยาว์ 'ของข้า' เเต่ด้วยสถานะของข้าเเละบิดาของนางตอนนี้ ข้าไม่สามารถเป็นท่านพี่ของนางได้ ข้าหลีกเลี่ยงมันเสมอมา  

นางอยู่กับข้าได้หรือไม่ เป็นภัยหรือไม่ ไม่อาจรู้ได้   

  เพลานี้ ข้าว่า นางเริ่มจะก่อภัยให้กับข้าเสียเเล้ว  มือนุ่มนิ่มของนางกำลังก่อกวนข้า  ฝ่ามือเล็กของนางกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ที่สวมใส่อย่างอ้อยอิ่ง  

'พรึ่บ' ข้ารวบตัวนางให้นอนราบ อย่างไรต่อล่ะ เจิ้งซีหนอเจิ้งซี เจ้าเลอะเลือนหรือไร ร่างสูงองอาจในอาภรณ์สูงศักดิ์สีคราม โน้มกายกำยำลงหาแม่นางที่เขาว่า เมื่อขยับชิดใกล้ เขาพิศมองดวงหน้านี้ใกล้ๆ สายตาคมกริบมิอาจอ่านได้ มองนางอย่างลึกล้ำ วูบหนึ่งทอเเสงอ่อนออกมา หากแต่นางคงไม่เห็นด้วยอาการเมามายที่เกิดขึ้น เขาเองหาได้เมามายเช่นนางไม่  

  ริมฝีปากของเขาเลื่อนมาใกล้ ใกล้เกินจนใจเขากลัว ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อใดกัน ใจเขาเองก็กลัว กลัวเเล้วอย่างไร ร่างนี้กลับก้มลงต่ำเรื่อย ๆ ใกล้เสียเเล้ว ใกล้ริมฝีปากนางเเล้ว  

''หยางเออร์..'' เสียงเขาเเหบพร่า เขาหยุดตัวเองไม่ได้เเล้ว ริมฝีปากบรรจบปากเล็กนั่น เพียงสัมผัสเเผ่วเบาก็ทำเขาสะท้าน นางเองที่เมามายไม่ได้สติยื่นมือเรียวเล็กวางทาบที่อกเขา ริมฝีปากเมื่อเเตะลงเเล้ว หาได้หยุดเพียงเเค่นั้น สายตาเขามองนาง ริมฝีปากคมเริ่มขยับ ละเลียดชิมความหวานจากปากเล็ก เขาขยับอย่างอ้อยอิ่ง วาดปากไปช้าๆ เนิบนาบ มือใหญ่ประคองหน้านางให้ได้องศา เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดมากขึ้น ปากคมขยับอีกครั้ง ดูดดึงปากล่างอีกฝ่าย 

อย่างเเผ่วเบา เเทรกเรียวลิ้นไปยังโพรงปากน้อย ๆ สัมผัสเเปลกใหม่เกิดขึ้น มอบความวาบหวามให้กับนาง ปากคมขยับแรงขึ้นกว่าเดิม ดูดดึง อ่อนหวาน หยอกเย้าสลับกันไป ปลายลิ้นใหญ่ชักนำให้นางทำตามเขา หลอกล่อนางให้พบกับความหวานลึกล้ำ ที่ไม่เคยพานพบ เขาผู้เดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์มอบมันให้นาง !