ชะตานี้ข้ายอมให้เจ้ากำหนด

สัญญาหมั้นหมายระหว่างสองดินแดน อู๋และฉินถูกกำหนดไว้ตั้งแต่วันที่องค์ชายรัชทายาทถือกำเนิดแม้จะถูกคัดค้านแต่ฮ่องเต้แห่งแควนฉินก็ยังยืนยันที่จะผูกอนาคตของพระโอรสไว้กับสตรีจากแคว้นอู๋ที่ยังไม่มีวี่แววเลยแม้แต่น้อย เหตุเพราะเชื่อใจในความสนิทสนมที่ตนมีต่อฮ่องเต้แคว้นอู๋และเชื่อว่าสัมพันธ์นี้จะส่งผลดีต่อทั้งสองแคว้นไม่มากก็น้อยในอนาคต

แต่ทว่าความมั่นอกมั่นใจของฮ่องเต้แคว้นฉินนั้นก็มีอันต้องมลายลงเมื่อองค์รัชทายาทไม่อาจยอมรับข้อตกลงนี้ได้จึงยืดเวลาที่จะต้องรับตัวเจ้าสาวออกไปเป็นเหตุให้แคว้นอู๋คิดแค้นเคือง

โจวจื่อหลัน เฝ้ารอคู่หมั้นที่ไม่เคยเห็นหน้ามาหลายปีแต่แล้วในปีที่นางพ้นวัยปักปิ่น งานพิธีส่งเจ้าสาวก็เป็นอันต้องล่มเมื่อไม่มีวี่แววของเจ้าบ่าวที่ควรยกขบวนมาจากแคว้นฉิน สร้างความอับอายให้แก่นางและราชวงศ์แคว้นอู๋ไม่น้อยเมื่อพ้นวัยที่นางควรจากบ้านเมื่อไปโดยไร้เงาของว่าที่สามีนางจึงละฝีเข็มในมือและเริ่มฝึกปรือที่จะลับดาบให้คมตลอดเวลา 

แต่ความสงบของนางก็มิได้ยั่งยืนอย่างที่หวังเมื่อสาส์นจากแคว้นฉินเดินทางมาถึงเพื่อสานต่อสัมพันธ์อันแนบแน่นของทั้งสองแคว้น มีหรือที่คนถูกปล่อยให้รอเก้อจะยินยอม นางโตพอที่จะสามารถนึกคิดผิดชอบชั่วดีได้ด้วยตนเองและนางจะไม่ยอมเป็นเบี้ยบนหน้ากระดานของผู้ใดอีกต่อไปแล้ว!