นิยายไร้ตอนจบ

คำเตือน 

(Trigger Warnings)  

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน อาจมีเนื้อหาหรือถ้อยคำที่ค่อนข้างรุนแรง ไม่เหมาะสม 

มีเรื่องของการใช้กำลังทำร้ายร่างกาย กลั่นแกล้งรังแก กดขี่ข่มเหง ทัณฑ์ทรมาน และการนองเลือด  

รวมไปถึงการตายของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ 

ลั่วหาน แทบกุมขมับเมื่อตนเองตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นตาเลยสักนิด มันไม่ใช่ห้องรูหนูที่เขาเอาไว้ซุกหัวนอนและทำงาน หากแต่เป็นห้องนอนโอ่อ่าดูสะอาดสะอ้านราวกับมีคนเช็ดถูดูแลให้อยู่เป็นประจำ ไหนจะเจ้าลูกศิษย์ตัวน้อยที่เรียกเขาว่า ‘ท่านอาจารย์’ นี่อีก

“เจ้าบอกว่าชื่อเสวี่ยเหลียง?”

“ขอรับ” เด็กน้อยพยักหน้าหงึกๆ พร้อมมองผู้เป็นอาจารย์ด้วยสายตาเปล่งประกาย เดี๋ยวก่อน! มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ หากพิจารณาใบหน้าของเจ้าเด็กนี่ดีๆ มีหรือเขาจะจดจำหน้าตาของตัวละครที่ตัวเองแต่งมากับมือไม่ได้!

ลั่วหานเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังหน้ามืด เมื่อค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่ออกจะผิดปกติไปมากถึงมากที่สุด ความทรงจำครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะมาโผล่ในสถานที่แบบนี้ก็คือ ห้องเช่าเล็กเท่ารูหนูกับคอมพิวเตอร์เครื่องเดียวเท่านั้น

จำได้ว่าหลังจากแต่งจุดจบของเสวี่ยเหลียงตายอย่างอนาถไปแล้ว ตนก็ปิดคอมแล้วเข้านอนเพื่อพักผ่อนร่างกาย ตั้งใจไว้ว่าหลังจากพักเอาแรงแล้วจะกลับมาอัปเดตนิยายตอนต่อไปให้ผู้อ่านได้ติดตาม

แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย!?

ปล.ควรอ่านก่อนเพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน 

👉 นิยายเรื่องนี้เป็นแนว boy love

👉 ไม่ฮาเร็ม

👉 ไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ นอกจากจินตนาการคนแต่ง

******************************** 

ขอสงวนสิทธิ์ทุกข้อความและเนื้อหาที่ปรากฏอยู่ในเว็บไซต์ ห้ามทำการคัดลอก แจกจ่าย ดัดแปลง แอบอ้าง เผยแพร่ตามสื่ออื่นๆ รวมทั้งการใช้เนื้อหาเพื่อวัตถุประสงค์ทางการค้าโดยเด็ดขาด หรือกระทำการอื่นใดที่เข้าข่ายละเมิดลิขสิทธิ์ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายอักษร มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และจะดำเนินคดีตามกฎหมาย พรบ.2550 มาตรา 15 ภายใต้บังคับมาตรา 9 มาตรา 10 และมาตรา 14 หากจากทางเราพบเห็นหรือมีผู้แจ้ง จะดำเนินคดีตามกฎหมายนะคะ 

ขอบคุณค่ะ