ผมไม่ผิดที่มีเงินซื้อเขา เขาไม่ผิดที่ชอบเงินผม...
เพราะตราบใดที่ความต้องการของเราตรงกันและตอบสนองกันได้...คนอื่นไม่ต้องยุ่ง!
“เชิญครับ” สิงหารับไมค์จากพนักงานมาแล้วเปิดโอกาสให้อัคคีถามทันที เพราะการที่อีกฝ่ายขอถาม นั่นหมายความว่าเขามีโอกาสชนะการเสนอราคาแล้วแปดสิบเปอร์เซ็นต์ และหากอัคคีกำลังต้องการเงินอย่างที่มีรักบอกข้อมูลเอาไว้ตั้งแต่ต้น สิงหาก็ยิ่งมั่นใจว่าความสุขชิ้นแรกในคืนนี้จะตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน
“คุณอายุเท่าไหร่ครับ”
“ยี่สิบแปดครับ”
“ทำงานอะไรครับ”
“ช่วยธุรกิจครอบครัวครับ”
“พร้อมโอนเต็มจำนวนใช่มั้ยครับ”
“เต็มจำนวน ทันทีที่คุณยินดีจะเป็นความสุขของผม” สิงหาตอบอย่างฉะฉาน น้ำเสียงหนักแน่นประกอบกับแววตามุ่งมั่นเพราะไม่มีสักเสี้ยววินาทีที่เขารู้สึกลังเลใจกับการตัดสินใจในครั้งนี้
“ข้อสุดท้ายครับ”
“เชิญถามครับ”
“สี่แสน”
จากคำถามกลายเป็นการต่อรองราคาไปเสียเฉยๆ ซึ่งก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ทำได้
สิงหากระตุกยิ้มมุมปากอย่างใจเย็น กวาดสายตามองไปรอบๆ อีกครั้งเพราะรู้ดีว่าคนอื่นๆ คงกำลังลุ้นกับคำตอบของเขา ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิททั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“รับที่สี่แสนครับ” สิงหาตอบรับข้อเสนออย่างเต็มใจ หลังจากที่สายตาวนกลับไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงบนเวที มวลกล้ามเนื้อแน่นๆ เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกคอแห้งทุกทีที่ได้มอง
“ปิดการเสนอราคาครับ”
---
PinkPen talk:
เปิดวายเรื่องใหม่แล้วจ้า เร่เข้ามาค่ะ เร่เข้ามา ตั้งแผงแล้ววว
ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ รออ่านคอมเม้นต์อยู่เด้อสู ^^
รัก
ขุ่นเจ้
Guest
