ริรินยืนมองหนุ่มน้อยวัยรุ่นที่กำลังต่อยมวยด้วยสายตาเหม่อลอย เธอถึงกับเผลอเดินเข้าไปจับขอบรั้วแล้วมองเขาอย่างตั้งใจ
"เอ่ออ..พี่ครับ พี่ครับ"
"ห๊ะ ห๊ะ อะไร"
"เอ่อออ พอดีว่าผมเห็นพี่ยืนเหม่อมองผมอยู่ เอ่อออ ผมก็เลยเข้ามาดูว่าพี่เป็นอะไรมั้ย"
"ห๊ะ ใครมองเธอยะ บ้า"ริรินหน้าแดงพร้อมกับมองค้อนวายุกลับไปก่อนจะเดินสะบัดหน้าหนี
"หึ้ยยยตาบ้า มาหาว่าชั้นยืนมอง ใครยืนมองยะหึ้ยย"ริรินบ่นกับตัวเองพร้อมกับกระทืบเท้าไปด้วยก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปในบ้าน
"เอ่ออ"วายุกำลังจะพูดอะไรต่อแต่ริรินกลับเชิดหน้าใส่พร้อมกับเดินหนีไปเสียดื้อๆ
"เราก็แค่จะบอกเขาว่า เขาเหยียบแปลงดอกไม้จนมันเละไปแล้ว เฮ้ออ"วายุเองก็บ่นเบาๆ พร้อมกับเดินกลับเข้าไปในบ้าน
ในตอนเช้าวันนี้วายุออกมาวิ่งจ๊อกกิ้งตามปกติ แต่น่าแปลกที่วันนี้เขาบังเอิญเจอกับริรินซะได้
"หวัดดีครับ"วายุทักทายอย่างมีมารยาท
"เชอะ"แต่ริรินกลับหันหน้าหนี
"อะอ้าว"วายุทำหน้างง ก่อนจะเปิดประตูกลับเข้าบ้านตัวเองไป
"แม่ ทำไมแม่โกรธพี่ชายเขาละคะ"
"เอ่อ แม่ แม่"ริรินถูกน้ำทิพย์ถามแบบนี้ก็เลยนึกขึ้นได้ว่าเธอ ออกจะทำตัวไร้เหตุผลเกินไปแล้ว
Guest
