ร่างสูงเคลื่อนเข้ามาใกล้ชิดรวดเร็ว จับบ่าบอบบางสองข้างเอาไว้แน่น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ทั้งกล้าหาญและหวาดหวั่น
“คุณเลือกทางของคุณเองนะ ณิชา เกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษผม”
“ฉะ...ฉันไม่กลัว”
“คุณกำลังกลัวมากที่สุดต่างหากล่ะณิชา” ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาบดจูบด้วยความกระหาย ‘ณิชา ยอดรักของข้า’ เขาไม่พูดคำว่ารักออกมาให้เธอได้ยิน แต่ส่งผ่านความรู้สึกนั้นด้วยเซ็กส์ที่ทรงพลัง... เขาทะยานไปข้างหน้ารุนแรง ตอกย้ำกายใหญ่เข้าหาราวกับจะแทงทะลุให้ถึงจิตวิญญาณ ราตรีนี้ความต้องการทางกายของแวมไพร์หนุ่มจะทวีความรุนแรงขึ้นอีกหลายเท่า
เขาหลอกล่อเธอด้วยไฟพิศวาสร้อนแรง เพื่อจะดับไฟแค้นในหัวใจ ส่วนเธอทั้งรักทั้งหลงเขา ไม่อาจห้ามใจสักครั้งเมื่อได้ชิดใกล้ แต่เมื่อรู้ความจริงว่าเขาคือใคร ดวงตะวันจะเลือนหายไปจากเธอและเขาหรือเปล่า
วันเวลาหมุนเวียน ทุกสิ่งรอบกายเปลี่ยนผัน มีเพียงดวงจิตที่ผูกพัน
ร้อยปีผันผ่านยังเฝ้าคอย ‘เชอร์ลีน ยอดรักของข้า
“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เชอร์ลีน ฉันชื่อกิรณา และฉันไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร ไม่เคยรู้จักคุณ แล้วคุณจับฉันมาทำไม”
*****************************************
“แพรดาว แน่ใจนะว่าจะให้ผมอยู่ด้วยในคืนนี้”
“ฉะ...ฉันแน่ใจ มากที่สุดค่ะ” นาทีนี้เธอยอมที่จะสูญเสียอะไรก็ได้ เพื่อแลกกับการไม่ต้องถูกทิ้งให้อยู่ในปราสาทร้างหลังนี้ในคืนนี้เพียงลำพัง เธอกลัว แค่คิดก็กลัวแล้ว
“แพรดาว คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน ถ้าผมอยู่ใกล้คุณ และคุณรู้ไหมว่าผมทรมานมากแค่ไหน เมื่อมีคุณอยู่ใกล้ๆแบบนี้”
“งั้นฉันขอตัวเข้านอนก่อนนะคะ” เธอรีบผละตัวออกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว แล้วมายืนหอบหายใจอยู่ด้านหลังบานประตู ‘เธอต้องรีบลงกลอน’
...แต่ทว่ามันก็สายเกินไปเสียแล้ว...