ตรวนทองคล้องใจ ( มี E-book) - ฉบับรีไรต์

ขออนุญาตรีไรต์ผลงานนะคะ  

เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรต์เขียนไว้เมื่อสามปีก่อน 

ด้วยความที่ยังใหม่มาก (ตอนนี้ก็ยังใหม่อยู่) สำนวนที่ใช้จึงแปลกประหลาดจนอยากเอามาเขียนใหม่ให้ดีกว่าเดิม 

จึงอยากจะแจ้ง : สำหรับท่านใดที่เคยอ่านแล้ว เรื่องนี้ยังมีเนื้อหาคงเดิม 

แต่สำนวนใหม่ อ่านง่าย ย่อยง่ายกว่าเก่าค่ะ และให้สิทธิ์พิเศษสำหรับท่านที่มี E-book 

คือมีการเพิ่มตอนพิเศษ (หากเสร็จสิ้นเมื่อไรจะแจ้งให้ทราบ) 

คำโปรย 

เพราะโชคชะตาไม่เคยเข้าข้างคนอย่างพิมพ์ใจ 

ยังไม่ทันแตกเนื้อสาว เธอก็กลายเป็นสมบัติส่วนตัวของกรณ์ 

พอโตเข้าหน่อยก็กลายเป็นนางบำเรอ 

เป็นเมียเก็บ ... ที่เขาไม่คิดจะรัก 

แนะนำตัวละคร 

กรณ์ ภูวดล 

เพราะถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็ก กรณ์เลยถูกคุณป๋าเลี้ยงอย่างตามใจ 

อยากได้อะไร ต้องได้ และท่านก็ไม่เคยปฏิเสธที่จะให้ 

ไม่สนถูก ไม่สนผิด ต่อให้สิ่งที่คนเป็นลูกร้องขอ จะเป็นมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อเชื้อไข 

พิมพ์ พิมพ์ใจ 

เธอเป็นทุกอย่างให้เขาแล้ว ตั้งแต่เบ๊ตัวน้อย 

นางทาส นางบำเรอ เมียเก็บ แม้กระทั่งแม่ของลูก 

แต่มีสักวันไหม? ที่เขาจะรู้ ว่าสิ่งเดียวที่เธออยากได้จากเขา 

'ก็แค่ความรัก' 

ตัวอย่างเนื้อหา 

"ฉันจะเอามันออก!" คือสิ่งที่หญิงสาวตะโกนใส่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า 

"เธอจะทำบ้าอะไร นั่นลูกของเธอนะพิมพ์ใจ!" เขาตะคอกกลับ ก่อนที่มือแข็งเหมือนคีมเหล็กจะเอื้อมมากระชากแขนเล็กอย่างแรง "และมันก็เป็นลูกฉันด้วย เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิทำอะไรกับเขาทั้งนั้น!" 

หล่อนเจ็บทั้งกายปวดทั้งใจ แต่ก็กัดฟันทน 

"หึ" พิมพ์ใจยิ้มเยาะ ป่านนี้เพิ่งจะมาเห็นค่า "เด็กที่มันเกิดมาด้วยความมักง่ายของพ่อมันน่ะเหรอ ฉันไม่มีทางเรียกมันว่าลูกหรอก" 

"พิมพ์ใจ!" กรณ์ตวาดลั่น ก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนเรียว เพื่อตวัดข้างที่ถนัดเข้าที่แก้มซ้ายของคนที่อยู่ตรงหน้า จนเธอล้ม 

"เธอจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่าง จะดิ้นตายอยู่ตรงหน้าตอนนี้ก็เชิญ แต่อย่าให้ลูกของฉันต้องเป็นอะไรเด็ดขาด!" หลังคำสั่งที่เจ็บแสบ ร่างสูงก็กระแทกส้นเท้าไปที่ประตู และหันมาย้ำด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างอีกครั้ง 

"ถ้าคิดจะทำอะไรเด็กที่อยู่ในท้องเธอล่ะก็ แม่บังเกิดเกล้าของเธอที่อยู่ข้างนอก จะไม่ได้มีชีวิตที่เป็นสุขอย่างแน่นอน ฉันสาบาน!" 

พูดจบเขาก็เดินจากไป ด้านพิมพ์ใจก็รู้สึกหนาวยะเยือกกับคำขู่นั้น เธอรีบยันกายขึ้นและพยายามจะวิ่งไปให้ทัน แต่ก็ต้องกรีดร้องออกมา เมื่อผู้ชายใจร้ายคนนั้น กระแทกประตูใส่หน้าอย่างแรง! 

ฝากกดหัวใจ กดเก็บเข้าชั้น คอมเม้นท์ได้ตามสบาย (ขอโทษที่ไม่มีเวลาตอบ) 

เพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะคะ 

​