พ่ายรักเมียลับ

เพราะคิดว่าไม่คู่ควร เขาจึงปล่อยเธอไป...อย่างไร้เยื่อใย วันหนึ่งเขาได้พบกับเด็กหน้าถอดแบบเขาราวกับแฝด 

พร้อมกับความจริงว่า...เด็กตัวอ้วนจ้ำม่ำคือสายเลือดในอก ภูเพลิงจึงดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อทวงคืนทุกอย่างที่ควรเป็นของเขา 

ยามเมื่อเธอสิ้นหวัง เขาอยู่ไหน? ศึกแย่งชิงสายเลือดจึงบังเกิด การเดิมพันคือเจ้าหนูตัวปุ๊กลุ๊กหุ่นน่าฟัด 

++++++++++++++ 

“ขอโทษนะที่ฉันแต่งงานกับเธอไม่ได้ ถ้าหากว่าเป็นเงินก็พอจะช่วยเธอได้อยู่ จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา” คำพูดของภูเพลิงถึงกับทำให้คนฟังแทบจุกในอก มันตื้อขึ้นมาดื้อๆ ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว เขาพูดเหมือนเธอไร้ค่า ไม่คู่ควร 

ใช่สิ...จะเอาอะไรกับหลานสาวแม่บ้าน ไร้ชาติตระกูลและไร้เกียรติแต่เธอยังมีศักดิ์ศรีพอ 

ความหยิ่งทนงและความน้อยใจทำให้หญิงสาวฝืนยิ้มและเชิดหน้าขึ้นสูง 

“ไม่ต้องค่ะ แป้งไม่ต้องการอะไรจากคุณทั้งนั้น เรื่องระหว่างเราจะจบสิ้นกันตั้งแต่วันนี้” หญิงสาวตอบหนักแน่นและไม่แม้แต่จะหยุดคิดขณะที่พูดออกไป ในเมื่อเขาเลือกแล้วและคนที่ถูกเลือกก็ไม่ใช่หลานสาวคนใช้ 

“แม้กระทั้งค่าความสาวอย่างนั้นเหรอ รู้สึกว่าจะใจกว้างจริงนะหรือแท้ที่จริงแล้วต้องการคนใหม่” ภูเพลิงแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ยิน คนจนอย่างแป้งร่ำไม่เรียกเงินทองจากเขาสักบาท 

“ถ้างั้นก็ดี เจอหน้ากันไม่ต้องทัก ถ้าฉันอยู่ไหนเธอต้องอยู่ให้ห่าง เข้าใจที่พูดหรือเปล่า” เขากลับมองว่าหญิงสาวอวดดีเกินไป เลยประชดออกไปโดยไม่คิดว่าคำพูดของเขาในวันนี้จะกลายเป็นยาพิษที่กัดกร่อนหัวใจเขาเกือบตายทั้งเป็น 

“เข้าใจค่ะ” เสียงหวานพยายามฝืนรับคำ ไม่ใช่เพียงแต่เขาหรอกที่ต้องการฝ่ายเดียว เป็นเธอด้วยเช่นกัน ในเมื่อไม่ต้องการกันแล้วก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสนใจอะไรกันอีก 

ก็ดีต่างคนต่างอยู่โลกของเขากับเธอจะกลายเป็นเส้นขนานกันจนวันตาย 

“ขอถามอีกครั้ง จะไม่เปลี่ยนใจแน่นะ จะเรียกเงินเท่าไหร่ก็ว่ามา ถ้าหากพ้นวันนี้ไปแล้วจะมานึกเสียดายเรียกเอาวันหลัง ฉันไม่ให้แล้วนะ ก่อนพูดคิดให้ดีเสียก่อน” เขายังคะยั้นคะยอเพราะต้องการรับผิดชอบอะไรสักอย่าง เป็นเงินก็ยังดีเพราะไม่อย่างนั้นยังรู้สึกผิดต่อหญิงสาวอยู่ในใจ จะเรียกเท่าไหร่เขาก็เต็มใจให้ 

“ไม่ต้องการความรับผิดชอบอะไรจากคุณเลยค่ะ เก็บเงินของคุณไว้ให้ภรรยาและลูกๆ ของคุณในอนาคตเถอะค่ะ” คำตอบหนักแน่นเหมือนเดิม 

ใบหน้าของภูเพลิงเริ่มตึงขึ้นมาทันทีเขามองหญิงสาวด้วยแววตาขุ่นเคือง 

เขาอุตส่าห์ใจดีเสนอให้ตั้งสองครั้งยังจะเรื่องมากอีก 

“อวดดี ถ้างั้นก็ตามใจเธอก็แล้วกัน ฉันหมดธุระคุยแค่นี้แหละ อ้อ...วันหมั้นอย่าลืมมาช่วยงานที่บ้านด้วยนะ ฉันจะประกาศข่าวดีที่บ้านหลังนี้ ว่าที่ภรรยาของนายภูเพลิงจะต้องได้รับเกียรติมากที่สุด” ประโยคยาวๆ ตอกย้ำให้คนฟังรู้สึกเจ็บมากขึ้นไปอีก 

ผู้หญิงคนนั้นได้รับเกียรติ...แต่กับเธอ แป้งร่ำกลืนความเจ็บปวดฝืนยิ้มสุดชีวิตเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็นความอ่อนแอของตน 

“ค่ะ แป้งมาแน่นอนค่ะ” เสียงหวานรับคำ เฝ้าบอกตัวเองเอาไว้ว่า อย่าร้องไห้เด็ดขาดถ้าไม่อยากให้เขาหัวเราะเยาะเอา 

ทันที่ประตูปิดลง คนที่ปากเก่งอวดดีและพยายามเชิดหน้าก็เดินคอตกร้องไห้น้ำตาเป็นสาย ปลดปล่อยความเสียใจตามที่ใจอยากออกมาจากอกทั้งหมด ทุ่มตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรงและยกมือกลั้นเสียงสะอื้นกลัวคนข้างนอกจะได้ยิน