ปี พ.ศ. 25XX
เสียงร้องตี๊ด ของเครื่องช่วยหายใจดังขึ้น กราฟชีพจรเป็นเส้นตรงยาวเรียบเรื่อย พร้อมกับเสียงรำไพของครอบครัว พยาบาลสาวบันทึกเวลาเสียชีวิต ไว้เป็นหลักฐานเพื่อส่งดำเนินคดีในขั้นตอนต่อไป.. เมื่อนางพยาบาลสาวเงยหน้าขึ้นมาก็ได้เดินออกจากประตูไปอย่างเงียบเงียบพร้อมกับวางสมุดบันทึกเวลาการเสียชีวิตเอาไว้พร้อมกับเดินไปยังประตูแปลกๆที่มีแสงสีขาวรำไรอยู่ตรงหน้า... และหมุนตัวไปทางประตูตรงหน้าอย่างไม่ลังเลพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปด้านใน... รอยยิ้มที่ไม่คลายรอยยิ้มไม่หายไม่สังเกตคงไม่ปรากฏขึ้น...
สวัสดีจ้าฟ้าใส...การเสียชีวิตคือกินปลาปักเป้าพิษ
ฟ้าใสหันไปมองน้ำเสียงคนพูดที่อ่อนหวานดังมาจากข้างหลังพี่สาวเป็นใครหรอคะแล้วรู้ได้ยังไงว่าหนูตายแล้ว....
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาวเอ่ยสวัสดีฟ้าใส....ฉันเป็นยมทูตที่คอยมาเก็บดวงวิญญาณแต่เพิ่งเคยเห็นคนตายจากปลาปักเป้าก็เพิ่งเคยเห็นช่วงที่ฉันมาทำงานเป็นครั้งแรกนี่แหละนี่ คงเป็นบททดสอบสินะเธอว่าพรางลูบหัวของฟ้าใสเบาๆ...
เธออยากไปเกิดใหม่ในโลกไหนล่ะ..ยมทูตถามฟ้าใสพร้อมกับเอามือเท้าคางเคาะโต๊ะเบาๆราวกับพิจารณาเด็กสาวตรงหน้า...
'' นัยน์ตาฟ้าใสเป็นประกายวิบวับ...อยากไปในโลกที่มีพลังวิญญาณและการต่อสู้อยากรู้ว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตแบบไหน..
'' ยมทูตสาวพยักหน้ารับพร้อมกับกวาดมือออกมาแล้วมองดูสมุดรายชื่อมิติที่เธอได้รับมา...ทันใดนั้นก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาจากยมทูตสาวตรงหน้าทำเอาฟ้าใสถึงกับหน้าแดงเลยทีเดียวสวยงามยิ่งนัก...
ฟ้าใสหลับตาพร้อมกับกวาดมือไปเพียงครั้งเดียวฟ้าใสก็ได้หายไปจากตรงที่เธอเคยอยู่
''ขอให้โชคดีนะจ๊ะ''
Guest
