คืนพลาดรัก

“คุณมีอะไรอยากบอกผมหรือเปล่า?” เขายังคงจ้องหน้าเธอเขม็ง ยิ่งเห็นว่าเธอทำหน้าตื่นๆ เขายิ่งต้องรุกเข้าไปอีก 

“ไม่มีค่ะ” ร่างเล็กพูดออกมาอย่างไม่ต้องคิด ใครจะอยากคุยกับเขา เธอแทบจะอยากให้เขาหายไปจากตรงนี้เสียด้วยซ้ำ ดวงหน้าหวานคลี่ยิ้มกลบเกลื่อนความประหม่า 

“แน่ใจนะ? ผมจะให้โอกาสคุณคิดอีกครั้ง คุณมีอะไรที่ควรบอกผมหรือเปล่า?” 

สีหน้าของเธอซีดเผือด เมื่อถูกพ่อของลูกต้อนให้จนมุม 

“ไม่มีค่ะ” 

สีหน้าของหมอหนุ่มถมึงทึง เขาสาวเท้าเดินมาหยุดที่ข้างเตียงก่อนจะช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นมา ลัลน์ลลินสะดุ้งยวบพลางมองหน้าเขาด้วยสายตาตื่นตระหนก 

“คุณหมอ จะทำอะไรคะ?” เธอกระซิบออกมาเบาๆ เพราะกลัวว่าเจ้าตัวเล็กที่นอนหลับอยู่จะสะดุ้งตื่น ร่างสูงใหญ่ไม่ตอบพลางอุ้มหญิงสาวไปวางที่โซฟา เธอกำลังจะชันตัวลุกขึ้นแต่ก็ถูกร่างสมส่วนคร่อมทับเอาไว้เสียก่อน 

“คุณหมอ ลุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ! ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ เป็นบ้าหรือไง มาบังคับให้พูดอยู่ได้” เธอพูดออกมาอย่างเหลืออด 

“ถ้าไม่ยอมบอกกันดีๆ ถ้าอย่างนั้นเรามาทบ ทวนความหลังกันหน่อยก็ดีเหมือนกัน”