"ยูตะ วันนี้นายพอจะมีเวลาว่ารึป่าว"ฉันเอ่ยถามขณะที่เรากำลังจะกลับบ้าน
"วันนี้ไม่ว่าง มีธุระอะไรรึป่าว"เขาเอ่ยถามออกมาน้ำเสียงแข็งๆกับสายตาที่ว่างเปล่า
"เอ่อ คะ...คือฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะบอกนายน่ะ ขอเวลาฉันสักหน่อยได้มั้ย"ฉันเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นคงนัก
"อือถ้ามันสำคัญมากนักก็บอกมาเลยสิ ฉันรีบ"เขาพูดกระแทกเสียงนิดๆ
"คะ...คือฉันชอบนาย ชอบมานานแล้วด้วย"ฉันหลับตาและเอ่ยบอกเขาไปเบาๆ ก็คนมันเขินนี่นา
"เธอพูดอะไรของเธอ นี่เธอไปอยู่ที่ไหนมาไม่รู้รึไงว่าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะ ทีหลังอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระอย่างนี้ให้ฉันฟังอีกนะ ยูนา"สีหน้าของเขามันเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด เขาพูดด้วยสายตาที่ว่างป่าวพร้อมกับจ้องมาที่หน้าฉันเขม็งและเดินจากไปเหมือนกับว่าฉันเป็นเพียงแค่อากาศ
"ฮือ......ก็เพราะฉันรู้ไงว่านายมีคนที่ชอบแล้วฉันก็แค่อยากจะบอกให้นายรู้ว่าฉันชอบนายแค่นั้นเอง ฮึกๆฮือ..."ฉันพูดกับตัวเองเบาๆขณะที่ยูตะเดินจากไปแล้ว
Guest
