"ผมว่า......ผมคงชอบคุณเข้าแล้วแหละ"
ใบหน้าสวยก้มลงอย่างเขินอายตอนที่สารภาพความในใจออกไป
"ชอบฉัน?"
"อืม...แล้วคุณ-"
"ฉันไม่มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก"
ร่างสูงที่เดินจากมาไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองทางด้านหลัง.....คิดว่าคนแบบเขาจะชอบผู้ชายอย่างมันจริง ๆ น่ะเหรอ
หึ....โง่งี่เง่าสิ้นดี
คนแบบมันก็เป็นได้แค่สะพานที่เขาเอาไว้เหยียบเพื่อก้าวขึ้นไปเท่านั้นแหละ
....อย่ามาทำให้รู้สึกขยะแขยงมากไปกว่านี้ได้ไหม....
“........” คำพูดของนักแสดงคืออะไรกัน......ทำไมหนังเรื่องนี้มันถึงเหมือนชีวิตของเขานัก “ผ...ผิงอี้”
“พี่....ผมว่าเรื่องของเราให้มันจบแค่นี้เถอะ”
“!”
“ผมมาคิดดูแล้ว พี่ไม่เหมาะกับเส้นทางนี้จริง ๆ”
“นายกำลังพูดอะไร” เจียวลู่เหมือนคนสติหลุดไปชั่วขณะ ที่มาวันนี้ไม่ได้พาเขามาเพราะจะเซอร์ไพส์วันเกิดสินะ “นายมีคนใหม่ใช่ไหม”
“ผมไม่ได้มีคนใหม่ ผมมีแต่อนาคตที่กำลังรออยู่”
“ไหนนายบอกว่าเราสองคนจะเดินไปด้วยกันไง”
“พี่เคยมองตัวเองตอนนี้ไหม......หนึ่งปีมานี้พี่แทบไม่มีงานเลย ความนิยมของพี่น้อยลงเรื่อย ๆ ถ้าพี่ไม่เชื่อหลังจากนี้พี่ลองถอดแว่นถอดหน้ากากแล้วเดินอยู่ข้างนอกดูสิ”
“.....”
“ไม่มีใครรู้จักพี่ด้วยซ้ำ” คำพูดของผิงอี้ไม่ต่างจากคำดูถูก.....แต่มันเป็นคำดูถูกที่เป็นเรื่องจริง “ของที่ผมซื้อให้พี่ในวันนี้ถือเป็นของขวัญที่น้องคนหนึ่งมอบให้รุ่นพี่ก็แล้วกัน” .......หึ จำวันเกิดเขาไม่ได้จริง ๆ ด้วย
“นายไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย ถ้านายไม่อยากอยู่กับฉันแล้วนายบอกฉันตรง ๆ ก็ได้ผิงอี้”
“......”
“ฉันคงเกะกะเส้นทางชีวิตของนายมากสินะ”
“...เจียวลู่”
“สักวันหนึ่งฉันจะดังกว่านาย.....ฉันจะดังกว่านายให้ได้!”
Guest
