หัวใจซาตาน

ณ. มหาลัยแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยพวกนักศึกษาที่มาจาก ตระกลูดัง และเหล่าลูกหลานของนักธุรกิจที่วันๆไม่ได้สนใจในเนื้อหาหรือวิชาเรียนอะไรเลย ต่างคนต่างมาเพื่ออวดความร่ำรวย และอวดชีวิตที่แสนจะเพอร์เฟคของตัวเอง 

"พี่น้ำริน" เสียงเรียกของหญิงสาวตัวเล็กที่อยู่ในชุดนักศึกษา ที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาผู้เป็นพี่สาว ที่ยืนรอเธออยู่หน้ามหาลัย 

" ไงจ๊ะสาวน้อย "  

‘ธราทิพย์ หรือน้ำริน’ หญิงสาวตัวเล็กสูง158 ใบหน้าสวยหวานราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย ทั้งดวงตากลมโตจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางน่าจูบ บวกกับผิวที่ขาวผ่องราวน้ำนม แต่บุคลิกและการแต่งตัวของเธอช่างสวนทางกับใบหน้าอันหวานหยดนั้นเหลือเกิน 

" ทำไมวันนี้พี่มารับฝนช้าจังเลยละคะ " 

เด็กหญิงทำหน้างอพร้อมกับบ่นพี่สาวของตน ที่วันนี้มาช้ากว่าเวลาเกือบๆ2ชม.  

" โอ๋ๆ มาช้านิดเดียวเอง ทำบ่นเป็นคนแก่ไปได้" 

น้ำริน เดินเข้าไปโอบไหล่น้องสาวที่ยืนทำหน้างอ ไม่ยอมตามมาขึ้นรถสักที 

" ไม่ต้องเลยพี่น้ำอะ เดี๋ยวนี้มาสายตลอดเลย! " 

น้องสาวบ่นให้ผู้เป็นพี่ ก่อนจะเดินตามแรงกึ่งลากกึ่งดึงของผู้เป็นสาวไปยังรถลีมูซีนคันหรู  

" ก็ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากจริงๆ ฝนก็รู้ ยิ่งพี่พึ่งเข้าทำงานได้ยังไม่ถึงเดือนแบบนี้ พี่ยิ่งต้องทำงานให้หนัก ไม่งั้นคนอื่นจะว่าพี่ได้นะ หื้มมม เข้าใจใช่ไหม "  

ฉันพูดพร้อมกับเอามือยีหัวยัยน้องสาวตัวดี ที่สุดแสนจะขี้งอนของฉัน 

" เห้ออ งั้นถ้าพี่รอนไม่ว่างก็ให้คนขับรถมารับฝนแทนก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องมาเองเลย ฝนโตแล้ว ไม่อยากทำตัวเป็นภาระคนอื่น" 

น้ำรินนั่งฟังสิ่งที่น้องสาวตัวเองพูด พร้อมกับถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง 

" พี่บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าเราไม่ใช่ภาระของพี่ และก็ไม่มีใครเป็นตัวภาระทั้งนั้น! อย่าให้พี่ต้องพูดย้ำอีกครั้งนะ แกก็รู้ว่าพี่เป็นคนยังไง!" 

ฉันพูดกับน้องสาวเสียงแข็ง ก่อนที่บทสนทนาภายในรถจะเงียบลง ฉันไม่อยากให้คนในครอบครัวคิดว่าตัวเองเป็นภาระ เพียงเพราะว่าฉันต้องมาทำหน้าที่แทนเสาหลักของบ้านทุกอย่าง ย้อนกลับไปเมื่อ4ปีก่อน ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวที่ใครหลายๆคนอิจฉา เพราะฉันมีพ่อที่เพอร์เฟคไปซะหมดทุกอย่าง ทั้งฐานะ หน้าที่การงาน ชื่อเสียง และอิทธิพล 

พ่อเป็นนักธุรกิจที่เก่งมากๆคนหนึ่ง ครอบครัวเราสมบูรณ์แบบและอบอุ่นมาก จนวันหนึ่งเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ในเวลาที่ไม่มีใครอยู่บ้าน พ่อได้ใช้ปืนประจำตัวของท่านเอง ปลิดชีพตัวเองในห้องทำงานของท่าน ไม่มีใครทราบสาเหตุ ว่าพ่อมีปัญหาอะไร ทุกคนในบ้านช็อคมาก จนแม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นเดือนๆ พ่อไม่ได้บอกอะไรกับใครเลย นอกจากจดหมายที่วางอยู่ข้างๆศพของท่าน  

" พ่อทำเพื่อความปลอดภัยของทุกคน การตัดสินใจของพ่อครั้งนี้พ่อคิดดีแล้ว และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่ออยากขอร้องลูกๆว่าอย่าเข้าไปยุ่งกับบริษัทนั้นอีกเด็ดขาด! " 

นี่เป็นจดหมายเพียงฉบับเดียวที่พ่อทิ้งไว้ และแน่นอนฉันเป็นคนเจอคนแรกและไม่ได้บอกใครเรื่องจดหมายนี่  

หลังจากที่พ่อเสียฉันก็พยายามตั้งใจเรียนอย่างหนัก เพื่อที่จะได้เข้าทำงานที่บริษัทนรกนั่น! เพราะฉันคิดมาตลอดว่าการตายของพ่อในครั้งนี้ บริษัทห่าเหวนี่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่นอน!