ป๋อเล่อเซี่ยงเซียงกง (NC)
15
ตอน
8.14K
เข้าชม
14
ถูกใจ
6
ความคิดเห็น
138
เพิ่มลงคลัง
แม้จะเป็นเพียงแค่เจ้าของเรือนม้าเล็กๆ แต่นางมองเพียงปราดเดียวก็รู้ทันทีว่าม้าที่เห็นใช่ม้าดีหรือไม่ นางเป็นป๋อเล่อถนัดแต่เลือกม้า เมื่อถึงคราวเลือกสามีก็ต้องเวียนหัว ในเมื่อตัวเลือกนั้น... มีถึงสอง

 

มาแล้วจ้าา มาแล้วหลังจากที่หายไปพักใหญ่ๆ เลย 

ลี่ลี่... คือ เหมือนเดิม! 

มี NC ร้อนแรง! มีฉากวาบหวิวและกิจกรรมเข้าจังหวะบะๆ โอ้บะๆ อย่างโจ่งแจ้งโดยไม่มีการตัดเข้าโคมไฟแต่อย่างใด  

 

ดังนั้นภาษาและเนื้อหาจึงไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 ปี และนิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด 

  

สำหรับเรื่องนี้ เป็นแนว ' 3P ' และเนื้อเรื่องค่อนข้างยาว อย่าเพิ่งทิ้งกันไปก่อนน้าา 

สำหรับนักอ่านที่ไม่ใช่แนว 3P ผลงานของลี่ลี่เรื่องอื่นๆ ก็มีแบบคู่เดี่ยวด้วยน้าา 

 

 

และสำหรับเรื่องนี้ จะมีบางตอนที่เป็น ' Beastality ( คน X สัตว์ ) '  

ซึ่งจะเป็นของตัวประกอบไม่เกี่ยวข้องกับตัวละครหลัก พอให้กระตุกจิตกระชากใจเล็กน้อย 

 

----------------------------- 

  

“เรียกข้าว่านายท่าน” ลมหายใจที่ปัดผ่านข้างหูนี้ทำให้ปั๋วชิงจั๊กจี้จนต้องย่นคอ ไม่รู้เลยว่ายามนี้สายตาของจวนเจี้ยนเจานั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้กลิ่นกายหอมบางของนาง เขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งเพื่อหลบบางสิ่งบางอย่างที่ตอบสนองการสะกิดของนางเมื่อครู่ ลอบมองมือน้อยๆ ที่แสนซุกซน พยายามระงับอารมณ์โกรธและอารมณ์อีกอย่างที่ผุดขึ้นเหนือการคาดเดา 

  

  

ตนเคยร่วมเตียงกับสตรีแม้ในเดือนหนึ่งจะน้อยครั้งแม้แต่งอนิ้วนับแล้วฝ่ามือเดียวก็ยังเหลือ อีกทั้งเจ้าส่วนนั้นก็ไม่ได้ไวต่อสัมผัสต้องปลุกปั้นหลายเค่อกว่าจะพร้อมใช้ หากหมอหลวงไม่คอยคะยั้นคะยอว่าดีต่อสุขภาพเรื่องนี้ก็อาจงดเว้นไป... ดังนั้นตนมิได้มีความรู้สึกอ่อนไหวเช่นฉู่เฉินหย่ง 

  

  

ตรองดูแล้วอาจเป็นเพราะกลิ่นกำยานที่มีฤทธิ์ปลุกเร้าอารมณ์... แต่ฤทธิ์นั้นแรงนักแม้จะกินยาแก้ไปแล้วแต่ริ้วความรู้สึกร้อนรุ่มก็ยังผุดขึ้น ตระกูลจิน... สมควรตายจริงๆ! 

  

  

ผ่านมาครู่หนึ่งปั๋วชิงก็เริ่มขยับกายได้เล็กน้อย ไม่ทันให้นางได้โล่งใจได้นานเสียงด้านหน้าฉากกั้นกลับดังขึ้นมา 

  

  

“อยู่นี่เองเจ้าตัวร้าย!” น้ำเสียงดุดันของจินหูที่ดังขึ้นนั้นทำให้ปั๋วชิงเลิกลั่กทันที หันขวับมองซ้ายขวา ตื่นตระหนกนึกว่าจินหูคงจับได้ว่านางมาแอบหลบอยู่หลังฉากกั้น มือคว้าจับไปยังบุรุษข้างกายคิดจะฉุดให้เขาลุกขึ้นหนี ไม่ทันไรเสียงหัวเราะคิกคักกลับดังขึ้น 

  

  

“ท่านพี่ใจเย็นก่อนสิเจ้าคะ... อ๊ะ อื้อ” 

  

  

ปั๋วชิงอ้าปากกว้างนั่น... เสียงของสตรี อีกยังทั้งไม่ใช่เสียงของนาง... 

  

  

ดวงตาเหลือบมองบุรุษข้างกายโดยไม่รู้ตัว แม้จะตกอยู่ในความมืดแต่ประกายวับวาวคล้ายดวงตาสัตว์ป่าที่ทอแสงเรืองรองนั้นทำให้นางเกริ่นเกรง 

  

  

“งิ้วฉากนี้หากเจ้าต้องการร่วมแสดงแล้วล่ะก็... ข้าจะทำเป็นมองไม่เห็นก็แล้วกัน” จวงเจี้ยนเจาเอ่ยกระซิบเสียงเบาข้างใบหู ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่ปัดผ่านทำให้นางต้องย่นคออีกครา 

  

------------------------------ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว