ใต้เงาปรารถนา

สายคลั่งรัก ต้องมาตำนะจ๊ะ ❤

โปรยปราย .......

พนิดาวางสำรับอาหารไว้บนโต๊ะกระจกเล็กด้านหน้าโซฟาตัวใหญ่ กำลังจะหันหลังกลับไปก็ต้องตกใจ เมื่อคนตัวใหญ่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง

“คุณวินทร์!!” หญิงสาวถอยหลังเพื่อจะรักษาระยะห่าง แต่โชคไม่เข้าข้างเธอนัก เท้าเจ้ากรรมดันไปสะดุดพรมหนาเกือบจะหงายหลังล้มลงไป หากไม่มีมือใหญ่จับไว้แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด หน้าอกนุ่มหยุ่นในวัยสาวเบียดเสียดเข้ากับร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อโดยไม่ได้ตั้งใจ หัวใจเธอเต้นเร็วเมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่กอดเธอไว้ ความมืดมิดในแววตาคุณวินทร์ทำเธอใจสั่น เพราะมันคือสายตาเดียวกันกับคนที่อยู่ในความฝันของเธอ พนิดาบิดตัวออกจากอ้อมแขน เหตุการณ์ในฝันพวกนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นจริง

“คุณวินทร์คะ ปล่อยน้องดาค่ะ” เธอเตือนเสียงเบาเมื่อคนที่กอดเธอไว้ไม่มีท่าว่าคลายอ้อมแขนออก ไม่ใช่ว่าไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ แต่เธอเริ่มไม่ไว้ใจตัวเอง

“ไม่ปล่อย” นอกจากจะไม่ทำตามที่เธอบอกแล้วยังโน้มเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นมิ้นจากลมหายใจ ความร้อนชื้นจากปลายจมูกประทับลงบนผิวแก้ม ก่อนจะเลยไปที่ข้างหูเล็กของเธอ แล้วกระซิบด้วยถ้อยคำเเผ่วเบา

"ทำไมมาช้า รู้ไหมว่าฉันหิว" หิวที่ไม่ได้แปลว่าหิวข้าว แต่เขาหิวเธอ ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน อยากให้แม่คนหน้าใสในอ้อมกอดมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อน แต่เธอกลับหนีหายแล้วให้สาวใช้มาส่งอาหารเย็นเสียอย่างนั้น เขาหงุดหงิดที่เธอไม่ทำตามคำสั่ง ไล่ตะเพิดคนใช้ให้ไปตามเธอมา เพราะเขาจะนอนไม่หลับหากวันนี้ไม่กินเธอเป็นของหวานต่อจากอาหารมื้อเย็น

ฝากกดติดตามด้วยน้าาา  มี E-book ค่าา😘