นางร้ายพ่ายรัก
‘แสนดีมากแค่ไหน รักมากเท่าไหร่...สุดท้ายข้ากลายเป็นผู้แพ้พ่ายเสมอ’
เพียงเพราะข้ามิอาจปล่อยวางท่านได้...ข้าจึงกลายเป็นเพียงนางร้ายผู้ขัดขวางความรักของท่านกับน้องสาว ผู้น่าสงสาร
เพียงเพราะข้ามิอาจเอาชนะความหวาดกลัวในใจของข้าในวันนั้น...
ข้าจึงมิอาจไขว่คว้าหัวใจของท่านในวันนี้
และเพียงเพราะข้ามิอาจบอกกับท่านว่าข้ารักท่านมากกว่าชีวิตของข้า ท่านจึงเพียงมองผ่านข้าเพื่อไปหาหญิง ผู้นั้น ผู้ซึ่งมิต้องไขว่คว้าหรือดิ้นรนสิ่งใดก็สามารถคว้าหัวใจของท่านไปครอบครอง
มองสบตาคู่นั้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับความเจ็บปวดที่แล่นไปทั่วร่างกาย
ดวงตาคู่นั้น...คู่ที่นางตกหลุมรักตั้งแรกแรกเห็น
‘เจ้ากลายเป็นหญิงร้ายกาจไปตั้งแต่เมื่อใดกันซือเยว่’
อย่างนั้นหรือเจ้าคะ
ข้ายังจำคราที่ท่านกล่าวกับข้าด้วยน้ำเสียงอันดัง...พร้อมกับแววตาตำหนิที่มองข้าด้วยความผิดหวังยามที่เห็นว่าข้ายังคงมิสะทกสะท้านกับข้อกล่าวหาที่ท่านกล่าว
ใช่...ข้ากลายเป็นหญิงร้ายกาจไปตั้งแต่เมื่อใดกันนะ
ซือเยว่เอ๋ย...เจ้าจงปวดร้าวให้เพียงพอ
‘นางทำสิ่งใดให้เจ้าเจ็บแค้นกัน มิสงสารนางหรือ’ สงสารอย่างนั้นหรือเจ้าคะ
ใบหน้างดงามปรากฏรอยยิ้มเยาะยามฟังท่านกล่าวจบ...
เพียงเพราะนางเกิดมาต่ำต้อย...และเพียงเพราะข้าเกิดมาสูงส่ง นางจึงได้รับความรักทั้งหมดจากท่านไปอย่างนั้นหรือเจ้าคะ
กล่าวหาว่าข้าใจร้าย...แล้วท่านเล่าเจ้าคะ
รู้ทั้งรู้ว่าข้ารักท่านเพียงใดแต่ท่านกลับมองผ่านข้าไปราวกับข้าไร้ตัวตน
ผู้ใดกันแน่เจ้าคะที่ไร้หัวใจ
น้ำตาหยดสุดท้ายของนางไหลออกมาด้วยความชอกช้ำก่อนจะหลับตาลงทิ้งตัวลงสู่แม่น้ำอันเชี่ยวกราก ในชาตินี้ข้ามิอาจเป็นผู้ถูกรักได้
เสียงกรีดร้องสุดท้ายของซือเยว่ นางร้ายที่กำลังถูกพรากลมหายใจจากคนที่นางรักทำเอาผู้คนที่อยู่หน้ากล้องน้ำตาไหลด้วยความสงสาร
ปิดฉากนางร้ายของละครเรื่องนี้ไปพร้อมกับที่พระนางได้ครองรักกันอย่างมีความสุข
หึ!!
ก็เพียงเท่านี้
ขึ้นชื่อว่านางร้าย...ต่อให้รักพระเอกมากเพียงไร
ท้ายที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับนางเอกผู้น่าสงสารเสมอ
“คัต!! ดีมากน้องพิมพ์” สิ้นเสียงผู้กำกับร่างบอบบางที่ลอยทิ้งตัวอยู่ภายใต้น้ำก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเริ่มขยับร่างกายเพื่อแหวกว่ายพาร่างกายของตนขึ้นสู่เหนือน้ำด้วยการเข้าฉากสำคัญจบลง
แต่เหมือนร่างกายไม่ใช่ของตนเองอีกต่อไป เพราะยิ่งดิ้นรนแหวกว่ายมากเท่าไหร่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกดูดกลืนให้จมลงมากขึ้นเท่านั้น
เกิดอะไรขึ้น!!
เสียงกรีดร้องที่ได้ยินแว่วๆ ของคนในกองถ่ายพร้อมกับเสียงกรีดร้องดิ้นรนของตนเองยิ่งทำให้พิมพ์ชนกดารา ดาวรุ่งที่กำลังเป็นที่กล่าวถึงในวงกว้างเริ่มหวาดกลัว
อากาศที่เริ่มมีอยู่เริ่มหมดลงหลังจากที่ร่างบอบบางใช้แรงในการดิ้นรนขึ้นเหนือน้ำ
ตู้ม!!
เสียงผืนน้ำกระจายออกพร้อมกับที่ร่างเล็กเริ่มจมลงแพ้พ่ายให้กับแรงดันจากภายในน้ำ นัยน์ตากลมโตเห็นเพียงร่างอันเลือนรางที่พุ่งตรงมาฉุดรั้งร่างกายของตน
ก่อนทุกอย่างจะดับมืดลงพร้อมกับสติที่หลุดลอย
‘กลับมาเถิดซือเยว่...เปิ่นไท่จื่อสั่งให้เจ้ากลับมา’
*********************
ใครบอกว่านางร้ายต้องคู่กับความผิดหวัง
มาค่ะ...มารอดูนางร้ายกลายเป็นผู้ถูกรักกัน
:)