นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและพฤติกรรมที่เหมาะแก่ผู้อ่านอายุ20ปีขึ้นไป ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า20ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านและแยกแยะเนื้อหา
_________________________________________
เมียระบายแค้น
เขียนโดย รูปถ่ายสองใบ
โปรยอักษร...
"ลุกขึ้นมา! เธอไม่มีสิทธิ์นอนบนเตียงของฉัน เนตรสิตางค์!"เขาฉุดรั้งเอาข้อมือของเธอขึ้นมาจากเตียงขนาดคิงไซส์อย่างแรง ก่อนจะเหวี่ยงข้อมือเล็กนั่นลงกับพื้นกระดานไม้แข็งๆ
"แต่คุณท่านให้เนตรเข้ามานอนในห้องนี้นะคะพี่ดล"เนตรสิตางค์กุมข้อศอกที่บัดนี้ถลอกแดงมีเลือดซึมเล็กน้อยเกิดจากการกระทบกับพื้นอย่างรุนแรง
"ใช่! เธอเข้ามานอนในห้องนี้ได้ แต่ต้องเป็นบนพื้นนี่เท่านั้น ไม่ใช่บนเตียง เพราะเตียงนั่นมันที่สูง ฉันเก็บเอาไว้ให้เมียในอนาคตของฉัน"เขาเน้นคำว่า เมีย ชัดถ้อยชัดคำเพื่อย้ำสถานะว่าเธอไม่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้
"แล้วเนตรล่ะคะ เนตรไม่ใช่เมียของพี่ดลหรือไง"
"หึ! ลูกคนใช้ ลูกคนทรยศอย่างเธอ มันไม่สมควรเรียกตัวเองว่าคน ด้วยซ้ำ! อ้อ แล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ เพราะฉันไม่เคยนับญาติกับเธอ!"
เนตรสิตางค์น้ำตาไหลพราก แค่เธอเกิดมาเป็นลูกคนใช้กับคนที่เขาเกลียด นั่นหมายถึงเธอไม่ใช่คนเลยใช่ไหมคุณค่าในตัวเธอไม่มีเลยใช่ไหม
"อย่ามาบีบน้ำตา ฉันขยะแขยง!"
-------------------------------------------------
คุยกับนักเขียน
ก่อนอื่นเลยต้องกราบสวัสดีท่านผู้อ่านทุกคนเลยนะคะ ไรท์รูปถ่ายสองใบเองนะคะ ต้องกราบขอโทษที่นิยายเรื่องนี้มีปัญหาในเรื่องของไฟล์หายเเละเนื้อหาค่อนข้างจะทำให้เหมือนเดิมยาก เลยพักไว้ก่อน ทั้งนี้ทั้งนั้นคอมที่ไรท์ได้ใช้ในการเขียนก็พังด้วยมีปัญหาไปทั้งเมลเก่าเลยไม่สามารถลงต่อได้ จึงขอเรียนเพื่อทราบว่าหทัยขอมาลงเเอคนี้เเทนนะคะ เรื่องเดิมเลยสำหรับคนที่เคยติดตามเเละก็กราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยที่หายไปนานเลย ฝากติดตามผลงานด้วยนะงับบ...
#รูปถ่ายสองใบ.(คุณหทัย)
Guest
