อุบัติรัก เรือนพักใจ

​นอกจากจะอยากยึดเรือนแห่งนี้คืนเป็นของตนแล้ว เจ้าของเรือนแห่งนี้ก็ไม่แตกต่าง 

เว่ยอี้หลางไม่คิดว่าจะปล่อยให้ผู้อื่นมาเป็นเจ้าของนางได้อีก อย่าว่าแต่เป็นเจ้าของ บัดนี้เพียงแค่นางมอบยิ้มบางเบาให้ผู้ใด เขาก็ไม่คาดว่าตนเองจะทนได้ 

แท้จริงแล้ว หญิงสาวนาม “ฉู่อันหลิน” ผู้นี้กระมัง ที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกหวงแหนเสียยิ่งกว่าอะไร หากนางเรียกเรือนนี้ว่าเรือนพักใจ นางเองก็เป็นดั่งที่พักใจของเขาจากนี้ตลอดไป  

………………………….. 

“ทะ...ท่าน ท่านจะทำอะไร” หญิงสาวละล่ำละลักถามพร้อมถอยห่างร่างสูงเบื้องหน้า ที่สายตาดูวิบวับผิดปกติ 

​“ท่านพี่” เสียงทุ้มเอ่ย “เจ้าควรเรียกข้าว่าท่านพี่” พลางสืบเท้าเข้าหาร่างบางที่ถอยกรูดไปอยู่อีกมุมของโต๊ะกลม 

​“ท่าน!! อะไรของท่าน ผีเข้าหรือไรกัน” ฉู่อันหลินตกใจในท่าทางของเว่ยอี้หลางยิ่งนัก นางแน่ใจว่าชายหนุ่มตรงหน้าเมามายถึงเจ็ดแปดส่วนเป็นแน่ จึงทำตัวผิดแผกไปจากเดิม อีกทั้งยังจะให้นางเรียกขานเขาว่าท่านพี่อะไรนั่นอีก 

​“ไยจึงกล่าวหาข้าว่าผีเข้าเช่นนั้นเล่าน้องหญิง” เว่ยอี้หลางยกยิ้มบางเบา ดวงตาคมจับจ้องร่างบางที่หนีอยู่อีกฟากของโต๊ะ เอ่ยปากถามโดยเน้นยำคำว่า “น้องหญิง” ท้ายประโยคเป็นพิเศษ 

​“น้องหญิงบ้าบออะไรของท่าน หากท่านเมามายเยี่ยงนี้ ข้าว่าท่านพักให้สร่างเมาสักครู่เถิด ข้าจะไปนอนที่เรือนข้างเอง” ว่าแล้วก็พุ่งตัวไปยังบานประตูคั่นโถงที่หมายตาไว้ แต่มีหรือที่ร่างสูงอีกฟากโต๊ะจะไม่รู้เท่าทัน ชายหนุ่มเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่านางเตรียมหนีออกไปทิศทางใด จึงโถมตัวไปรัดเอวบางไว้ได้ก่อนที่นางจะได้ย่างเท้าพ้นรัศมีโต๊ะเสียอีก 

​“ข้าหาได้เมามายแม้แต่น้อยหลินเอ๋อร์” เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาอยู่ข้างใบหูเล็ก น้ำเสียงติดจะแหบพร่าอยู่บ้าง แต่ด้วยรู้นิสัยของร่างแน่งน้อยในอก จึงกัดฟันข่มความต้องการเอ่ยต่อไปว่า “เจ้านั่งเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหามเข้าจวนตระกูลเว่ยมากี่ปีแล้ว จดจำได้บ้างหรือไม่” เมื่อเห็นสายตางุนงงของนาง มือหนาจึงยกขึ้นเขี่ยไรผมข้างแก้มนางอย่างแผ่วเบา 

​“ขะ...ข้า...ทะ...ท่าน...” ปากบางทำได้เพียงอ้าๆ หุบๆ เอ่ยไม่เป็นประโยค  

เสียงหัวเราะผะแผ่วของเว่ยอี้หลางที่ดังอยู่ข้างหูยิ่งทำให้หญิงสาวหัวสมองหมุนค้าง นี่จะใกล้ชิดมากเกินไปหน่อยแล้วหรือไม่เล่า 

​“หากเจ้าลืม ข้าจะเตือนความจำให้เจ้าเอง” ว่าแล้วก็ก้มหน้าลงลิ้มชิมรสริมฝีปากฉ่ำวาวราวผีเสื้อพัดผ่าน “เจ้าแต่งเข้าจวนข้ามาจะสองปีเต็มในอีกเจ็ดวันข้างหน้านี้ ก่อนเจ้าแต่งเข้าได้เจ็ดวัน ลูกอี้ก็ครบสี่ขวบปี มาปีนี้ วันนี้ลูกอี้ก็ครบรอบหกขวบปี นั่นหมายความว่า อีกเจ็ดวันจะครบรอบที่เจ้าแต่งให้ข้ามาได้สองปีพอดิบพอดีอย่างไรเล่า เข้าใจหรือไม่” 

………………