ไออุ่นรักสัมผัสหัวใจ​(อ่านฟรีคืนกำไร)​[016]

นิยายเรื่องนี้เป็นของขวัญสำหรับผู้อ่านทุกคน ฉะนั้น 

อ่านฟรี 

ฉลองครบรอบหนึ่งปีของการแต่งนิยายของ N-Think  ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาไรท์จากนักเขียนผู้ไม่มีทักษะอะไรเลย ไม่มีความมั่นใจ แต่ได้รับการผลักดันจากทุกๆคน ทั้งคอมเมนท์ กดถูกใจ สนับสนุนเหรียญหรือแม้กระทั่งกุญแจ  

หัวใจดวงน้อยของนักเขียนคนนี้มันซาบซึ้งจนไม่รู้จะซาบซึ้งยังไง อยากตอบแทนน้ำใจนักอ่านทุกคนที่ทำให้นักเขียนคนนี้หัวใจพองโต 

ได้เป็นที่รู้จักของคนมากขึ้นจนได้มีนิยาย แลกตัวแลกใจให้นายมาเฟียเป็นคลิปเสียงลงในยูทูปก็เพราะคนอ่านทำให้ไรท์เป็นที่รู้จักมากขึ้น ได้มีคุณค่าอยากขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณยังไง 

ทุกคนใจดีและใจกว้างมากๆที่ให้ไรท์ได้เขียนในแบบที่หัวใจต้องการ อยากเขียนหลายๆแนว อยากอยู่กับทุกคนไปนานๆ  

ทุกอาจจะเบื่อกับคำแนะนำเดิมๆ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายซึ่งไรท์คลั่งไคล้ มีเรื่องเพศ การใช้ภาษา ความรุนแรง ถ้อยคำอันไม่เหมาะสม อย่าลืมใช้วิจารณญาณกันนะทุกคน 

คำโปรย... 

เพราะอุบัติเหตุทำให้นักกีฬาหนุ่มอนาคตใกลอย่าง ศารทูล ต้องนั่งรถเข็น เขาเลือกที่จะหันหลังให้กับชีวิตเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านพักไม่ออกไปไหน วันคืนอันโหดร้ายหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนอารมณ์ร้ายเอาแต่ใจ  

โลกที่เคยภาคภูมิใจมันพังสลายภายในพริบตา ความเจ็บปวด บาดแผลทางใจทำให้เขาทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตที่เคยคิดว่าสำคัญ จมอยู่กับอดีตพังๆ ด้วยความท้อแท้สิ้นหวัง 

จนกระทั่ง การเข้ามาของเด็กหนุ่มที่มีชื่อว่า สุดที่รัก คนแปลกหน้าที่ถูกส่งมาดูแลเขา เด็กหนุ่มผู้ตาบอดสีแต่กำเนิดมาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอันสดใส คนที่บอกว่าจะมาดูแลเขา อยู่กับเขาไม่มีทางเชื่อเพราะไม่มีใครจะทนเขาได้สักคน 

เขาไม่รู้ว่าเด็กคนนี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่? เหมือนเด็กคนนี้มีความลับซ่อนอยู่ 

หัวใจสองดวงกำลังจะถูกเติมเต็ม ความเหน็บหนาวจะได้รู้จักกับความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามส่องแสง หัวใจแตกระแหงกำลังจะชุ่มเย็นยามฝนมา 

  “สวัสดีครับคุณทูน ผมชื่อสุดที่รักครับ เรียกผมว่าสุดเฉยๆก็ได้ แต่ถ้าไม่รังเกียจจะเรียกผมว่าที่รักก็ได้ครับผมไม่ขัด”คนอายุน้อยกว่าพูดแนะนำตัวอย่างมีอารมณ์ขันหวังเรียกรอยยิ้มของชายที่กำลังทำหน้าบูดนั่งในรถเข็น สุดที่รักยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร 

“ไม่ตลก”เสียงห้วนแข็งตอบคนมาใหม่มองอีกคนนิ่งๆ 

“คุณนี่ไม่มีอารมณ์ขันซะบ้างเลย ผมเข้าใจคุณแก่แล้ววัยทองอาจมาก่อนกำหนด”เจ้าของรอยยิ้มหวานเอ่ยแซวคนอายุมากกว่าที่ตอนนี้น่าจะอายุราวๆ 28 ปี 

ช่างเป็นการพบกันที่สร้างความหงุดหงิดให้กับทูนจนเส้นประสาทคิ้วกระตุก เขาไม่ชอบคนไม่มีมารยาทไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ไม่รู้จักกาลเทศะแบบนี้ 

 พูดง่ายๆเขาเกลียดเด็ก ยกเว้นกล้าที่เป็นลูกแม่บ้านที่เห็นมาแต่เล็กจึงอนุญาตให้มาดูแล 

“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น”เสียงกระแทกใส่คนตัวบาง ถึงจะรู้ว่าคนมาใหม่เป็นลูกชายเพื่อนแม่ก็ใช่ว่าเขาจะต้องไว้หน้า ในเมื่อแม่ของเขาบอกเองว่าอีกฝ่ายอาสามา เขาก็อยากรู้นักเด็กคนนี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ 

 ‘จะอดทนได้ซักกี่น้ำกันเชียว’ชายตัวโตแอบคิดมองใบหน้าสวยๆของเด็กผู้ชายที่กำลังยิ้มหวานให้ 

“ครับ ผมยังไม่บอกสักคำว่าผมเป็นเพื่อนคุณ ตั้งแต่วันนี้ไปผมจะมาอยู่กับคุณนะ”สุดที่รักยิ้มให้อีกคนพร้อมกับยื่นมือไปเบื้องหน้าคนอายุมากกว่าเพื่อทักทาย 

‘กวนตีน’ชายหนุ่มคิดกับคนมาใหม่ เดี๋ยวไม่นานก็ไปเหมือนกับคนอื่นไม่มีใครทนอยู่ได้เกินสามวันก็ไป 

 “ช่างเป็นการต้อนรับที่ดีประทับใจจัง”สุดที่รักยิ้มออกมามองตามหลังของชายที่กำลังอารมณ์เสียแบบสุดๆ 

อย่าถามทำไมไรท์มาแปลก หัวใจไรท์กำลังเหน็บหนาวและโหยหาสิ่งหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันอาจจะเป็นเพียงความอบอุ่นจากบางสิ่งบางอย่างก็เป็นได้อณูเท่าเม็ดถั่วก็เป็นได้ 

ไรท์อาจจะได้ในสิ่งที่ต้องการจากการเขียนนิยายเรื่องนี้ มันอาจจะไม่ได้หวือหวา หรือเน้นหนักฉากเลิฟซีนอิโรติคโจ่งครึ่ม เพราะมันจะเป็นความรักอย่างค่อยเป็นค่อยไปของนายเอกและพระเอกของเรา.... 

ความรู้สึกที่อยากเขียนเรื่องนี้อยากให้มีสักเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลังใจ ให้คนอ่านได้หัวใจอิ่มฟู สนุกไปกับเรื่องราว อยากให้อะไรกับคนอ่านมากกว่าการอ่าน 

ไม่รู้จะได้ขนาดไหนแต่จะพยายามอย่างดีที่สุด 

ขอบคุณจากหัวใจ รักจากไรท์ 

มาเรื่อยๆยังไม่มีระยะเวลาลงที่แน่นอนตายตัว ความพยายามอีกครั้งกับนิยายแนวอบอุ่นหัวใจที่ปวดหน่วงทำลายตับหรือเปล่านะ