ตึก ตึก ตึก!!
เสียงรองเท้าส้นสูงสีดำกระทบกับพื้นทางเดินในขณะที่หญิงสาวร่างสูงใส่ชุดเดรสสั้นสีดำเดินเข้ามาในผับชื่อดังย่านใจกลางเมือง ดวงตามกลมโตนัยน์ตาสีน้ำตาล ใบหน้ารูปไข่ ผมยาวสลวยสีอ่อนกับผิวสีขาวนวล เธอเดินเข้ามายังโต๊ะเพื่อนสาวที่กำลังนั่งรออยู่
“ยัยพลอย ”อลิซพลางยกมือเรียวสะกิดคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“มาแล้วหรอแก ฉันนั่งรอตั้งนาน นี่ๆแกมาๆนั่งตรงนี้ รัศมีดีมากเห็นผู้ชัดเวอร์ตรงนี้”พลอยเพื่อนสาวคนสนิทรีบดึงแขนสาวร่างสูงนั่งลงข้างๆเธอ
“นี่ให้มันน้อยๆหน่อย เห็นผู้ไมได้เลยนะแกเนี้ย”
“ฉันสั่งเครื่องดื่มของโปรดแกมาให้แล้วนะย้ะ.. .เออแล้วนี่แกหาที่ฝึกงานได้รึยังเนี้ย อาจาร์ยให้รีบยื่นเรื่องแล้วนะ ”
“ยังเลยอ่าแก ฉันว่าคงต้องพึ่งบริษัทพี่ชายแกแล้วล่ะ บอกพี่ชายแกให้หน่อยสิ้”
“เออๆ เดี๋ยวจะลองถามให้แล้วกัน ...เลิกๆคุยเรื่องเรียนเถอะ คุยแล้วปวดหัว เรามาชนแก้วกันดีกว่าเนอะ”
ระหว่างที่สองสาวนั่งเม้าท์มอย พลอยเธอเหมือนจะเจอผู้ชายที่หมายปองทางฝั่งตรงข้าม เขายกแก้วขึ้นเพื่อส่งสัญญาน
“อลิซ ฉันว่าฉันเจอเนื้อคู่แล้วแหละ…โอ้ยหล่อมาก..สนใจไปกับฉันมั้ย”เพื่อนสาวกระซิบข้างหู ชักชวนเธอ
“หึ ไม่อ่าแก ...ตามสบายเลย ฉันนั่งรอตรงนี้ดีกว่า”
ฉันไม่เคยหวังเลยนะที่จะมาหารักแท้ในสถานที่แบบนี้ ต่างก็รู้อยู่แล้วว่าคนมาเที่ยวที่อโคจรแบบนี้ไม่มีใครจริงใจเลยสักคน อย่าได้ตกหลุมรักใครในนี้เชียวแหละ ระหว่างที่นั่งอยู่คนเดียวก็มีผู้ชายรอบข้างสนใจเธอไม่น้อย สั่งเครื่องดื่มมาให้ที่โต๊ะบ้างล่ะ ให้เด็กเสริฟ์มาขอเบอร์บ้างละ แต่อลิซก็ได้ปฏิเสธไปและทุกๆสายตาที่มองมาแทบจะกลืนกินจนหล่อนต้องทำเป็นไม่สนใจ พลางยกโซจูเทใส่แก้วเป็นเครื่องดืมที่เธอชอบที่สุด
ฮ้า !! โซจูนี่มันรสชาติหวานดีจริงๆ สายตาเหล่มองเพื่อนอยู่เป็นระยะๆเธอก็เป็นห่วงพลอยไม่น้อย สักพักเพื่อนสาวก็เดินกลับมายังโต๊ะ
“แหมแกได้ผู้แล้วลืมเพื่อนเลยน่ะ เดี๋ยวฉันมา..ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฉันกรอกตาใส่ยัยพลอย พลันลุกขึ้นพร้อมกับอาการมึนแต่ยังมีสติพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้
“เออๆ แกไหวปะเนี้ย”
“ไหวๆแกสบายมาก...”ฉันบอกพลางยกมือบอกพลอยว่ายังไหวอยู่
“เฮ้ย โทษทีๆมาช้าหน่อยพอดีติดลูกค้ารายใหญ่ว่ะ” ลุค ชายหนุ่มหล่อใบหน้าคมเข้มฉบับ ลูกครึ่งไทย-อเมริกา นัยต์ตาสีเขียวอมเทา มองผิวเผินจะว่าไปก็ดูเหมือนแบดบอย ร้ายๆ เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงชั้นแนวหน้านำเข้ารถหรู ทำให้ชื่อเสียงเขาโด่งดังพอตัว ตลอดทางเดินผ่านสายตาสาวที่นั่งอยู่ ต่างต้องจ้องมองกันเป็นตาเดียว
“ไง นักธุรกิจรูปหล่อไฟแรง กิจการรุ่งเรืองดีป่าวว่ะไม่เจอกันนาน”คิมกล่าวทักทายเพื่อน ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มและกลับมาสนทนากับลุค ต่อ
“เออก็ดีนะช่วงนี้ยุ่งๆไม่ค่อยมีเวลาว่างเลยวะ.. เป็นไงบ้างอะมึง... งานการไม่ทำรึไง”
“เฮ้ยๆๆ ! พูดดีๆนี่ผับกู ก็มาทำงานอยู่นี่ไงมาดูแลลูกค้าวีไอพีแบบมึงเนี้ย ว่าแต่ต้องการให้กูเรียกสาวๆมานั่งดริ้งด้วยป่าวว่ะ” คิมเตรียมจะยกมือขึ้นเรียกเด็กในร้านแต่ต้องหยุดชะงักไปสะก่อน
“เฮ้ยๆ ไม่ต้องๆกูชอบแบบส่วนตัวนิดนึงว่ะ...แล้วมึงอะคิดไงมาเปิดผับได้ว่ะ"ลุคพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
"มึงก็รู้ว่ากูชอบเที่ยวกลางคืนบ่อย....เลยเปิดเองแม่งสะเลย ลองผิดลองถูกมาหลายอย่างจนกูว่าอันนี้เข้ากับกูสุดล่ะ"
"ไม่น่าเชื่อคนไม่เอาไหนอย่างมึงนี่ จะมีธุรกิจเป็นของตัวเองได้ ฮ่าๆ"ลุค พูดแซวจนเจ้าตัวกัดฟันกรอด
"อ้าวไอ้นี่ ปากอ้อนตีนนี่หว่า"
"กูล้อเล่นๆ ฮ่าๆ เดี๋ยวกูมาขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”ร่างสูงผลุนผลันลุกออกจากโต๊ะ โดยไม่ทันระวังว่ามีคนเดินสวนมาทำให้เขาทั้งสองเสียหลักล้มลงพร้อมกัน
-----------------------------------
เอ๊ะ ใครเดินชนใครอะไรยังงายยย >>_<<
เดี๋ยวมาลงเพิ่มให้นะคะ..พอดีเราทำงานประจำด้วยจ้า ติดขัดตรงไหนคอมเม้นบอกกันได้น้าา