ชายาสวมรอย
21
ตอน
5.98K
เข้าชม
57
ถูกใจ
37
ความคิดเห็น
67
เพิ่มลงคลัง

ยามราตรีร่วงโรย เเม้นว่าความตายได้คืบคลานเข้ามา..

 

หากแม้นว่าความตายครั้งนี้จะช่วยปลดปล่อยคืนวันอันแสนโหดร้ายที่ได้พบพานมาอย่างหนักหน่วง

 

หากแม้นว่าฝันร้ายในคืนเหน็บหนาวกำลังจะจบลง และพัดพาวิญญาณดวงน้อยๆ สู่ความเงียบสงบแห่งปรโลก

 

หากว่าเป็นเช่นนั้นคงจักดีมิน้อย..

 

สายลมแห่งวสันตฤดูพัดพาความเงียบสงบมาสู่ร่างบอบบาง ซ่อนความหนาวเหน็บแห่งการรอคอยอยู่เป็นเนืองนัยน์ ดวงตาสวยที่ปิดสนิทในคราแรกค่อยๆปรือขึ้นอย่างอ่อนล้า ราวกับมีภูผาสูงชันตั้งตระหง่านทับเปลือกตาคู่งามไว้

 

ความพร่ามัวหลังฟื้นจากห้วงนิทราอันยาวนานเข้าเล่นงาน ทำให้ตาสวยค่อยๆกะพริบปรับการมองเห็นตามสัณชาตญาณก่อนจะเปิดขึ้นอย่างเต็มเนตรสวย

 

"อืมมม ที่ไหนเนี่ย.." น้ำเสียงแหบพร่าแผ่วเบาถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางซีด แม้ว่าจะเบาราวกับเสียงลมพัด หากแต่.. กลับเรียกสติหญิงสาวที่ฟุบหลับอยู่บริเวณข้างเตียงได้เป็นอย่างดี

 

"คุณหนู คุณหนูฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ!!" สาวน้อยใบหน้าจิ้มลิ้มในชุดสมัยเก่าลืมตาตื่นขึ้น นางร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจเสียเต็มประดาก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปด้วยความรีบร้อน

 

"เดี๋ยวสิ.." ริมฝีปากเรียวเล็กพยายามเอ่ยรั้งร่างบางนั้นเอาไว้แต่ก็สายไป ด้วยเรี่ยวแรงที่มีกลับไม่เพียงพอให้ขยับเขยื้อนร่างกายได้มากนักบวกกับเสียงในลำคอที่แม้นจะพยายามเปล่งออกมาอย่างสุดกำลัง แต่ดูเหมือนว่าผลลัพธ์ที่ได้นั้นจะตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง..

 

"ลูกหญิง เจ้าฟื้นแล้ว เจ้าฟื้นแล้วจริงๆด้วย!!" ชายวัยกลางคนในชุดสมัยเก่าแลดูมีชาติตระกูลถลาเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดีใจราวกับว่าได้รับของรักคืนมาเสียอย่างนั้น

ว่าแต่.. ลูกหญิง???

"ผม เอ่อ ข้าเป็นผู้หญิงหรอ?" หลังจากได้เอื้อนเอ่ยวาจาชวนน่าฉงน ความทรงจำแปลกประหลาดพลันแล่นเข้ามาในหัวสมองราวกับน้ำป่าไหลทะลัก ทำเอา 'อู๋เฉิน' ต้องยกมือขึ้นนวดขมับอย่างเลี่ยงไม่ได้

 

"เหตุใดเจ้าจึงเอ่ยเยี่ยงนั้นเล่า 'ลู่เอิน' ลูกรัก.." ผู้ที่แทนตนราวกับบิดาเอ่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ ก่อนชายวัยกลางคนที่สวมชุดคล้ายคลึงกับขุนนางในวังตามซีรี่ส์จีนโบราณจะตามเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่ง เดาว่าท่านนี้คงเป็นแพทย์สมัยนี้เป็นแน่

 

"คุณหนู ข้าขออนุญาตตรวจชีพจร.." เขายื่นมือมาเพื่อจับชีพจรพร้อมกับตรวจดูอาการของร่างนี้อย่างถ้วนถี่ ก่อนจะขอตัวชายวัยกลางคนออกไปสนทนาถึงอาการของบุตรีท่านเป็นการส่วนตัว

 

"เอ่อ ขอกระจกหน่อยสิ" หลังจากที่นั่งอึ้งอยู่ครู่ใหญ่ เมื่อได้สติร่างบางจึงใช้มือเล็กสะกิดไหล่หญิงสาวข้างเตียงเพื่อขอกระจกสักบานเอาไว้สะท้อนรูปลักษณ์เจ้าของร่างนี้

 

"นี่เจ้าค่ะคุณหนู" สาวน้อยที่เดาว่าคงเป็นสาวใช้หรือนางกำนัลอะไรเทือกนั้น ส่งกระจกบานเล็กที่สลักลวดลายดอกโบตั๋นเอาไว้บนแผ่นไม้สีเข้มให้กับตน

 

ถึงจะมั่นใจในระดับนึงแล้วแต่ก็ขอยืนยันให้แน่ใจหน่อยเถอะ..

 

"สะ..สวยมาก" ใบหน้างดงามน่าถะนุถนอมปรากฏสู่สายตาแห่งบุรุษเพศ ดวงตากลมโตแลดูอ่อนเยาว์ แม้จะดูอ่อนล้าไปบ้างแต่กลับดูสวยสง่ามีเสน่ห์เกินต้านทาน จมูกขาวโด่งเล็กน้อยรับกับดวงแก้มขาวนวลอมชมพูและริมฝีปากบางเล็ก แม้จะดูซีดเซียวจากพิษไข้แต่กลับดูนุ่มนิ่มน่ารักจนยากจะห้ามใจ

 

สวยมากจริงๆ

 

"คุณหนู ทะ..ทำอะไรหรือเจ้าคะ?" หญิงสาวคนเดิมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นตะลึง เมื่อเห็นเจ้านายกำลังใช้สองมือกอบกุมเต้าสวยทั้งสองข้างของตน ก่อนจะบีบเคล้นด้วยสีหน้าตื่นตะลึงไม่ต่างกัน

 

นะ..นมจริงๆด้วย เฮ้ย!!!

 

นี่เราอยู่ในร่างผู้หญิงจริงๆหรอ!!!

 

 

********************

 

 

เนื้อหาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์แต่อย่างใดค่ะ อาจจะไม่ได้หวือหวาอะไรมากมายแต่ก็อยากให้ลองเปิดใจอ่านดูก่อนค่ะ

**ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ**

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว