น้ำตาปลายฟ้า

วันที่ 25 มกราคม 2560  

เวลา 22. 40 น.  

ในวันที่ฝนในใจเริ่มตกอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เหมือนมืดครึ้มไปหมด "ปลายฟ้า" วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนจากบ้านหลังที่เคยอยู่ตั้งแต่เด็ก บ้านที่ไม่ได้หมายความว่าบ้าน บ้านที่ปลายฟ้าไม่อยากกลับเลยสักนิด และวันนี้ความอดทนของปลายฟ้าก็หมดลง และหนีจากบ้านหลังนั้น..  

( ดิน ) 

"ดิน มึงถึงไหน?" 

"ใกล้ถึงคอนโดละ" 

"เร็ว งานจะเริ่มแล้ว" 

"รีบอยู่ ซอยเข้าคอนโดก็แคบชิบหาย ฝนก็ตก" 

"ให้ไว แฟนมึงมารอหน้าบูดเป็นตูดหมึกอยู่นี่" 

"กูไม่มีแฟน แค่นี้แหล่ะ กูจะถึงแล้ว" 

เอี๊ยดดดดดดด !  

เสียงเบรกรถดังคับซอยหน้าคอนโด เมื่อมีคนวิ่งเข้ามาตัดหน้ารถ เฮ้ย จริงๆแถวนี้ดึกดื่นก็ไม่มีคนมาเดินหนิ ซอยเปลี่ยว ไฟก็มีบ้างไม่มีบ้าง เพราะเป็นซอยด้านหลังบ้านจัดสรรกำพังสูงทึบ ส่วนอีกข้างก็เป็นคลอง มีแค่ถนนเล็กๆเป็นทางลัดเข้าด้านหลังคอนโด .. หรือเป็นมิจฉาชีพวะ ต้องใช่แน่ๆ เวรเอ้ย เป็นผู้หญิงอีก ดูเหมือนเขาจะเป็นลม ก็ดันมาตก เอาวะ เป็นไงเป็นกัน 

"คุณ ! คุณ คุณได้ยินผมไหม" แต่ผมมั่นใจเลยนะว่ายังไม่ชนเขา เอาไงดีวะ เชี่ยย เลือด เลือดเต็มขาเต็มแขน พาไปโรงพยาบาลก่อนแล้วกััน ! 

.. 

( ปรายฟ้า ) 

ปรายฟ้าปรือตามองรอบๆ ก่อนจะรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงพยาบาลด้วยความเร็วสูง มองไปรอบๆ เหมือนเธอจะอยู่ที่โรงพยาบาลไหนสักแห่ง เหลือบไปเห็นนาฬิกาแขวน เวลา 23.45 น. แล้วเธอมาที่นี่ได้ยังไง ใครพามาทำแผล จำได้ล่าสุดก็ปีนกำแพงด้านหลังบ้านลงมา ทำให้ได้แผลถลอก พร้อมคางแตกอีกหนึ่งแผล จากนั้นไม่นานฝนก็ตก ปรายฟ้าพยายามวิ่งออกจากซอยนั้น แต่ก็ไกลพอสมควร และแถวนั้นไม่มีรถเทียวมาเทียวไปด้วย  

"ตื่นแล้วหรอ" 

ปรายฟ้าหน้าคิ้วขมวด มองผู้ชายตรงหน้า แต่งตัวดูดี ใส่สูท เข้ามาทักทายเหมือนจะรู้จักเธอ หรือว่าคนนี้หรอที่ช่วยเราเอาไว้ 

"ไม่ต้องหน้างง คุณวิ่งตัดหน้ารถผม แผลนี่ก็ไม่ได้จากการชน" 

"รู้แล้ว" 

"ขอบคุณสักคำน่ะมีไหม หรือเป็นพวกมิชชาชีพหลอกเอาตัง" 

"ไม่ใช่!" 

"เฮ้อ ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรมาก งั้นผมไปแล้วนะ" 

"เดี๋ยว" 

"อะไรอีก" 

"ค่ายา" ไม่ใช่อะไรหรอกนะ หมอนี่น่ะพามาโรงพยาบาลเอกชน ไอ้เราก็มีตังติดตัวไม่ถึงสองพัน จะเอาที่ไหนมาจ่ายเล่า 

"จ่ายให้หมดแล้ว ถือว่าทำบุญให้คุณแล้วกัน" เวรเอ้ยคราวซวยของผมจริงๆ ที่จะไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่คอนโด แต่ดันมาเจอคนวิงตัดหน้ารถ แถมเสียเงินค่ารักษาไปเกือบครึ่งหมื่น โว้ยย 

"เดี๋ยวคุณ !" ผมที่กำลังเปิดประตูรถแต่มีมือของ ..  

" อะไร ผมรีบ! "

"เอ่อ ฉัน ฉัน" เอาไงดีเรา คนรู้จักก็ไม่มี ญาตก็ไม่มี เพื่อนสนิทคนเดียวก็อยู่ต่างจังหวัด ไมอยากรบกวนมันด้วย

"ถ้าไม่มีอะไรก็ปล่อย จะเอาเงินจากผมหรอ? หรือ คุณเป็นแก๊งค์มิชชาชีพจริงๆ ถ้าอย่างนั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้แหล่ะ"

"ไม่ใช่ๆๆ ไม่ใช่อย่างนั้น" โถ่ พ่อคุณ คิดออกมาได้แต่ละอย่าง เอาไงดีวะ

"โอ้ยยยย ! คุณดูสิ ฉันปวดแผลมาเลย คางก็เจ็บ เหมือนจะเวียนหัวด้วย ขอฉันไปด้วยคนนะ" พูดจบไม่พอ เราก็เดินอ้อมไปประตูอีกฝั่ง เพื่อเข้าไปนั่งเบาะข้างๆ"

"เห้ยยย คุณก็โทรหาคนรู้จักคุณสิ จะมากลับมาผมได้ไง"

"ไม่"

"เอ้ะ คุณนี่ พูดไม่รู้ .. *ตื๊ดๆ* "

"มีโทรศัพท์เข้า รับสายสิ"

"เออ ว่าไง .. กูเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย . ไม่เป็นไร กำลังเข้าไปละ อะไรนะ! เออ เดี๋ยวกูเข้าไปจัดการเอง!"

"คาดเข็มขัด"

"อะไรนะ"