"อาหลิว ข้าอยากได้ยินเสียงของเจ้า ข้าจะทำเยี่ยงไร เจ้าถึงจะกลับมาพูดได้อีกครั้ง"
ถังมู่เฉินมองคนตรงหน้า มือหนาลูบไปตามใบหน้างดงามนั่น อาหลิวของเขานับวันยิ่งมีใบหน้าที่งดงาม ขืนพระองค์กลับมาช้ากว่านี้ กระต่ายน้อยของพระองค์เห็นทีต้องตกเป็นของตนอื่น
ซูฟู้หลิวมองคนตรงหน้า อยากจะบอกพระองค์เหลือเกิน ทุกการกระทำของพระองค์ส่งผลต่อความรู้สึกของตน ยิ่งพระองค์์ทำดีด้วย หัวใจเจ้ากรรมยิ่งไม่รักดี หัวใจทั้งดวงของตนมอบให้ท่านอ๋องเพียงผู้เดียว
"อาหลิวมองเราเช่นนี้รู้หรือไม่ว่าเราคิดเช่นไร"ถังมู่เฉินมองคนตรงหน้า
"ว่าเจ้าให้้ท่าเราอย่างไรเล่า อยากเป็นของเราขนาดนั้นเลยหรือ กระต่ายน้อยของข้า"ใบหน้าหล่อเหลายื่นใบหน้าเข้ามา ซู่ฟู่หลิวหลับตา ถังมู่เฉินเห็นปฏิกิริยาตรงหน้า ถึงกับขำออกมา
"ฮ่าฮ่า"กระต่ายน้อยของพระองค์ช่างน่าแกล้งยิ่งนัก
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจรีดทุกคนด้วยน้า
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจรีดด้วยน้า
Guest
