พี่อิงของผม

พี่อิงของผม

​​​​

“พี่มันเลว!” มือหนาของเขากำแน่น โกรธตัวเองเหลือเกินที่อยากดึงอิงที่กำลังร้องไห้เข้ามากอด แต่พระนายก็ห้ามตัวเองไว้

“ฮรึก! ขอโทษ!” อิงเอ่ยเสียงสั่น คิดว่าพระนายรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่อิงไม่รู้เขารู้ได้อย่างไร

พระนายแค่นยิ้มมองอิงที่พยายามใส่เสื้อผ้ากลับเหมือนเดิม แต่พระนายก็ลุกไปหาอิงแล้วจับเสื้อผ้าของอิงออก เหวี่ยงมันไปจนพ้นทางแล้วผลักร่างเล็กให้นอนราบไปกับพื้นก่อนก้มลงจูบอย่างรุนแรง

ไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย สัมผัสนี้เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด พระนายผละออกมาสบตาคนที่ร้องไห้ไม่หยุด แต่เขาก็ยังไม่ใจอ่อน

“ชอบสินะ พี่ไม่ต้องมาแกล้งร้องไห้หรอก ผมรู้ว่าพี่ชอบให้ผู้ชายมาวุ่นวายกับร่างกายของพี่”

อิงส่ายหน้าทั้งน้ำตา อยากคุยกันหลังจากที่เขาอารมณ์เย็นกว่านี้ สายตาของเขาที่มองมาทำให้อิงเสียวสันหลังวาบ ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

“นาย ฮรึก! ปล่อยพี่ก่อน!” อิงร้องขอเขา

“ฝันเถอะพี่"

ชารี

​