"ป๊าคะ ป๊าทำไมไม่หยุดงานเพื่อพักร่างกายบ้างละคะ?"บุตร
"หนูว่าป๊าควรพักบ้างก็ดีต่อร่างกายนะคะ^^"บุตรพูดขึ้นอีกพร้อมรอยยิ้ม
".........."เฟิง
"ป๊าคะ ได้ยินที่หนูพูดรึป่าว?"บุตร
"อะไรนะ?"เฟิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำงานต่อไป
"...หนูแค่คิดว่าป๊าควรจะพักซั้กหน่อยนะ- "บุตร
"เธอจะบ้ารึไงฉันมีงานอีกตั้งเยอะแยะ!! หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วออกจากห้องทำงานฉันไปซะ!ฉันจะทำงงาน!"เฟิงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงดัง
"...ค่ะ..."บุตรกล่าวรับแล้วเดินออกไปจากห้อง
----------------------------------------------------------------
"บุตรนี่ลูกสาวคนใหม่ฉันชื่อ เนตร ทำความรู้จักกันไว้"เฟิง
"...ค่ะ...สวัสดีนะ ฉันชื่อบุตร ต่อไปนี้เธอเป็นน้องสาวของฉันนะยินดีต้อนรับนะ"บุตรกล่าวขึ้นแล้วยิ้มให้เนตร
"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่บุตร"เนตรเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มใสซื่อแล้วหันหน้าไปหาผู้เป็นพ่อ
"อยู่ได้ตามสะบายนะเนตร"เฟิงเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นให้เนตรแต่การกระทำของผู้เป็นพ่อทำให้กับเนตรนั้นทั้งสองหารู้ไม่ว่ามีคนๆนึงที่มองการกระทำของสองพ่อลูกอย่างเศร้าหมองให้ทั้งสองอยู่ตรงนั้นด้วยและทำให้คนตรงหน้าเกิดความคิดที่ตั้งคำถามขึ้นมาในใจ
[...ป๊ายิ้มงั้นหรอ....ทำไมละ?..ทำไมฉันถึงไม่เคยได้เห็นรอยยิ้มนั่นกับฉันบ้างเลยละ???ป๊าคะ??ทำไมกันละคะทั้งที่หนู...]ความคิดของบุตร
---------------------------------------------------------------
"ปะ...ป๊าคะ...นะหนูเป็นแค่เครื่องมือของป๊างั้นหรอคะ??"บุตรเอ่ยขึ้น
"......"เฟิง
"ป๊าช่วยบอกหนูหน่อยสิคะว่า..หนูสำหรับป๊าแล้ว....หนูหน่ะ...เป็นแค่เครื่องมือหรือลูกสาวของป๊างั้นหรอคะ??"บุตรเอ่ยขึ้น
"........"เฟิงยังคงเงียบ
"....นี่สินะคำตอบของหนู....สุดท้ายแล้ว...หนูหน่ะก็เป็นได้แค่เครื่องมือใช่มัยคะ??...อึก!"บุตรกล่าวพร้อมกับมองไปที่ผู้เป็นพ่อของตน
"......"เฟิงยังคงเงียบเช่นเดิม
".....หนูอยากขอถามสั้กครั้งก่อนที่หนูจะไป...ได้มัยคะ??.."บุตร
"...."เฟิงยังคงเงียบแต่ก็พยักหน้าแสดงท่าทางว่าถามมาสิ
"หนูหน่ะยังเป็นลูกสาวของปะป๊าอยู่มัยแล้วป๊าหน่ะเคยรักหนูและคิดว่าหนูหน่ะเป็นลูกสาวของป๊าซั้กครั้งนึงบ้างมัยคะ??"บุตรเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาทีละนิด
"..........ไม่...รู้สิ..."เฟิงกล่าวขึ้น
"....นั่น...สินะคะ...แต่หนูหน่ะรักปะป๊านะคะ"บุตรเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ผู้เป็นพ่อเป็นครั้ฃสุดท้าย...พร้อมกับชีพจรที่หยุดเต้นลง.......