แค่ต้องเดินทางมาดูแลคนป่วยที่ได้รับการผ่าตัดดวงตาก็ว่าหนักหนาสาหัสแล้ว แต่คนป่วยที่ว่ายังเหี้ยมโหดสมฐานะพ่อค้าอาวุธสงครามระดับโลก! แล้วตอนกลางคืนเธอยังต้องรับบท 'นางบำเรอ' ปรนเปรอสวาทให้คนหื่นอีก!

 

 

 

โปรยปราย 1 

“บนโซฟาได้ไหม”  

เขาเอ่ยเสียงกระเส่าซ่านปนหอบสั่น ทั้งที่พลิกตัวเองขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้ในท่าที่เตรียมพร้อมจะเข้าไปในกลีบเนื้อนาง มือใหญ่ประสานมือเล็กไว้แนบแน่น หน้าผากชนกันในพื้นที่คับแคบที่แทบจะกระดิกตัวไม่ได้เลย  

“ย่ะ...อย่าเลยค่ะ”  

หญิงสาวกระซิบเสียงสั่น ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะต้านทานกับความวาบหวามได้มากแค่ไหน เพราะแค่นั่งแยกขาเรียวโดยมีเขาคุกเข่าคร่อมกลางร่างแล้วถูไถสะโพกขึ้นลงช้าๆ เธอก็เสียวซ่านจนจะขาดใจแล้ว 

“ได้ไหมพราว...”  

เรนาลโดอ้อนวอนกึ่งออเซาะอย่างไม่เคยทำมาก่อน... และแทบไม่รู้ตัวริมฝีปากอุ่นจัดก็กดลงบนเนินทรวงด้านซ้ายแล้วเริ่มขบเม้มเบาๆ  

“นะ”  

เขาอ้อนวอนอีกครั้ง... พร้อมกับเคลื่อนสะโพกนวดเน้นราวกับจะให้คนใต้ร่างเรียกร้อง หรือเร่งเร้าให้เขาทำอะไรสักอย่าง 

“อื้อ”  

“แค่รอบเดียวพอ สัญญา”  

“แต่เราควรรีบนอน...” ทั้งที่วาบหวามจนแข้งขาสั่น หากแต่การรุกล้ำที่ดำเนินมาตลอดทั้งวันก็ทำให้หม่อมหลวงพราวพิลาสอดห่วงสุขภาพคนร้อนแรงไม่ได้ แล้วหลายวันที่ผ่านมาก็ทำให้เธอเดาได้ว่าเขาจะไม่มีวันฝืนใจหากเธอไม่ยินยอม 

แต่เหมือนว่าครั้งนี้หญิงสาวจะเดาผิด!  

“ไม่”  

---------------------------- 

โปรยปราย 2 

 

“ทำอะไรน่ะ!”  

คนมองไม่เห็นเอ่ยถามด้วยเสียงขวางขุ่น พร้อมกับหันขวับไปตามเสียงร้อง “อุ๊ย!” เบาๆ ที่ดังขึ้นอย่างตกใจ 

“ฉะ...ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณมองไม่เห็นจริงหรือเปล่า” หญิงสาวที่ต้องมาเผชิญหน้ากับเรื่องราวอันบัดซบละล่ำละลักเสียงสั่น ก่อนจะต้องย่นคอลงด้วยความกลัว 

“คิดว่าฉันแกล้งตาบอดหรือยังไง!”  

ชายหนุ่มตวาดเสียงดังอย่างหงุดหงิด ใบหน้าแดงก่ำลามลงมาถึงลำคอ ถ้าเป็นไปได้เขาจะแล่นไปบีบคอพยาบาลคนใหม่ให้หักคามือซะเดี๋ยวนี้เลย 

“ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะคะ ฉันแค่...”  

“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไล่เธอออก!”  

“คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้นะคะ ในเมื่อคนที่ให้ฉันมาดูแลคุณคือคุณท่าน ฉะนั้นคนที่มีสิทธิ์ไล่ฉันออกก็คือคุณท่านคนเดียวเท่านั้น”  

“พราวพิลาส!”  

เรนาลโดขบกรามแน่นอย่างฉุนจัด นึกหงุดหงิดงุ่นง่านจนอยากจะอาละวาดทุกอย่างให้พังราบเป็นหน้ากอง ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงได้มาต่อปากต่อคำกับเขา 

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามากวนประสาทฉัน อยากตายนักใช่ไหม”  

------------------------------ 

 

อัปทุกวัน / อ่านฟรีจนจบ / ทยอยลบจะแจ้งล่วงหน้า  

!! รีบอ่าน อย่าดองกันนะทุกคน !! 

 

 

*** ห้ามคัดลอก หรือดัดแปลงเนื้อหาโดยเด็ดขาด สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ *** 

 

1 คอมเมนต์ 1 กำลังใจ กดหัวใจให้เค้าบ้างน้าทุกคน ^^ 

 

ติดตามแฟนเพจ : ศุภมาลย์ กิ่งเรียง Wanichaya ณัฐกานต์ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว