นิยายพีเรียด-โรมานซ์ (อีโรติกหน่อยๆ) แบบฟินจิกหมอน (มั้ง)
เนื้อเรื่องน่ารักหวานปนหื่น No ดราม่า อ่านได้เรื่อยๆ แบบอิ่มเอมหัวใจ
**ห้ามผู้ใดลอกเลียน ดัดแปลง หรือทำซ้ำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้**
เนื่องจากไร้ท์ชอบอ่านนิยายแนวพีเรียดเพราะคำพูดจาของคนในสมัยนั้นน่ารีกดี
เลยอยากลองเขียนเรื่องสั้นดูสักเรื่อง เรื่องราวเกี่ยวกับความรักของชายหญิงในสมัยนั้นที่ยังคงมีการคลุมถุงชนเพื่อความเหมาะสมทางด้านฐานะ ดำเนินเรื่องโดยคู่พระนางเป็นหลัก ด้วยความที่เป็นเรื่องสั้นเลยไม่เขียนให้มีความดราม่า
ลงเนื้อหาแค่ 50% นะคะเพื่อโปรโมต E-book ค่ะ
***ตัวอย่างในเล่ม***
“มาเถอะพี่จะสอนว่าต้องปรนนิบัติผัวบนเตียงอย่างไร”
คำพูดตรงไปตรงมาของชายหนุ่มเรียกความร้อนวูบวาบไปทั่วสรรพางค์กายของพิกุล ไม่คิดเลยว่าคนที่มีท่าทีเงียบขรึมวางตัวเรียบร้อยต่อหน้าผู้อื่นจะกล้าพูดจาเปิดเผยอย่างไม่อายปากเช่นนี้
“ขอเวลาพิกุลทำใจอีกสักสองวันไม่ได้หรือคะ”
ขุนเพทายยิ้มขันนักกับข้อต่อรอง
“พี่ให้เวลามา 3 คืนแล้วยังทำใจไม่ได้อีกรึ แล้วเรื่องแบบนี้ไม่เห็นต้องทำใช้อะไรหนักหนาพอพ้นคืนนี้ไปมิวายพิกุลจะติดใจสะกิดให้พี่รักเจ้าทุกค่ำคืน”
“พิกุลมะ......”
ประโยคที่ต้องการเถียงออกไปยังไม่มีโอกาสได้พูดจนจบเพราะอีกคนไม่ได้อยากฟังเสียแล้ว เพทายประทับรอยจูบลงที่ปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่ออย่างไม่ต้องการทนรออีกต่อไป ปลายลิ้นอุ่นค่อยๆ และเล็มลากไล้ไปทั่วปากนุ่มของพิกุลจนเจ้าตัวเผลออ้าปากรับเรียวลิ้นของชายหนุ่มเข้ามาในโพรงปากเขาควานลิ้นซอกซอนจนทั่วเกี่ยวกระหวัดรัดพันกับลิ้นของคนไร้เดียงสาที่ตัวสั่นจนเขารับรู้ได้
มือหนาเลื่อนปลดชายผ้าสไบออกจากไหล่มนข้างซ้ายจนตัวผ้าเลื่อนไปกองอยู่ที่เอวคอดเล็กเปิดเปลือยเนินอกอวบสวยเต่งตึงพิกุลยกแขนขึ้นบังหน้าอกของตนเอาไว้เพราะขัดเขินยิ่งนักขณะที่เพทายถอนจูบเพื่อพิศมองสิ่งสวยงามแล้วเขาก็ปลดแขนเรียวที่ไม่สามารถบดบังอกอวบคู่งามได้มิด
“สวยเหลือเกินเมียพี่” ไม่ได้แต่เพียงพูดชมมือทั้งสองข้างยังยื่นไปประคองที่สองเต้างามดั่งดอกบัวตูมเขาใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยไล้ลงไปที่ส่วนยอดสีอ่อนจนมันหดเกร็งรับสัมผัสชิดเชื้อนั้นร่างเล็กสะดุ้งไหวถอยหลังไปเล็กน้อยแต่คนมากเล่ห์กลับรั้งตัวให้เข้ามาใกล้มากขึ้นแล้วผ่อนให้เธอนอนราบลงไปที่เตียง
ขอฝากนิยายน่ารักๆ เรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ