บทนำ
"ปัง ปัง" เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกันสองนัด ทำเอาสองขาเรียวของร่างบางที่กำลังจะก้าวเข้ามาในบ้านต้องชะงัก แสงเหนือเด็กชายวัย14ปีค่อยๆเงยขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ใบหน้าขาวเนียนซีดเซียวเหงื่อออกตามไรผมปากเล็กเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงแสดงสีหน้าเป็นกังวล
"พ่อแม่" เสียงเล็กพึมพำเบาๆก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะออกแรงวิ่งขึ้นมาบนชั้นสองแล้วตรงไปยังห้องของผู้เป็นพ่อและแม่ทันที มือเล็กเอื้อมไปจับลูกบิดประตูก่อนจะเปิดออกช้าไป กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วห้อง ร่างบางก้าวเข้าไปในห้องด้วยความใจสั่นและกลัวในสิ่งที่คิดเอาไว้ สิ่งแรกที่เห็นคือเลือดสีแดงสดไหลเป็นทางยาว เด็กน้อยมองตามรอยเลือดไป ริมฝีปากสั่นเล็กน้อยน้ำตาสีใสค่อยๆไหลออกมาอาบแก้มขาวเนียน
"พ่อครับแม่ครับ" เด็กน้อยค่อยๆเดินไปหาร่างของผู้เป็นพ่อและแม่ที่นอนสิ้นลมหายใจอยู่ก่อนจะนั่งลงข้างๆ มือเล็กเรียวเลื่อนไปจับแขนคนเป็นพ่อเขย่าเรียกเสียงดัง
"พ่อครับ ตื่นสิพ่อ ฮืออออ!!!"
"แม่ครับ แม่!!! ตื่นสิแม่ อย่าทิ้งผมไปแบบนี้ แล้วผมจะอยู่ยังไง" สายตามองไปยังกระบอกปืนที่อยู่ในมือคนเป็นแม่ ดวงตาของเด็กน้อยสั่นไหวและมีความลังเลก่อนจะหยิบมันขึ้นมา เด็กน้อยมองหน้าพ่อแม่กับปืนในมือสลับกัน ก่อนจะยกขึ้นจ่อปืนที่หัวตัวเอง เด็กน้อยหลับตาลงช้าๆปลายนิ้วเรียวกำลังจะกดรั่นไกปืน
"แสงเหนืออย่า!!!!" เด็กน้อยชะงักก่อนจะหันไปตามต้นเสียงของใครบางคน
"คุณลุงภูคำ" เสียงเล็กสั่นเอ่ยชื่อบุคคลที่มาใหม่ ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะวิ่งมาแย่งปืนในมือของเด็กน้อยออก
"คะคะ คุณลุง ฮึก...ฮือฮา" เด็กน้อยปล่อยโฮออกมาเมื่อเห็นคนตรงหน้า คนเป็นลุงดึงร่างบางของเด็กน้อยเข้ามากอดปลอบ แสงเหนือซุกหน้าเข้ากับอ้อมกอดของลุงแน่น
"คุณลุง พ่อกับแม่ไม่ตื่นแล้ว ฮือ...ฮึก !!" เด็กน้อยเงยหน้าสบตากับคนเป็นลุง ก่อนที่ภูคำจะกอดแสงเหนืออีกครั้ง
"ไม่เป็นไรนะ ไปอยู่กับลุงที่เชียงใหม่นะ" เสียงของภูคำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดูใจดี เด็กน้อยพยักหน้ารับเป็นคำตอบ จากที่คิดจะฆ่าตัวตายตามพ่อและแม่เพราะคิดว่าไม่เหลือใคร แต่พอมีคนเข้ามากอดปลอบทำให้เด็กน้อยมีความหวังอีกครั้ง
นิยายมีฉากรุ่นแรง
เป็นนิยายวาย ชช รับไม่ได้กดออกนะคะ
ภูผาXแสงเหนือ