ผมหลงรักคนในอดีตครับ

2564 

 

"มามี๊ครับ สองคนนี้คือใครเหรอครับ" เด็กน้อยวัย18 เอ่ยถามผู้เป็นแม่ ขณะที่กำลังเปิดอัลบั้มรูป 

 

วันนี้คุณแม่ของเขาทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ จึงทำให้ค้นพบกับอัลบั้มรูปเล่มนี้ ซึ่งก็มีทั้งรูปคุณพ่อคุณแม่และเด็กน้อยคนนี้ รวมถึงเพื่อน ๆ สมัยวัยรุ่นอีกด้วย 

 

"อ๋อ สองคนนี้คือเพื่อนสนิทมามี๊เองจ่ะ" หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยบอกลูกชายของตน ในขณะที่กำลังเช็ดถูอัลบั้มอื่นอยู่ 

 

"ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยครับ คุณน้า ๆ หายไปไหนเหรอครับ" เด็กน้อยถามต่อด้วยความสงสัย 

 

"คุณน้าสองคนนี้เขาเสียไปนานแล้วจ่ะลูก" 

 

"เอ่อ...เทลไม่ได้ตั้งใจนะครับมี๊ เทลแค่อยากรู้เฉย ๆ " 

 

"ไม่เป็นไร มี๊ไม่เป็นไรครับลูก" เธอยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเด็กตรงหน้า ที่ตอนนี้หน้ามุ่ยรู้สึกผิดไปแล้ว 

 

"คุณน้าสองคนนี้ ชื่อหยกกับหยง น้าหยงเนี่ยคือเพื่อนมี๊ ส่วนคุณน้าหยกคือแฟนของน้าหยง" เธอกล่าวเล่าให้เด็กน้อยฟัง 

 

"ลูกอยากฟังต่อไหม" 

 

"อยากครับ" 

 

"อืม...ในสมัยก่อน เมื่อ30ปีที่แล้ว ตอนนั้นโลกยังไม่เปิดกว้างเท่าตอนนี้ สมัยนั้นคนที่รักเพศเดียวกันจะถูกมองว่าวิปริต ผิดปกติ จะถูกเหยียด และต่อต้าน ยิ่งครอบครัวของคุณน้าทั้งสองเป็นคนจีนแล้วล่ะก็ โดนกีดกันใหญ่เลยหล่ะ" 

 

"อ่าว แล้วลูกคนจีนมันเป็นยังไงเหรอครับมี๊" 

 

"ในสมัยนั้นน่ะนะ..." 

 

 

 

2534 

 

"ม้า...ฮึก...ม้าช่วยหยงด้วย!" หนุ่มน้อยวัย19ร้องเรียกให้ผู้เป็นแม่ช่วยจากการโดนไม้เรียวของพ่อฟาดลงที่ก้นลงไปถึงน่อง 

 

"นี่ๆๆ อาโหย่วพอได้แล้วน่า ลูกมันเจ็บ!" ผู้เป็นแม่พยายามจะเข้าไปห้าม แต่ก็โดนผลักออกมาโดยแขนแกร่ง 

 

"ลื้อไม่ต้องมายุ่ง! มันไม่รักดี! อั้วเลี้ยงมันให้เป็นผู้ชาย แต่มันกลับกลายมาเป็นตุ๊ด!" 

 

"มันก็ไม่ได้ผิดอะไรหนิป๊า...ฮึก" 

 

"ไม่ผิดเหรอ! รู้ถึงไหนอายถึงนั่นว่าบ้านนี้มีลูกชายเป็นตุ๊ด!" 

 

เพี๊ยะ! 

 

เสียงไม้เรียวเล็กฟาดลงกระทบกระเนื้อขา จนเนื้อตัวของหนุ่มน้อยมีแต่รอย 

 

"หัดทำตัวดี ๆ เหมือนเฮียโซ่ได้ไหม! ไม่ใช่มาเป็นตุ๊ดเป็นกะเทยแบบนี้ แล้วชาวบ้านเขาจะว่ายังไง เขาก็ว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนน่ะสิ!" 

 

"ฮื่อออ...ฮึก! ป๊า แต่หยงไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนนะครับ" 

 

"อั้วนี่ไงเดือดร้อน เดือดร้อนไปถึงตระกูล! ผู้ชายอะไรอ่อนแอชิบเป๋ง! หึ้ย!!" ผู้เป็นพ่อทิ้งไม้ลงฟาดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้อง 

 

"ม้าาา ฮึก! หยงไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ฮืออออ" หนุ่มน้อยทรุดเข่าลงนั่งกับพื้นเย็น 

 

"อาหยง..." เธอรีบโผลเข้ากอดปลอบลูกชายทันที 

 

 

 

"พอโดนกดดัน โดนกีดกันมากเข้า สุดท้าย น้าหยงกับน้าหยกก็ตัดสินใจกระโดดสะพานฆ่าตัวตายทั้งคู่ พวกเขาน่ะรักกันมาก มี๊..เสียใจจริงๆที่วันนั้นช่วยอะไรไม่ได้" น้ำใส ๆ เริ่มรินไหลออกมาเมื่อพูดถึงเพื่อนรัก 

 

"มี๊ครับ น้าหยงกับน้าหยกคงไปเกิดแล้วนะครับ คงจะมีชีวิตที่ดีแล้ว" เขากอดปลอบแม่ของตน 

 

"มี๊ก็คิดว่าแบบนั้นหล่ะ" 

 

จู่ ๆ ก็มีรูปหนึ่งที่สอดไว้ในอัลบั้มหลุดออกมา 

 

"มี๊ครับ แล้วนี่รูปใครเหรอครับ" เขาหยิบรูปที่หลุดออกมา ยื่นให้แม่ของเขาดู 

 

"คนนี้คือเฮียโซ่ เป็นพี่ชายของน้าหยงน่ะ แกเสียหลังจากที่น้าหยกกับน้าหยงเสียได้ไม่นาน ด้วยอุบัติเหตุรถชน" 

 

"อ๋อครับ..." เขาจ้องมองรูปชายคนหนึ่งที่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะรูปถ่ายนี้มันนานมากแล้ว 

 

เรื่องนี้เป็นแนว กวน ๆ น่ารัก ๆ พระเอกโหด นายเอกซ่า น้องดีเทล&เฮียโซ่ 

 

 

 

 

 

 

 

นิยายเรื่องนี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของฉันนามปากกา " Jazlyn " ลิขสิทธิ์เป็นของผู้เขียนตั้งแต่มีการสร้างสรรค์ผลงาน ฉะนั้นหากมีการนำไปดัดแปลงหรือลอกเลียนแบบ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ไม่มีการพูดคุยใด ๆ ทั้งสิ้น 

 

แจ้งให้ทราบ ไรท์แค่มาโปรโมทในนี่นะคะ อ่านจบได้ที่ Readawrite 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว