ตราบาป​รักปมอดีต

" อ้วก! อ้วก!

ยังไม่ทันได้เอาของกินเข้าปากเธอก็รู้สึกคลื่นไส้​จนวิ่งไปอาเจียนใส่ต้นไม้ที่อยู่แถวนั้น ส่วนเขาก็รีบตามไปตบหลังให้เธอ

" นี่น้ำสำหรับบ้วนปาก

เธอรับขวดน้ำจากเขาแล้วรีบบ้วนปากในทันที

" แพรขอโทษ​นะที่ทำโอมเสียเวลา

" คุณ​ไม่กลับไปกินต่อหรอ?

" ไม่อ่ะ ฉันกินไม่ลง

" งั้นกินนี่หน่อยมั้ย​

เขายื่นมะม่วงกับน้ำปลาหวานให้กับเธอ และเมื่อเธอเห็นแบบนั้นก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอจากนั้นเธอก็นำมันเข้าปากอย่างไม่รอช้าโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังนั่งวิเคราะห์​พฤติกรรม​ของเธออยู่ เธอนั่งกินไปเรื่อยๆจนเริ่มรู้ตัวว่าเขากำลังนั่งจ้องเธออย่างพินิจ​พิจารณา​ เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็รีบวางมะม่วงที่กำลังจะนำเข้าปากลงทันที

" คือแพร..

" ท้อง

" ไม่ใช่แบบนั้นคือแพรกำลังจะบอกว่าแพรแค่ชอบกินของพวกนี้

" ผมจำได้ว่าคุณ​ชอบกินมันตอนที่ท้องเอวา

" ไม่ท้องแพรก็ชอบกิน

" โดยปกติ​แล้ว​คุณ​ไม่ชอบกินอะไรที่มันหวานๆเพราะคุณ​กลัวอ้วน

" นี่โอมกำลังกล่าวหาแพรอยู่นะ

" งั้นช่วยบอกผมหน่อยว่าอาการที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้​มันเกิดจากอะไร

" ก็บอกไปแล้วว่าช่วงนี้แพรทำงานหนัก ไหนจะงานอีเว้นท์​ที่เข้ามาตลอด ไหนจะงานโฆษณา​ งานละคร และยังมีงานรีวิวอีก แล้วก็อย่างที่บอกไปว่าแพรไม่ได้ทานข้าวเช้ามา

" ที่ไม่ทานข้าวเช้ามาก็เพราะมันทำให้คุณ​รู้สึก​พะอืดพะอม​จนต้องอาเจียนออกมาเหมือน​เมื่อกี้ใช่มั้ย

" ใช่ ไม่ๆๆๆ คือที่แพรไม่ได้​ทานข้าวเช้ามาก็เพราะว่าเมื่อเช้าแพรตื่นสาย

" ประจำเดือนคุณ​ไม่มานานเท่าไหร่​แล้ว

" มาปกติ​

" ผมไม่เชื่อ ถามว่าเพราะอะไรนั่นหรอ ก็เพราะทุกครั้งที่ผมเรียกใช้งานคุณ​ คุณ​ไม่มีช่วงเวลา​นั้นของเดือน

" แพรบอกว่ามันมาปกติ​ก็ปกติ​สิ! คุณ​จะอะไรนักหนา

" แล้วกล้าไปตรวจไหมหล่า!

" ทำไม ทำไมแพรต้องไปตรวจด้วย

" ก็จะได้รู้แล้วรู้รอด​ไปเลยว่าคุณ​กำลังท้องอย่างที่ผมกำลังสงสัยอยู่หรือเปล่า​

" แพรจะท้องได้ยังไง​ในเมื่อ​แพรกินยาคุมตลอด

" แล้วกินทุกวันไหมหล่า

" กินทุกวัน​

" แล้วทำไมถึงพลาดอีก

" แพรบอกไปแล้วว่าอาการทั้งหมด​ไม่ได้​เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย

" งั้นนั่งรออยู่ตรงนี้​เดี๋ยว​ผมจะไปหาซื้อที่ตรวจมาให้

" ไม่ต้อง!

เธอห้ามปรามด้วยท่าทีร้อนรน

" บอกความจริง​ผมมา ไม่งั้นผมจะบอกทุกคนเรื่องระหว่าง​เรา ตอนนี้​ผมไม่กลัวว่าคนอื่นจะมองผมยังไง​ที่ไม่บอกความจริง​ตั้งแต่แรก แต่สำหรับคุณ​ผมรับรองได้เลยว่าแม้แต่เอวาก็ไม่อยากเรียกคุณ​ว่าแม่

" คือตอนไปต่างประเทศ​แพรลืมพกยาคุมที่เหลือไปด้วย

" โถ่เว้ย! แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้น

" ก็ตอนนั้น​แพรพยายาม​จะบอกโอมแล้ว แต่โอมไม่ฟังอะไร

" ถ้าวันนั้นเราพลาดคุณ​ก็สามารถไปหาซื้อยาคุม​ฉุกเฉิน​มากินก่อนก็ได้นี่

" โอมก็เห็นนี่ว่ามันไม่ได้จะออกไปหาซื้อง่ายขนาดนั้น

" ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ ในเมื่อคุณ​พลาดคุณก็รับผิดชอบตัวเองก็แล้วกัน เพราะผมเคยบอกไปแล้วว่าผมไม่อยากมีลูกกับคุณ​อีก

" ก็ได้ ถ้าโอมไม่ต้องการเขาเดี๋ยว​แพรจะเป็นคนจัดการเอง

" นี่คุณ​คิดจะทำอะไร

" โอมไม่ต้องการเขาไม่ใช่หรอ ถ้าแพรไปเอาออกโอมคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม

" นี่คุณ​เป็นบ้าไปแล้วหรือไงห้ะ! คุณ​ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่ไหมทุกวันนี้ แค่ทิ้งเอวาไปผมก็รู้สึกสะอิดสะเอียน​คุณ​มากพอแล้ว แต่นี่คุณ​กลับจะฆ่าลูกตัวเอง

" ในเมื่อโอมไม่ต้องการเขา แล้วแพรก็ไม่ได้ตั้งใจ​ที่จะมีเขาดังนั้นเด็กคนนี้ไม่สมควรเกิดมาลืมตาดู​โลก​

" ถ้าคุณ​ทำจริงๆแล้วก็​ ผมจะเป็นคนทำลายชีวิต​คุณ​ด้วยน้ำมือผมเองจำไว้!

พูดจบเขาก็เดินออกจากตรงนั้นไปด้วยสีหน้าโมโหสุดขีด ส่วนเธอก็นั่งกุมเข่าร้องไห้เหมือนกับคนที่ไร้หนทางจะสู้ต่อ