ท่านประธานหนุ่มใหญ่กับความลับที่ต้องซุกซ่อนและรอเวลาอันสมควร
+++ โปรย +++
เสียงเคาะประตูไม่กี่ทีแล้วเปิดเข้าไปเอง ร่างของเธอเริ่มสั่นไหวน้อยๆ กับท่ามองนิ่งๆ ของคนเปลือยอกยืนอยู่กลางห้องเหมือนเขานับเวลารอคอย รู้ทั้งรู้ว่าคนในห้องต้องการอะไรแต่ก็ยังประหม่าทุกครั้งเมื่อเขาเปิดเผยความต้องการ
“มาแล้วก็เข้ามาข้างในสิ จะยืนนิ่งอยู่ทำไมอีก จะได้เริ่มทำงานให้มันเสร็จๆ ไปเสียที” เขาสั่งเมื่อเห็นว่าเธอยืนเก้กังอยู่ตรงหน้าห้องนอน
“คุณใหญ่ ขะ...ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ” คนพูดปากสั่นเกร็งขาตรึงแน่นตรงขอบประตู มองเขาอย่างอ้อนวอน
“ฉันมาแล้วไม่อยากเสียเวลา ครั้งที่แล้วเธอก็บ่ายเบี่ยง จะหลบหาพระแสงอะไรกันอีกล่ะ ฉันเสียเงินไปตั้งมากมายเธอจะให้ฉันไปซื้อกินข้างนอกหรือไงฮะ” ร่างสูงก้าวยาวพรวดไม่กี่ทีก็มายืนอยู่ตรงหน้าคนปากสั่น
“วันนี้ขวัญ....เอ่อ...” เธออ้ำอึงพูดไม่ออกยิ่งเมื่อเห็นแววตาเขามองมาเหมือนดุ คำพูดถูกกลืนลงคอและเดินเข้าไปในห้องที่จัดเป็นที่พักรับรองแขก
“ฉันรู้ว่าประจำเดือนเธอหมดแล้ว เดินไปตรงนั้น” เขาชี้มือไปด้านข้างที่อยู่ใกล้เตียง พาขวัญมองตามปลายนิ้วมือเรียวแข็งแรงด้วยความรู้สึกตื่นเต้น รู้ดีว่าคืนนี้คงไม่รอดแล้วเพราะเขาหายไปหลายวันระหว่างที่รอให้ร่างกายของเธอพร้อม
“ค่ะ” เธอทำตามอย่างว่าง่าย รู้ว่าเขาส่งสายตามองอย่างนั้นแล้วต้องการอะไร เท้าเล็กยังเดินไปไม่ถึงจุดที่เขาสั่ง ชเยศก็เข้าสวมกอดจากด้านหลังอย่างห้ามใจไม่อยู่
“ทำอะไรอยู่นานจัง” เขาครางเสียงหนักๆ และก้มจูบที่คอเนียน ดูดแรงๆ จนเกิดริ้วรอยสีแดง
“อุ้ย! ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ” พาขวัญบอกก่อนจะหันหน้ากลับเป็นจังหวะเงยขึ้นรับจูบของคนที่แนบชิดอยู่ด้านหลัง เขาบดจูบอย่างกระหายและเนิ่นนานแล้วถอนหน้าออก
“ไม่เป็นไร เธอตัวหอมเดี๋ยวฉันจะเลียจนสะอาดเอง” เขาล้วงมือเข้าใต้ชายเสื้อสัมผัสถึงหน้าอกตูมผ่านเสื้อชั้นใน ร่างกายเขาเริ่มร้อนผ่าวและลมหายใจเริ่มขาดห้วง ขณะส่งมือใหญ่บีบขย้ำหน้าอกที่ขึ้นเป็นเต้าตูมอย่างแรงตามอารมณ์กลัดมัน
ท่านประธานหนุ่มใหญ่กับความลับที่ต้องซุกซ่อนและรอเวลาอันสมควร
Guest
