แผนลวงรักยัยดอกไม้

..อารัมภบท.. 

เรื่องราวความรัก ที่พระเอกเป็นจอมเผด็จการทั้งขี้หึงขี้หวงขี้งอน และขี้หื่นเป็นที่สุด เรื่องเปย์นางไม่อั้นเปย์ไม่ยั้งกับนางเอกเพียงคนเดียว ไม่รู้ใครจะต้องรับมือใครถ้านางเอกก็ไม่ยอมคนไม่อ่อนหวานแต่หน้าตาและรูปร่างมันทำให้พระเอกใจระทวยจริงๆ เหมือนเธอเป็นคริโตไนซ์ของพระเอกเพราะแพ้ทางตั้งแต่หน้าประตู ยังมีตัวร้ายสุดแซ่บหล่อทะลุกระดาษมาตามจีบนางเอกและต้องการจะเอาตัวนางเอกมาให้ได้ พระเอกของเราจะทำอย่างไรทั้งเกมรักและเกมธุรกิจ  

ปล.ผู้เขียนนำภาพจากอินเตอร์เน็ตมาตัดต่อและตกแต่งภาพตามความชอบ และแต่งเรื่องขึ้นจากมโนล้วนๆไม่ได้พาดพิงผู้ใด และผู้เขียนใช้ชื่อของตัวละครเป็นภาษาจีนเนื่องจากคิดชื่อไทยแล้วมันรู้สึกเขิลๆ เพราะฉนั้นขอให้ผู้อ่านมโนว่าอยู่ประเทศจีนเอานะจ้ะ 

แนะนำตัวแสดงนำ 

(นางเอก)...ลั่วเซียวซี หญิงสาวเจ้าของร้านดอกไม้จิตใจดี เธอกำพร้าพ่อและแม่เหลือเพียงแต่แม่เลี้ยงและลูกพี่ลูกน้อง 2 คน เธอต้องรักษาร้านดอกไม้ที่เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่แม่ของเธอทิ้งเอาไว้ให้ จึงต้องสู้รบปรบมือกับพวกผู้ร้ายที่อยากจะได้ที่ของเธอ และต้องคอยสู้กับพระเอกจอมเผด็จการขี้หึงเบอร์แรงมาเฟียตัวพ่อที่จะคอยแต่จะอยากมีอะไรกับเธอ  

(พระเอก)...เดวิดคัง เจ้าพ่อแห่งวงการธุรกิจอันดับต้นๆของประเทศ หล่อวัวตายควายระเบิดตัว รวยที่สุดของที่สุด ชายหนุ่มที่โตมากับกิจการสีเทาของครอบครัว แต่ตัวเค้าต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์เป็นนักธุรกิจเพราะเค้าไม่อยากเป็นมาเฟีย และหลงรักลั่วเซียวซีมาเนิ่นนาน เค้าต้องต่อสู้เพื่อจะได้หัวใจเธอมาและยังต้องสู้กับเกมธุรกิจที่มีคนที่ต้องการให้เค้าล้มลงจากอำนาจมากมาย เกมรักและเกมธุรกิจจะรุ่งหรือไม่ไปคอยช่วยกันลุ้น 

…..Intro//spoil 

บนเตียงนอนแสนนุ่มบนชั้นสองของร้านดอกไม้ เป็นที่พักของ ลั่วเซียวซี หญิงสาวเจ้าของร้านดอกไม้ใจกลางยานธุรกิจการค้า หลังจากที่เธอทำภาระกิจประจำวันอย่างที่เคยทำมาของวันเสร็จเรียบร้อยเธอจึงอาบน้ำและเข้านอนตามปกติ แต่ทว่าคืนนี้มันแตกต่างออกไป เพราะเธอตื่นขึ้นกลางดึกอย่างไม่มีสาเหตุ เธอลืมตามองไปยังนาฬิกาที่วางอยู่ข้างหัวเตียงบอกว่าเป็นเวลา 5 ทุ่มกว่าแล้ว ทั้งที่เธอเพิ่งจะได้นอนหลับไปเพียงไม่ถึง 2 ชม.เท่านั้นเอง เธอจึงจะลุกขึ้นไปดื่มน้ำก่อนจะกลับมานอนต่ออีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นเธอเหลือไปเห็นเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงมุมห้องใกล้ผ้าม่านตรงระเบียงของเธอ ความรู้สึกแรกเธอเริ่มกลัวว่านั่นเป็นคนหรือว่าเป็นสุกี้แห้ง เธอจ้องอยู่ตรงเงานั้นชั่วครู่มือก็พลางค่อยๆเอื่อมไปที่โทรศัพท์มือถือ เพื่อโทรหาใครสักคนให้มาช่วยเธอ  

ไม่ทันจะได้ทำสำเร็จเงานั้นค่อยๆเลือนออกมาจากมุมห้องจนแสงจันทร์ที่รอดมาจากทางระเบียงห้องกระทบลงที่หน้าของเงาตรงนั้นจนเห็นชัดเจนว่าเป็นคน ชายร่างสูงหุ่นดีหน้าหล่อเหลา ไม่ใช่หล่อธรรมดาแต่หล่อแบบวัวตายควาย18ฝูงยังล้มตึง ในความหล่อนั้นยังแฝงไปด้วยความร้ายในดวงตา 

เธอเห็นดังนั้นว่าเป็นคนแน่นอน เธอจึงรีบคว้าโทรศัพท์และจะร้องเพื่อให้คนช่วยแต่ไม่ทันการซะแล้วชายหนุ่มมาถึงตัวเธอก่อนและเอามือปิดปากของเธอไว้ อีกมือแย่งโทรศัพท์มือถือของเธอและขว้างออกไปให้ไกลตัว จากนั้นจึงกดเธอลงบนที่นอน และจูบเธอ เซียวซีพยายามดิ้นขัดขืนสุดกำลังแต่ก็แพ้แรงผู้ชายอยู่ดี ชายหนุ่มยังคงจูบเธอแบบไม่ยั้งมือหนึ่งกระชากชุดนอนของเธอจนกระดุมเสื้อหลุด จากปากไปที่หู ลงมาที่ซอกคอของหญิงสาวเหมือนคนหิวโซ เค้าทั้งจูบทั้งไซร้เธอไม่หยุด  

“ช่วย อุ๊บ ช่วยด..” ชายหนุ่มใช้ปากกดลงจูบที่เซียวซีอีกครั้งเพื่อปิดปากเธอ 

“พรึ่บ!!” 

ใครกันทำไมถึงมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะทำยังไงดีนี่ฉันกำลังจะโดนข่มขืน ใครก็ได้ช่วยฉันที 

...โปรดติดตามตอนต่อไป 

....นิยายเรื่องนี้อาจมีความรุนแรง เพศการใช้ภาษา โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน 

·       เนื้อหา, ตัวละคร และสถานที่เป็นเรื่องสมมุติตามจินตนาของผู้แต่งเท่านั้น 

·       นิยายเรื่องนี้เหมาะกับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเนื่องจากตัวละครมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม 

·       ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใดทั้งสิ้น 

·       ห้ามคัดลอกและดัดแปลงโดยเด็ดขาด 

·       ผู้แต่งเริ่มเขียนเมื่อวันที่ 15 มกราคม 2564