กรงเล็บมาเฟีย

อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ 

แต่มีใครบอกหรือเปล่าว่าถ้าเข้าไปแล้วอาจจะไม่ได้ออกมา 

โปรยปราย 

เสียงหายใจหอบถี่ดังประสานเสียงของเครื่องยนต์ที่แล่นไปบนถนน ผิวเนื้อเปล่าเปลือยสัมผัสกับร่างอุ่นร้อนผ่านเชิ้ตตัวบาง เม็ดกระดุมสะกิดหน้าท้องตึงเครียด โพรงปากฉ่ำร้อนคล้ายอยากจะละลายปลายยอดอกที่แข็งหดขึ้นมาหรือไม่ก็กลืนกินมันเข้าไป

ปลายจมูกโด่งปัดผ่านไปยังอีกข้าง ยิ่งต้านทานเหมือนยิ่งเร่งเร้าให้อารมณ์เหยียบประทับจุดสูงสุด ไคโรได้ใจ ความชื้นแฉะซับกับเนื้อผ้ากางเกงตรงกลางเป้าของเขาพอดิบพอดี กลิ่นพรหมจรรย์ฟุ้งเข้มกำจาย นึกอยากจะงัดบางสิ่งออกมาแล้วสอดแทรกเติมเต็ม

ห้วงลึกสุดท้ายจีนอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ยากเกิน ร่างเล็กกระตุกไหวสั่น หน้าท้องขมวดเกร็งเป็นเกลียว อยากจะให้เขาทำต่อแต่ไคโรก็หยุด... จีนรู้สึกเหมือนได้ปลดเปลื้องความตรึงเครียดบางอย่างออกไป

ดวงตาสีรัตติกาลจ้องนิ่ง ปล่อยมือออกจากริมฝีปากที่เผยอออกจากกัน เหงื่อเหนอะหนะไหลซึมตามข้างขมับ จีนพูดไม่ออกไปพักใหญ่ ลำคอแห้งผากกระหายน้ำ

“เสร็จมั้ย”

ใบหน้าหวานเห่อร้อน ผิวขาวเนียนแต้มสีชมพูอ่อน

คงไม่ต้องตอบ...

----------- 

อยู่ในช่วงกำลังเขียน