ห้องเรียนมัธยม ม.4/10
"นี่...นาย นายนั่นแหละ นี่..ได้ยินมั้ยฉันกำลังเรียกนายอยู่นะ"
"อืม"
"นี่..หันมานี่ก่อนสิ นายเป็นเด็กใหม่หรอไม่เคยเห็นหน้าเลย"
ฉันเรียกนักเรียนใหม่มันดันไม่ยอมหันมาคุยด้วยเลย ส่งแต่เสียงทักทายมาแค่คำเดียว
"อืม"
"แล้วนายชื่ออะไร เราชื่อน้ำรินนะ เรียกเราว่ารินก็ได้"
รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพูดอยู่คนเดียว
"อืม"
"เอ๊ะ พูดเป็นแต่คำว่า อืม รึไงอะ หรือเป็นไบ้ ห๊า"
ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ อะไรของเขาวะ
"หนวกหูน่า"
😳😳"อ้าว ไม่ได้เป็นใบ้นินา ถามแล้วทำไมไม่ตอบห๊า..." ฉันพูดด้วยไปตั้งหลายคำหลายประโยคแล้วดูมันตอบกลับมาสิ มันน่าโมโหมั้ย แล้วยังมีหน้าจะมาตะคอกใส่ฉันอีก
"นี่เธอ เลิกถามสักทีได้มั้ย รำคาญ"
"อะไรของเค้าวะ แค่ถามเฉยๆก็ไม่ได้..ทักทายเพื่อนใหม่เฉยๆก็ไม่ได้ ถามชื่อก็ไม่ได้ คุยด้วยก็ยังไม่ได้อีก อะไรวะ"
ฉันบ่นของฉันอยู่คนเดียวเพลินๆแล้วอยู่ๆเขาก็ตะคอกกลับมาเสียงดังเชียว
🤭🤭ฉันได้แต่เอามือปิดปากตัวเองทันที บ่นอยู่ในใจคนเดียว เหอะ! ฉันบ่นกับตัวเองคนเดียวถ้าไอ้หมอนั่นได้ยิน ก็เทพเกินคนแล้ว ชิ...เมื่อนึกขึ้นได้ดั่งนั้น ก็หันซ้ายมองขวาทันที เสียวสันหลังกลัวว่าจะโดนมันตะโกนด่าตามหลังมาอีก ฉันเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับไอ้นักเรียนมาใหม่คนนี้เต็มทีแระ ฉันเดินหนีแม่งเลย อารมณ์เสียชิบ คนอะไรก็ไม่รู้เราก็อุส่าห์อยากจะเป็นเพื่อนด้วยเฉยๆทำมามีอารมณ์ ชิ...นึกว่าตัวเองมีอารมณ์เป็นคนเดียวรึไงวะ ฉันก็ของขึ้นแล้วเหมือนกัน
และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้รู้จักกันและเป็นเพื่อนกันจนถึงทุกวันนี้ตอนนี้ฉันและคินเราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ เขาเรียนคณะวิศวะ ส่วนฉันเรียนบริหาร แต่เราก็เจอกันทุกวัน
🌿🌹🌿🌼🌹🌿🌹🌲🌺🌿🌲
นิยายเรื่องที่ 4 แอบรัก(เพื่อน)
นามปากกา : ถูกใจแล้ว✅
(เริ่มแต่ง 16/01/2564)