กรี้ดๆๆ หนูไม่ไปนะคะ คุณแม่หนูไม่ไป ร่างบางหน้าตาสวยหมดจด ทิ้งตัวลงนอนดิ้นเพื่อประท้วงมารดา"ยัยหนูลูกไม่ร้องจ๊ะคุยกันดีๆ" พันโทหญิง สุดา รัตสุระ ผู้เป็นแม่ปลอบโยนอย่างอ่อนใจ"ก็ดวงใจไม่อยากไปอยู่กรุงเทพฯกับอาพุฒนี่คะ"
"แต่ลูกต้องไปเรียนนะ"เสียงของบิดาดังขึ้นมาอย่างเด็ดขาดตามอาชีพของท่าน พลตรี พุฒธิพัฒ รัตสุระ ผู้เป็นพ่อดุจริงจัง
ครอบครัวเธอมีพ่อและแม่เป็นนายทหารในสังกัดกองทัพบกทางภาคอีสานฐานะความเป็นอยู่ก็จัดว่าเธอก็เป็นคุณหนูคนหนึ่งสุขสบายเรียนโรงเรียนที่ดีที่สุดในจังหวัดจวบจนตอนนี้เธอกำลังจะขึ้นมัธยมศึกษาปี่ที่4คุณพ่อของเธอก็มีคำสั่งให้เธอย้ายไปอยู่บ้านพักในกรมทหารของอาพุฒ พันโท พุฒธิพงษ์ รัตสุระ คุณอาแท้ๆของเธอที่กรุงเทพ
มันจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายลั่นบ้านแบบนี้ถึงแม่ว่าคุณพ่อจะใจดีให้นมหวานพี่เลี้ยงที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กไปอยู่ด้วยก็ตามเถอะ ก็คนมันติดบ้านไหนจะเพื่อนๆอีก
เธอส่งสายตาแป๋วๆมองผู้เป็นพ่ออย่างอ้อนสุดชีวิตหึๆ ปกติมุกนี้ใช้ได้ดีเสมอคุณพ่อต้องยอม แน่นอน และแล้ว...................
คุณพ่อก็พูดว่า........"อีกสามวันพ่อกับแม่จะไปส่งที่กรุงเทพฯเตรียมตัวหล่ะ"
โอ้.......ไม่นะคะคุณพ่อขาโฮๆ คุณแม่ขาดวงใจไม่อยากไปโฮๆนมหวานขาช่วยพูดกับคุณพ่อหน่อยค๊าโฮๆโฮๆ
คุณแม่.....โธ่เอ้ยยัยหนู
นมหวาน.....คุณหนูขาโธ่ๆๆ
Guest
