บ่วงรักปฐพี

*** คำเตือน : นิยายเรื่องนี้แนว โรมานซ์18+ *** 

*** อ่านฟรีจบเรื่อง และปิดการอ่านหลังจากเปิดบทสุดท้ายได้ 1 วัน*** 

ปฐพี ครอเซียร์ (ดิน) (35ปี) ลูกเสี้ยวอเมริกัน-ไทย เจ้าของธุรกิจค้าปลีกใหญ่ระดับประเทศรวมถึงเจ้าของไร่แสงดาว หนุ่มเสเพลไม่เคยรักใครจริงมารู้ตัวเมื่อเธอจากไปไร้คำร่ำลา แต่ด้วยใจที่มั่นคงที่ไม่ละความพยายามทำให้เขาได้พบกับเธออีกครั้ง  

Cr อิมเมจ: เกาเหว่ยกวง 

นิดา (ดา) (24ปี) หญิงสาวจากต่างจังหวัด แต่งงานกับนเรศผู้มีรสนิยมชายรักชาย เพราะต้องการช่วยพ่อแม่ปลดหนี้โดยที่เธอไม่เต็มใจ การพบกับคุณอาของนเรศนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธออีกครั้ง 

Cr อิมเมจ: Shin Se Kyung 

น้องขวัญ (2 ขวบกว่า) ลูกสาวของปฐพี หนูน้อยแก้มยุ้ยน่ารักน่าชัง 

Cr อิมเมจ: Google 

นเรศ (29) แต่งงานเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง มีรสนิยมรักร่วมเพศ 

นาท (28) (นาท) เพื่อนสนิทและแฟนของนเรศ 

มุกดา (30) หลานสาวของแม่บ้านไร่แสงดาว แอบรักปฐพีและต้องการเป็นนายหญิงของไร่ 

กันยา อดีตคู่หมั้นปฐพี เสียชีวิตจากการจมน้ำตายทั้งที่ความจริงแล้วเธอว่ายน้ำเก่ง 

พิสมัย แม่บ้านของไร่แสงดาว ทำงานที่ไร่แสงดาวมายาวนาน เป็นคนนิ่งๆแต่ซ่อนร้าย สนับสนุนให้หลานสาวทุกทางเพื่อให้หลานสาวเป็นนายหญิงของไร่แสงดาว 

ชญาภา อดีตแฟนของปฐพีที่อยากกลับมาคืนดี ชญาภากับนเรศไม่ค่อยถูกกัน 

ศักดา พ่อเลี้ยงผู้มีอิทธิพลทางภาคเหนือ ปัจจุบันมีปัญหาทางการเงินอย่างหนัก พอรู้ว่าปฐพีมีฐานะร่ำรวยจึงสนับสนุนลูกสาวให้แต่งงานกับปฐพีเพื่อที่จะได้ดึงเงินมาอุดรอยรั่วของกิจการครอบครัว 

วัลภา ลูกสาวของพ่อเลี้ยงศักดา หน้าตาสวยแต่หยิ่ง ถือว่าเป็นลูกสาวคนมีฐานะมักจะทำตัวข่มคนที่ด้อยกว่าเสมอ 

++++++++++++++++++++++++++++ 

นิดาหอบใบตองมาจากสวนหลังบ้านสำหรับเตรียมห่อข้าวต้มได้ยินเสียงลูกสาวคุยแจ้วๆ อยู่ในครัวกับคุณยาย พรุ่งนี้หนูน้อยจะมีอายุครบสองขวบกำลังซนกำลังเล่นตามประสาเด็ก 

“น้องขวัญ อย่าไปกวนคุณยายนะคะ มาเล่นกับคุณแม่ทางนี้ดีกว่าค่ะ” นิดาหลอกล่อลูกสาวตัวน้อยด้วยการชูของเล่นเพื่อดึงความสนใจออกจากครัวไม่ให้ไปป่วนคุณยายกำลังทำอาหารมื้อเย็น 

หนูน้อยเหลียวมองตามที่คุณแม่เรียก นัยน์ตากลมโตบ้องแบ๊วมองเห็นตุ๊กตาตัวโปรดอยู่ในมือของมารดาและอีกหลากหลายวางอยู่บนพื้น ปากแดงเล็กยิ้มกว้างอย่างดีใจ เท้าเล็กอวบอูมสองข้างค่อยๆ ขยับออกจากตู้เย็นทำท่าจะวิ่ง คุณยายเงยหน้ามาเห็นพอดี 

“หนูขวัญ อย่าวิ่งนะลูกเดี๋ยวล้ม” คุณยายหันมาเตือนหลานสาวด้วยความเป็นห่วง 

“หนูไม่วิ่งค่ะกุนยาย” 

“จ้ะ หนูเก่งแล้วลูก เดินไปหาคุณแม่ดีๆ นะคะ” คุณยายเอ่ยปากชมทุกครั้งที่หลานสาวว่านอนสอนง่าย 

“หนูไม่ดื้อแล้วค่า” เสียงใสรับอย่างว่าง่ายจากนั้นค่อยๆ เดินอย่างระมัดระวังไม่ให้ชนของในครัวอย่างปลอดภัย 

คุณยายยิ้มมองตามหลังหลานสาวที่บอกว่าไม่ดื้อเดินไปนั่งแปะอยู่ท่ามกลางกองของเล่นก่อนจะละสายตากลับมาที่หม้อแกงตรงหน้า 

น้องขวัญเล่นคนเดียวได้สักพักก็ลุกขึ้นเดินไปหาคุณแม่ที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลนัก 

“กุนแม่ขา” หนูน้อยผิวขาวอมชมพู แก้มยุ้ยแดงกับผมหน้าม้ารัดจุกสองข้างกำลังเอามือโอบกอดคุณแม่จากด้านหลังชะโงกหน้าข้ามไหล่หอมแก้มคุณแม่อย่างประจบ 

“ทำเสียงอ้อนแบบนี้จะเอาอะไรหรือเปล่าคะ” นิดายิ้มพลางหอมแก้มยุ้ยข้างหนึ่งแล้วหันกลับมาทำงานต่อให้เสร็จ พรุ่งนี้เช้าจะพายัยหนูไปทำบุญวันเกิดที่วัด 

“อันนี้อารายคะ” มือป้อมๆ ชี้ไปที่มือของคุณแม่ด้วยความสนใจ 

“ข้าวต้มมัดค่ะ พรุ่งนี้คุณยายจะพาไปทำบุญที่วัด”  

“มีจ้วยได้ หนูอยากกิน” หนูน้อยมองกล้วยที่ซุกอยู่ตรงกลางข้าวดวงตาเป็นประกาย 

“ทานได้ค่ะแต่ต้องทำให้สุขก่อน” นิดาตอบหนูน้อยน้ำเสียงอ่อนโยน น้องขวัญเป็นเด็กร่าเริงเลี้ยงง่าย บางครั้งอาจจะซนไปบ้างตามประสาเด็ก 

“เย่ๆ หนูจะได้กินหนมแล้ว” สองมือน้อยๆ ชูขึ้นบนศีรษะกระโดดเหย็งๆ ดีใจ คุณยายได้ยินหันมายิ้มแล้วส่ายหน้ากับการเจริญอาหารของหลานสาว อะไรที่เป็นของกินหนูขวัญจับเข้าปากได้หมด