รักร้ายๆของมาเฟีย..Nc..

เครียด้วยน้ำตา

"แม่ค้าบ..วันนี้แม่อยากทานอะไรไมคับ"ผมถามแม่ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยุ่ที่โรงพยาบาล

"ไม่ล่ะ..ต้นข้าวล่ะอยากกินอ่ะไรรึปล่าว"แม่ถามผมกับ"ข้าวว่าจะลงไปซื้อผลไม้สักหน่อย"พูดจบแม่ก็พยักหน้าและผมก็เดินออกจากห้องมา

ต้นข้าว..

ผมเดินหาร้านผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลนักก็เจอแต่อยู่อีกฝั่งของถนนผมเดอนกำลังข้ามไปแต่มีรถมอไซขับมาพอดี. แต่มีคนดึงแขนผมไว้

"ขอบคุณคับ..."ผมหันไปมองหน้าคนที่ช่วยผมแววตาที่หน้าเกรงขามกับหน้าตาที่น่ากลัวเขาผักผมออกอย่างแรง

"โอ๊ย!."และเขาก็เดินผ่านผมไป

ผมเดินไปซื้อผลไมที่อยู่ตรงข้ามและขึ้นไปหาแม่

--,15:30--

"แม่คะ..เป็นไงบ้างเมล์พึ่งเลิกงานมา"พี่เมล์พี่สาวของผมเธอเก่งฉลาดและเป็นคนที่ผมเคารพมาก"จ่ะๆ แม่ดีขึ้นแล้ว"แม่ตอบ

"พี่เมล์กินข้าวมารึยัง"ผมถามพี่เขาเพราะว่าใกล้จะเย็นแล้ว. "ยังเลย"ว่าแล้วผมก็ชวนพี่เขาไปกินข้าวแล้วก็กับบ้านไปเอาเสื้อผ้าให้แม่เพราะพรุ่งนี้แม่จะกับบ้าน

........

พอถึงบ้านกับต้องตกใจที่ข้าวของในบ้านกระจุยกระจาย "เห้ย!...."จู่ๆก็มีคนมาดึงผมมาล็อกไว้

"ปล่อยนะพวกคุณเข้ามาในบ้านผมได้ไงออกไป!!!.."ผมไล่พวกมันออกไปจากบ้านแต่กับไม่สนใจคำพูดผมสักนิด. "ว่าไงคุณเมล์"มันหันไปคุยกับพี่เมล์.พี่เมล์ถึงกับซะดุ่ง.!"ผมว่ามันก็เลยมานานล่ะนะคับ" "ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้ไมฉันขอร้อง"มันหยิบปืนขึ้นมาผมตกใจมาก"จะทำอะไรอย่านะ"

"จะทำอะไรฉันก็เชิญเถอะ..แต่อย่ายุ่งกับน้องกับแม่ฉัน"มันเล็งปืนไปที่หัวพี่ผมแล้วก็"แป๊ก...!! นี่แค่เตือน"พี่และผมถอนหายใจออกมา"นายผมรู้ว่าคุณต้องพูดแบบนี้เลยให้ผมมาบอกคุณว่าให้อีกแค่1อาทิตย์เท่านั้นจากปืนที่ไม่มีลูกมันอาจจะมีลูกก็ได้"พวกมันครู่พี่ผมผมแทบทนไม่ไหว"ให้เวลาแค่นั้นกับเงิน3ล้านฉันจะไปหาจากไหนมา"ผมตกใจมากที่พี่เขาบอกจำนวนเงินมากกายขนาดนั้น"ผมไม่อยากรู้หรอกว่าคุณจะหามาจากไหนแต่ผมมีกำหนดแค่นั้น. .ไปล่ะคับบ๊าย.."

ผมเดินเขาไปหาพี่และกอดพี่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

พี่ได้แต่ร้องไห้"พี่เมล์ไปยืมเงินเขามาหรอ"

"คื..คือ พี่.ใช้พี่เอาเงินที่ยืมมาไปจ่ายค่ารักษาแม่"พี่เมล์พูดทั้งน้ำตาออกมา"แล้วไหนว่าพี่มีเงินเก็บไงแล้วทำไมพี่ไม่บอกผม"พี่เข้ามากอดผมและแน่นมาก"พี่ขอโทษ..อย่าบอกแม่น่ะต้นข้าว"

"แต่..แม่ต้องรู้นะพี่"ผมกอดพี่เขาอีกครั้ง"พี่เมล์ถ้าผมจะไปคุยกับเขาจะได้ไมพี่" "แต่พวกมันน่ากลัวน่ะข้าว"ผมก็หวั่นๆอยุ่เหมือนกัน"ผมจะรองคุยกับเขาดูว่าให้เวลาเราเป็น1เดือนได้ไม"ผมพูด

"แล้วข้าวจะไปเอาเงินมาจากไหนขนาดนั้น"พี่เมล์ถามด้วยความสงสัยหนักเพราะเป็นเงินจำนวนมาก"ผมจะไปยืมพี่เพชรมาคับถึงพี่เขาจะมีให้เราน้อยก็เถอะแต่ก็ยังชำระหนี่ไปเยอะน่ะพี่เมล์"ผมกับพี่เมล์เดินเก็บข้าวของจนเสร็จและขับรถไปบ้านพี่เพชร

..........

"พี่เพชรคับพอจะมีเงินให้ผมสักหนึ่งล้านไมคับ"

ผมถามคั่งๆครูๆ

"ต้นข้าวจะเอาไปทำอะไรเยอะขนาดนั้น"เขาถามด้วยความสงสัย"ค..คือผมจำเป็นจริงๆอะคับ"พูจบพี่เขาก็เดินไปหยิบเช็คมาและเซ็นต์เช็คให้ผม "มีเมื่อไหร่ก็เอามาคืนพี่น่ะพี่เมื่อไหร่ก็ได้"ผมไหว้ขอบคุณพี่เขา

.........

รุ่งเช้า...

ผมไปรับแม่มาบ้านและขอตัวไปข้างนอกอ้างว่าจะไปหาเพื่อน ผมมุ่งหน้าไปที่ผับที่ทำงานของเขาทีาพี่เมล์บอกไปถึงผมก็เจอการ์ดอยู่หน้าผับ"ผมขอเจอคุณภูมิคับผมเอาเงินที่พี่เมล์ติดไวมาให้ส่วนหนึ่ง"การ์ดโทรหานายของเขา

....

ภูมิ....

ผมรับโทรศัพท์จะลูกน้องผม

"ว่าไงนีอะไร"ผมถามมันด้วยความสงสัยปกติมันไม่ค่อยโทรมา"มีน้องชายคุณเมล์นำเงินมาจ่ายส่วนหนึ่งคับและขอพบนายด้วย" "ให้มันเข้ามากูจัดการเอง"พอมันเดินเข้ามา

ผมหันหน้าไปก็พบกับไอ้เด็กผู้ชายที่วันนั้นกำลังที่จะข้ามถนนแล้วผมช่วยไว้มันเห็นผมก็ทำหน้าอึ่ง!"มาทำไม"ผมถาม"

"นี้คับเช็ค.."มันยื่นเช็คมาให้ผม แต่ผมไม่ได้สนใจเช็คนั้นผมสนใจมันมากกว่าทำไมมันถึงหน้าหวานขนาดนี้นะพอผมมองหน้ามันจนพอแล้วกับมาสนใจเช็คอีกครั้ง. แต่.."นี่มันแค่1ล้านเองนิ"ผมถามด้วยความสงสัย"ครับ..ผมมาจ่ายส่วน1ใน3ก่อนที่เหลือผมจะนำมาใหแต่ผมขอเวลาอีก1-2เดือนได้ไม"มันถามผม

"หึ.."ผมหัวเราะในลำคอ"คุณขำอะไรคุณภูม"

"พี่มึงติดกู3ล้านตอนยืมกูใหเลย3ล้านนี้มัน1ล้านใม่ใช้3ล้านแล้วพี่มึงก็พัดมามากพอแล้ว"

ผมโยนเช็คใส่หน้ามันพร้อมกับเดินไปหามันที่ละก้าวๆ มันก็ทอยหลังที่ละก้าวจนติดกับผนัง"กูมีข้อเสนออยู่ที่ว่ามึงจะสนองไมเท่านั้นล่ะ"ผมถามมันขึ้น"ข้อเสนออะไร..ถ้ามันทำให้พี่ผมไม่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ได้"

น้องใหม่แต่มาเต็ม100+++นะจะ

ติดตามกันมานะ