ลองรัก

 พิชชา นันวินี หญิงสาววัยยี่สิบสองสองปีพึ่งจบการศึกษาเข้ามาเป็นพนักงานโรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพเธออยากมีรักจึงเข้าเว็บหาคู่เพื่อลองรัก 

ใช่ว่าเธอไม่เคยมีใครมาจีบแต่คนที่เข้ามาล้วนแต่ไม่ถูกใจเพราะส่วนใหญ่เธอก็รู้จักดีจึงไม่สนิทใจจะคบกับใครเลยลองเปลี่ยนมาคบคนที่ไม่เคยรู้จักดูบ้างว่าจะเป็นยังไง 

ฐิติพัศ อัครเศรษฐ หนุ่มหล่อวัยสามสิบปีเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวชีวิตเค้าเกิดมามีพร้อมมีทุกอย่างจนเบื่อยิ่งผู้หญิงเพียงแค่เค้ากระดิกนิ้ว 

เรียกหรือแค่ส่งสายตาให้เจ้าหล่อนก็นวยนาดพร้อมใจกันเดินเข้าหาเค้าจึงอยากลองเป็นเพียงแค่หนุ่มธรรมดาดูบ้างว่าจะมีสาวคนไหนที่ไม่รู้จัก 

ฐานะที่แท้จริงของเค้าจะอยากคบกับเค้าที่เป็นเพียงหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งบ้างจึงส่งโปรไฟล์ลงไปในเว็บเดทหาคนคุยดูน่าสนใจไม่น้อยเมื่ออยากลองเค้าก็เริ่มลองทันที 

“มะไม่เอาแล้วฉะฉันไม่เล่นแล้ว” 

พิชชาเอ่ยเสียงสั่นพร้อมกับผลักอกแกร่งให้ถอยห่างด้วยมือไม้ที่สั่นเทาก็เธอกลัวเค้าดูน่ากลัวเกินไปยามเกิดอารมณ์แบบนั้นแบบที่เค้าเรียกกันว่าอารมณ์ใคร่ไม่เห็นเหมือนในหนังรักโรแมนติกเลยหญิงสาวคิดพลางดันอกแกร่งให้ถอยห่าง 

“ไม่อยากลองแล้วหรือไงไหนว่าไม่เคยมีความรักแบบนี้มาก่อนเลยอยากลองดูไง” 

ฐิติพัศเอ่ยถามพลางก้มลงสูดดมไปตามลำคอขาวผ่องที่ล่อตาอยู่นี้อย่างหลงไหลทั้งอารมณ์ที่คุกโชนจนกู่จะไม่กลับแล้ว 

“ไม่เอาแล้วถ้าต้องเป็นแฟนกันแล้วต้องทำแบบนี้ฉันไม่อยากลองแล้วปล่อยเถอะค่ะ” 

ฐิติพัศตะลึงงันอะไรของเธอมาถึงขั้นนี้แล้วดันบอกไม่เอาเค้าจะบ้าตายอารมณ์มันไปถึงไหนกันแล้วแม่คุณไม่รู้เลยรึไงกัน 

“ได้ไงกันฉันไม่ไหวแล้วนะจิราเธอจะมาบอกให้ฉันหยุดตอนนี้เอามีดมาเสียบฉันเถอะ” 

พูดจบฐิติพัศก็ขึ้นคร่อมเธออีกครั้งโน้มกายใหญ่เข้าหาแล้วกดจูบปากอิ่มทันทีเค้าจะไม่ปล่อยเธอหรอกปล่อยไปเค้าก็โง่น่ะสิ 

ชายหนุ่มจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกทุกชิ้นไม่สนอาการดิ้นน้อยๆนั้นสักนิดปากก็ยังคงจูบเอาจูบเอาไม่ยอมหยุด 

พิชชาอ่อนระทวยสติพร่าเลือนกับจูบที่แสนหวานปนดิบเถื่อนสองมือที่ผลักใสเริ่มอ่อนลงจนในที่สุดก็หยุดนิ่งได้แต่เหงนเงยรับจูบเชิงบังคับนั้นอย่างไม่มีทางเลี่ยง