‘เซียวอิ้งเยว่...’
‘จ้าวอิ้งเยว่ !’
พรึบ
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในที่ที่ไม่คุ้นเคย มีเงาสายหนึ่งที่ฉันไม่เห็นรูปร่างหน้าตาแต่ฉันสัมผัสได้ว่ามีอะไรบ้างอย่างอยู่ใกล้ๆเตียงฉัน
“เอ๊ะ...”
ฉันมาอยู่บนเตียงได้ยังไง ฉันจำได้ว่าตัวเองกำลังออกทริปเดินป่ากับเพื่อน
“นี่เกิด...อะไรขึ้น...”
เสียงของฉันขาดหายเพราะฉันเริามจำอะไรได้บ้างแล้ว ฉันมาออกทริปเดินป่ากับเพื่อน ช่วงพักระหว่างเดินทางฉันเดินไปหาที่ฉี่ พอฉี่เสร็จจะเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่นั่งพัก แต่ฉันดันเหยียบเข้ากับสัตว์เลื้อยคลานตัวใหญ่เข้า เเน่นอนว่าคือ งู และยังเป็น งูทับสมิงคลาด้วย*
“นี่ฉันตายแล้วงั้นเหรอ...”
‘ถ้าเป็น จ้าวอิ้งเยว่ ก็ใช่ แต่ ถ้าเป็นเซียวอิ้งเยว่ มันพึ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น’
“ฉันได้เกิดใหม่งั้นเหรอ?”
‘จ้าวอิ้งเยว่ กับ เซียวอิ่งเยว่ คือคนคนเดียวกันแต่อยู่ต่างภพเท่านั้นเอง วิญญาณของเซียวอิ้งเยว่ หลุดออกจากร่างและหายไปพร้อมกับที่เธอโดนงูกัดตาย วิญญาณของเธอและร่างของเซียวอิ้งเยว่ จึงโดนดูดเข้าหากัน ’
“ไม่อยากจะเชื่อ แล้วฉันจะทำยังไงต่อไป”
‘เธอก็แค่ใช้ชีวิตเป็น เซียวอิ้งเยว่ ต่อไปเท่านั้น สิ่งที่ต่างออกไปแค่การตัดสินใจของเธอ ว่าเธอจะเลือกด้วยตัวเธอเองหรือให้เซียวอิ้งเยว่ เป็นคนเลือก’
“หมายความว่ายังไง”
‘เมื่อถึงเวลาเธอก็จะรู้เอง’