ชื่อเรื่องเดิม: นายหน้าหวานของมาเฟียผู้หล่อเหลา
------ ฟิลิป------
ผู้มีใบหน้าคมหล่อเหลา ส่วนสูงพอดี ดวงตาสีดำลึก สีผมดำขลับ จมูกกับปากก็ได้รูปพอดี เพียงใครได้เห็นใบหน้านั้นก็มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นมาเฟียรูปหล่อ ที่มีความน่าเกรงขามที่สุดในตอนนี้เพราะด้วยอำนาจที่สั่งสมมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ
------นิกกี้------
ผู้ที่หน้าตาหวานซะจนไม่มีใครนึกว่าเป็นลูกของมาเฟียบวกกับร่างกายที่ดูบอบบาง ผิวขาว เหมือนกับผู้หญิง แต่ดีที่ยังสูงอยู่หน่อยแต่ถ้าเทียบกับผู้ชายก็ยังดูตัวเล็กอยู่ดี
-----บทนำ(รึป่าว)----
ณ ในห้องของโรงเเรม C
"ไอ้เหี้ย ปล่อยกูนะเว้ย ไอ้เหี้ยเอ้ย ".........เสียงของนิกกี้กำลังโมโหหนักเพราะตัวเองกลับสู้เเรงของอีกฝ่ายไม่ได้
"........." ฟิลิปมองผู้เป็นภรรยานิ่ง
"พี่......." นิกกี้ตกใจเพราะคนที่จับตัวมาก็คือคนที่เค้ารัก
"หึๆ มึงคิดจะหนีผัวมึงไปไหนห้ะ!" ฟิลิปตะโกนพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้แล้วบีบคางนิกกี้ที่อยู่บนเตียงจนปวดกรามไปหมด
"พี่....ผะ ผมขอโทษ ที่ผมหนี พะ อ๊ะ..."
"........."ฟิลิปมองนิกกี้อย่างโมโหพร้อมกับบีบคางนิกกี้แรงขึ้นอีก
"โอ้ย! อื้อออออ อือออ" ฟิลิปประกบปากนิกกี้อย่างรุนแรงเพื่อปิดปากอีกฝ่ายให้เงียบ จนอีกฝ่ายกำลังจะขาดใจจึงผละจูบออก
"ไอ้คนเหี้ย ฮึก ฮึก ผมไปทำอะไรให้พี่นักหนา ผมก็มีเหตุผลของผม เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอแค่แต่งงานไปเพื่อรักษาหน้าของป๊าผมกับป๊าพี่ ทำร้ายผมแค่ไหนผมไม่ว่า แต่ช่วยมีเหตุผลได้ไหม ฮือๆ ฮึก พี่ทำร้ายผมกี่ครั้งเเล้วหละ ฮึกๆ แค่มาขอโทษแล้วผมก็หายงั้นหรอ ฮึก ฮืออ" นิกกี้ร้องไห้สะอื้นเสียงสั่นเครือ
"เหตุผลอะไร! คบชู้หรอห้ะ" ฟิิลิปพูดจบพร้อมกับประกบจูบรุนแรงเท่ากับเเรงโกรธของเขากับนิกกี้อีกครั้ง ทำให้นิกกี้ที่เเรกอาจจะดูขัดขืนกลับคล้อยไปกับจูบของฟิลิปอย่างง่ายดาย ฟิลิปใช้มือของตัวเองปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายเหลือเพียงแค่กางเกงเท่านั้น ทำให้ตอนนี้นิกกี้เปลือยท่อนบนเผยให้เห็นเนื้อขาวเนียนอย่างกับผู้หญิง
"ยะ หยุด อย่า ทะ ทำแบบนี้ ฮึกๆ" ฟิลิปไม่ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายร้องขอแต่กลับถอดกางเกงของอีกฝ่ายออกจนตอนนี้ร่างกายของนิกกี้เปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าเเม้เเต่ชิ้นเดียว ฟิลิปมองผู้ที่อยู่ข้างล่างตัวเองด้วยความพอใจ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด
"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าหนีกู มึงคิดว่าให้ชู้มึงช่วยแล้วจะหนีกูพ้นหรอห้ะ!" พอพูดจบไม่ทันจะได้เบิกทางให้อีกฝ่ายก็ได้สวนแท่งร้อนเข้ากับช่องทางรักของนิกกี้ทันที
"เฮือกกก จะ..เจ็บ เจ็บ ฮือ เอามันออกไปนะ ฮือ ผมขอโทษที่หนี ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้ว ฮึกๆ" นิกกี้พูดไปพร้อมกับเสียงสะอื้นเพราะเจ็บเกินจะทนกับการกระทำของอีกฝ่าย
"ถ้างั้นคืนนี้มึงก็ต้องทำให้กูเชื่อว่ามึงจะไม่หนีกูไปไหนอีก" ....
หวัดดีค่าาาาา ขอฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ เรื่องนี้เรื่องแรกที่เเต่งเพราะชอบอ่านนิยายแนววายมากเลยลองแต่งเล่นๆดู ถ้าผิดพลาดประการใดขอให้ ให้อภัยไรท์ด้วยนะคะ เดี๋ยวจะพยายามมาอัพนะคะ (ถ้ามีคนเข้ามาอ่าน5555)
เครดิตรูปภาพหน้าปก: (11) Pinterest
ขอขอบคุณภาพจาก pinterest งับ
-เราคิดว่าชื่อเรื่องมันยาวเลยทำการเปลี่ยนนิดหน่อยนะงับ ส่วนหน้าปกกล้ามใหญ่ดีค่ะเลยเอาเปลี่ยนคิคิ
-ขอเปลี่ยนบทนำนิดหน่อยเน้ออทุกคนนนน
Guest
